مقاله اثر درمانی گابا بر بهبود علایم دیابت نوع یک در موش Non Obese Diabetic

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر درمانی گابا بر بهبود علایم دیابت نوع یک در موش Non Obese Diabetic دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر درمانی گابا بر بهبود علایم دیابت نوع یک در موش Non Obese Diabetic  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر درمانی گابا بر بهبود علایم دیابت نوع یک در موش Non Obese Diabetic،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر درمانی گابا بر بهبود علایم دیابت نوع یک در موش Non Obese Diabetic :

مقاله اثر درمانی گابا بر بهبود علایم دیابت نوع یک در موش Non Obese Diabetic که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۸ در فیزیولوژی و فارماکولوژی از صفحه ۲۸۸ تا ۲۹۶ منتشر شده است.
نام: اثر درمانی گابا بر بهبود علایم دیابت نوع یک در موش Non Obese Diabetic
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دیابت نوع یک
مقاله C-Peptide
مقاله گلوکاگن
مقاله گلوکز
مقاله موش NOD

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: گابا یک توروترانسمینر مهاری است که با غلظت زیاد در سیستم عصبی وجود دارد برخی از مطالعات نشان داده اند غلظت گابا در نمونه های دیابتی کاهش می یابد. در رابطه با اثر گابا بر روی ترشح انسولین و گلوکاگن گزارشات ضد و نقیضی وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی اثرات درمانی گابا در موش های دیابتیک NOD است و این که نشان داده شود آیا گابا می تواند ترشح انسولین را در موش های دیابتی به سطح نرمال باز گرداند؟ و برخی از علایم دیابت را بهبود بخشد.
روش ها: در این مطالعه از ۲۰ سر موش نر نژاد NOD (Non Obese diabetic mice) با سن هفت چهار استفاده شد دو ماه پس از القای دیابت حیوانات به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه روزانه ۲۰۰ میکرومول گابا که در (Phosphate Buffer Solution) PBS حل شده بود (حجم ۰۱ سی سی) به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند و گروه دیگر به صورت تزریق داخل صفاقی هم حجم گابا از محلول PBS به مدت یک ماه دریافت کردند و به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شده.
یافته ها: تجویز گابا توانست غلظت گلوکز و گلوکاگن پلاسما را کاهش دهد همچنین میزان چربی در نواحی شکم و مزانتر و میزان مصرف آب و حجم ادرار نیز کاهش یافت. در حالیکه میزان C-Peptide پلاسما افزایش یافت. تجویز گابا تاثیری بر میزان مصرف غذا نداشت.
نتیجه گیری: با توجه به اینکه موش های نژاد NOD به دلیل دستکاری ژنتیکی با افزایش سن در بدنشان مشابه افراد دیابت نوع یک، نوعی آنتی بادی بر علیه پانکراس ساخته می شود که سبب تخریب پانکراس می شود و تجویز گابا توانست سبب بهبود برخی از علایم دیابت در آنها شود بنابراین به نظر می رسد شاید بتوان در آینده از گابا جهت درمان دیابت نوع یک استفاده نمود.