مقاله اثر ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن زنان سالمند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن زنان سالمند دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن زنان سالمند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن زنان سالمند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن زنان سالمند :

مقاله اثر ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن زنان سالمند که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در سالمند از صفحه ۳۰ تا ۳۵ منتشر شده است.
نام: اثر ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن زنان سالمند
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله مرکز بدن
مقاله تمرین درمانی
مقاله تعادل پاسچر
مقاله زمین خوردن
مقاله سالمندان

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف: هدف این پژوهش بررسی ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن سالمندان است.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، ۴۰ نفر از زنان سالمند (میانگین سن: ۶۶۲۰±۵۹۸ سال، وزن: ۶۲۶۰±۵۷۸ کیلوگرم، قد: ۱۵۹۹۴±۷۸ سانتی متر)، به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها یک هفته قبل از شروع تمرینات ثبات مرکزی، بر اساس نمرات آزمون تعادلی برگ به دو گروه «با خطر زمین خوردن کم» (گروه ۱) و «با خطر زمین خوردن زیاد» (گروه ۲) تقسیم شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی، تمرینات ثبات مرکزی (شامل سه سطح) را انجام دادند. مدت تمرین در هر جلسه تمرین، حدود ۳۰ دقیقه و طول دوره تمرینی ۶ هفته (به صورت یک روز در میان) بود. پس از اتمام تمرینات، پس آزمون تعادل برگ در همان محیط از گروه های کنترل تجربی به عمل آمد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های آماری t مستقل و t وابسته در سطح معنی دار ۰۰۵ استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه تجربی و کنترل در گروه های با خطر زمین خوردن کم و زیاد (گروه های ۱ و ۲) در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود نداشت (P=0.486 و P=0.193) اما در پس آزمون، گروه های تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه های کنترل داشتند (P=0.007 و P=0.001). میزان پیشرفت در گروه تجربی با خطر زمین خوردن کم و زیاد به ترتیب برابر %۳۳۸ و %۱۵۰۶ و برای گروه های کنترل به ترتیب %۰۹۵ و %۳۷ بود.
نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان دادند که تمرینات ثبات مرکزی می تواند کنترل پاسچر و در نتیجه میزان زمین خوردن را در سالمندان بهبود بخشد.