مقاله مقایسه بین روش کلاسیک برون گرایی توام با خمیدگی با روش درون گردانی در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس در کودکان زیر ۷ سال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه بین روش کلاسیک برون گرایی توام با خمیدگی با روش درون گردانی در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس در کودکان زیر ۷ سال دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه بین روش کلاسیک برون گرایی توام با خمیدگی با روش درون گردانی در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس در کودکان زیر ۷ سال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه بین روش کلاسیک برون گرایی توام با خمیدگی با روش درون گردانی در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس در کودکان زیر ۷ سال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه بین روش کلاسیک برون گرایی توام با خمیدگی با روش درون گردانی در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس در کودکان زیر ۷ سال :

مقاله مقایسه بین روش کلاسیک برون گرایی توام با خمیدگی با روش درون گردانی در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس در کودکان زیر ۷ سال که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۹۰ در مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان از صفحه ۵۵ تا ۶۰ منتشر شده است.
نام: مقایسه بین روش کلاسیک برون گرایی توام با خمیدگی با روش درون گردانی در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس در کودکان زیر ۷ سال
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله آسیب کودکان
مقاله چرخش ساعد رو به بالا
مقاله چرخش ساعد رو به پایین
مقاله مفصل آرنج
مقاله نیمه در رفتگی سر رادیوس
مقاله نتایج درمانی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: نیمه در رفتگی سر رادیوس از علل شایع مراجعه کودکان زیر ۷ سال به مرکز اورژانس در اثر کشیدن مچ دست آن ها توسط والدین است. مقایسه ای بین شیوه جا اندازی سوپینیشن مچ دست همراه با فلکشن آرنج به عنوان روش متداول با روش هیپرپرونیشن در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس (آرنج کشیده شد).
هدف: مقایسه بین روش کلاسیک برون گرایی توام با خمیدگی در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس در کودکان زیر ۷ سال مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا بین سال های ۱۳۸۲ تا۱۳۸۷ .
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی است که کودکان بین سنین ۱-۷ سال که به دلیل تشخیص بالینی آرنج کشیده شده بین سال های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۷ به اورژانس ارتوپدی بیمارستان پورسینا مراجعه کرده بودند بررسی شدند. بیماران به طور تصادفی تحت درمان با یکی از دو شیوه مذکور قرار گرفتند و هر ۵ دقیقه از نظر برگشت عملکرد اندام تحت معاینه قرار گرفتند. روش اولیه بعد از ۱۵ دقیقه، اگر عملکرد اندام باز نگشته بود، تکرار شد. عدم موفقیت درمان، ۳۰ دقیقه پس از تلاش اولیه، منجر به تغییر روش جا اندازی به روش دیگر می شد. روش جایگزین ۱۵ دقیقه بعد در صورت عدم موفقیت تکرار و اگر هر دو روش ناموفق بود، آنگاه رادیوگرافی آرنج از نظر وجود آسیب های دیگر انجام می شد. پس از جمع آوری داده ها، تحلیل آماری با کمک آزمون های کای اسکوئر و تی-تست با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ انجام گردید.
نتایج: از ۱۱۰ بیمار واجد شرایط با میانگین سنی۱۵۱ ±۴۰۵ سال، ۵۸ بیمار (۱۴۱±۳۹۱ سال) به روش اول (SF) و ۵۲ بیمار (۱۶۲±۴۲۱ سال) به روش دوم (HP) تحت درمان قرار گرفتند(p=0.31) . %۶۲.۷ از بیماران پسر و مابقی %۳۷۳ دختر بودند. در ۴۷ بیمار (%۹۰۴) از ۵۲ بیماری که تحت درمان با (HP) قرار گرفتند، جا اندازی در همان تلاش اول موفقیت آمیز بود. درحالی که در مورد SF این رقم ۴۶ بیمار (%۷۹۳) از ۵۸ بیمار بود(p=0.11) . در پنج بیمار گروه (HP) نیاز به سعی مجدد بود درحالی که این تعداد در گروه ۱۲ SF مورد بود. درمان به روش هیپرپرونیشن(HP) در ۱۰۰ درصد بیماران موفقیت آمیز بود؛ در حالی که این مقدار در گروه SF، %۸۷.۹مورد بود. در نتیجه مشخص شد که میزان موفقیت کلی روش HP برتری معنی داری نسبت به روش SF دارد(p=0.006) .
نتیجه گیری: در جا اندازی نیمه در رفتگی سر رادیوس (آرنج کشیده شده)، روش هیپر پرونیشن در مقایسه با سوپینیشن-فلکشن موفقیت آمیزتر است.