مقاله بررسی اثر هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار به خود پیچی (Writhing) شکمی القا شده با اسید استیک در موش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار به خود پیچی (Writhing) شکمی القا شده با اسید استیک در موش دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار به خود پیچی (Writhing) شکمی القا شده با اسید استیک در موش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار به خود پیچی (Writhing) شکمی القا شده با اسید استیک در موش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار به خود پیچی (Writhing) شکمی القا شده با اسید استیک در موش :

مقاله بررسی اثر هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار به خود پیچی (Writhing) شکمی القا شده با اسید استیک در موش که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۹ در مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان از صفحه ۲۹ تا ۳۷ منتشر شده است.
نام: بررسی اثر هارمان، نورهارمان و هارمین بر رفتار به خود پیچی (Writhing) شکمی القا شده با اسید استیک در موش
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله درد
مقاله کاربولین ها
مقاله موش
مقاله هارمین

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: هارمان، نورهارمان و هارمین آلکالوئیدهای بتاکربولینی خانواده گیاه اسپند (پگانوم هارمالا، زیگوفیلاسه) هستند. آلکالوئیدهای بتاکربولینی به جایگاه بنزودیازپینی گیرنده های GABAA به عنوان آگونیست های معکوس متصل می شوند و مسیرهای اوپیوئیدی دستگاه عصبی مرکزی را تحریک می کنند. این آلکالوئیدها فعالیت آنزیم های سیکلواکسیژناز و لیپواکسیژناز را نیز مهار می کنند. شاید بتاکربولین ها بتوانند درد به خود پیچی شکمی ناشی از تزریق داخل صفاقی اسید استیک در موش ها را کاهش دهند.
هدف: ارزیابی تجویز حاد هارمان، نورهارمان و هارمین بر پاسخ به خود پیچی شکمی ناشی از اسید استیک.
مواد و روش ها: همه آزمایش ها بر موش های نر نژاد Balb/C (20 الی ۲۵ گرم) با تزریق داخل صفاقی اسید استیک ۰.۶ درصد برای ایجاد رفتار به خودپیچی شکمی در موش ها انجام شد. این رفتار به روش مشاهده به مدت ۳۰ دقیقه ثبت می شد. کاهش شمارش رفتار به خود پیچی شکمی با این داروها نشان دهنده اثر ضد درد بود. داروها در سمت های مخالف صفاق تزریق می شدند تا از هرگونه تداخل فیزیکی شیمیایی بین آنها جلوگیری شود.
نتایج: تزریق داخل صفاقی هارمان (۵ الی ۲۰ میلی گرم/کیلوگرم، ۶ الی ۹ موش در هر گروه)، نورهارمان (۵ الی ۱۵ میلی گرم/کیلوگرم، ۸ الی ۹ موش در هر گروه) و هارمین (۱۰ و ۱۵ میلی گرم/کیلوگرم، ۸ الی ۹ موش در هر گروه) به طور معنی دار رفتار به خودپیچی شکمی القا شده توسط اسید استیک را کاهش داد. اثر مهاری هارمان، نورهارمان و هارمین توسط فلومازنیل (۲ میلی گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی) آنتاگونیزه شد.
نتیجه گیری: اثر مهاری هارمان، نورهارمان و هارمین بر پاسخ به خود پیچی شکمی ممکن است از طریق مکانیسم های آگونیستی معکوس در سطح گیرنده های بنزودیازپینی واسطه گری شود.