تعلیم و تربیت در نهج البلاغه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تعلیم و تربیت در نهج البلاغه دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تعلیم و تربیت در نهج البلاغه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز تعلیم و تربیت در نهج البلاغه۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تعلیم و تربیت در نهج البلاغه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تعلیم و تربیت در نهج البلاغه :

تعلیم و تربیت در نهج البلاغه

تربیت در قرآن و نهج البلاغه

تزکیه وتربیت دوبحث رایج ومهم در اسلام هستند که درعین همسو بودن، کاملاً مجزا هستند. اما درتقدیم وترتیب این دو، باید کدام را مقدم بردیگرى دانست؟ تزکیه پاک کردن روح از زشتى ها وبدى ها است و فرد خود باید براى رسیدن به سر مقصد منظور تلاش کند. اما تربیت تنها درکنار یک مربى حاصل مى شود. فردى که باید راهنمایى هاى لازم را فرا روى متربى قرار دهد.
قرآن، کتاب آسمانى مسلمانان، کتابى است سرشار از حکمت که نکته ها درپس آن نهفته است. نهج البلاغه نیز که از قرآن سرمشق گرفته ودراین مکتب بالیده است، دربسیارى از امور زندگى نکاتى آموزنده مطرح کرده است. پس براى بررسى مسأله تربیت و درکنار آن تزکیه درقرآن ونهج البلاغه ، به سراغ مصطفى دلشاد تهرانى رفتیم تا برایمان ضمن موشکافى این مسأله راهکارهاى موجود را شرح دهد. گفت وشنود ما را با مصطفى دلشاد تهرانى بخوانید:
در خصوص تبیین واژه تربیت و تفاوت آن با واژه هاى مشابه از قبیل تزکیه و تعلیم توضیحاتى بفرمایید.
شهادت امیرالمومنین(ع) در واقع شهادت برترین نمونه تربیت قرآنى و تربیت نبوى است و على(ع) به عنوان جلوه تام حق و مظهر تمام عیار مدرسه پیامبر اکرم(ص) است.
من یک مطلبى را مقدمتاً بگویم و بعد به سؤال شما اشاره کنم. قرآن و نهج البلاغه هر دو کتاب تربیت انسانند نهج البلاغه که برادر قرآن و ترجمان قرآن است، آنچه در آن جلوه کرده، مفاهیم و معانى قرآن کریم است و در نهج البلاغه به وضوح بوى وحى و رایحه کلام نبوى(ص) استشمام مى شود.

…

تعبیرى از حضرت امیر(ع) (البته در الفاظ گوناگون و مشابه ) نقل شده است؛ «ان للقلب شهوه و ادباراً» شما تا چه اندازه تربیت را تابع این اصل مى دانید؟

بسیار نکته خوبى است؛ ایشان فرمودند: «ان للقلوب شهوهً و اقبالاً و ادباراً» قلب انسان گاهى میل دارد، گاهى علاقه مند است و گاهى بى میل است، بعد حضرت در ادامه فرمودند: «فأتوها من قبل شهوتها و اقبالها» و در بیان دیگر فرمودند: «فاذا اقبلت فاحملوها على النوافل و اذا ادبرت فاقتصروا بها على الفرایض، یعنى: هنگامى که قلب میل دارد بر او مستحبات و مثل آن را حمل کنید و وقتى قلب بى میل است، به واجبات بسنده کنید» . یک چیزى از این سخن استفاده مى شود و آن این است که در تربیت باید مراقب باشیم که ظرفیت، اندازه و کشش و مراتب حتماً مورد توجه باشد، چون انسانها با هم مختلفند. تعبیرى حضرت امیر(ص) دارند که: «اذا اضرت النوافل بالفرایض فارفضوها، یعنى هر گاه مستحبات به واجبات ضربه مى زند، مستحبات را کنار بگذارید» . مثلاً انسان آنقدر مشغول مستحباب مى شود که واجبات را کنار مى گذارد، مثلاً در خوردن آب، یک عمل مستحب را رعایت کند ولى دروغ بگوید و برایش مهم نباشد، در صورتى که اصل واجبات و محرمات است. مراقب اینها باید بود، این یک قاعده اى در تربیت است.

…