مقاله بررسی شیوع رادیو گرافیک استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپال اول

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی شیوع رادیو گرافیک استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپال اول دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی شیوع رادیو گرافیک استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپال اول  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی شیوع رادیو گرافیک استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپال اول،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی شیوع رادیو گرافیک استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپال اول :

مقاله بررسی شیوع رادیو گرافیک استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپال اول که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۷ در مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research) از صفحه ۱۹۱ تا ۱۹۴ منتشر شده است.
نام: بررسی شیوع رادیو گرافیک استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپال اول
این مقاله دارای ۴ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله مفصل کارپومتاکارپال اول
مقاله رادیوگرافی
مقاله درد

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپ اول شایع و ناتوان کننده بوده و با علایم و نشانه های متفاوت و یافته های متغیر رادیوگرافیک است. این مطالعه درجهت بررسی نقش سن در ایجاد استئوآرتریت این مفصل انجام شده است تا در تصمیم گیری نهایی برای انجام عمل جراحی تعویض کامل مفصل کمک کننده باشد.
مواد و رو شها: تعداد ۷۴ رادیوگرافی دست در افراد بدون درد مفصل شست مطالعه شد و علایم استئوآرتریت شامل: کیست متافیزیال، کاهش فضای سطح مفصلی، استئوفیت و اسکلروز ساب کندرال ثبت شد. سن بیماران به گروه های سنی زیر ۲۰ سال، ۴۰ – ۲۰، ۶۰ – ۴۰ و بالای ۶۰ سال تقسیم بندی شد. آمار به دست آمده توسط نرم افزار spss آنالیز شد و اختلاف آن با P value کمتر از ۰۰۵ معنی دار است.
یافته ها: علایم رادیوگرافیک استئوآرتریت مفصل کارپومتاکارپ اول د رسن زیر ۲۰ سال مشاهده نشد. درگروه سنی ۲۰ تا ۴۰ سال یک مورد، بین ۴۰ تا ۶۰ سال ۳ مورد خفیف، ۱ مورد شدید و در بالای ۶۰ سال ۳ مورد خفیف و ۴ موردشدید ثبت شد.
بحث و نتیجه گیری: شیوع علایم رادیو لوژیک استئو آرتریت مفصل کارپورمتاکارپ اول با افزایش سن بالا م یرود (p<0.05)، در سن زیر ۲۰ سال هیچ مورد، بین ۴۰ – ۲۰ حدود ۶%، بین ۶۰ – ۴۰ جمعا ۳۰%، در بالای ۶۰ سال، ۳۵% افراد دارای حداقل یکی از علایم رادیولوژیک فوق می باشند. استئوآرتریت این مفصل به عنوان یک روند پیری قابل پیش بینی بوده و داشتن علایم رادیولوژیک دلالت بر بیماری مفصل نداشته و نیازمند پیگیری و درمان نمی باشد.