بررسی تاثیر انجام ۸ هفته حرکات اصلاحی در بهبود عارضه سر به جلو دختران ۱۸-۱۲ ساله نابینا و کم بینا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر انجام ۸ هفته حرکات اصلاحی در بهبود عارضه سر به جلو دختران ۱۸-۱۲ ساله نابینا و کم بینا دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر انجام ۸ هفته حرکات اصلاحی در بهبود عارضه سر به جلو دختران ۱۸-۱۲ ساله نابینا و کم بینا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر انجام ۸ هفته حرکات اصلاحی در بهبود عارضه سر به جلو دختران ۱۸-۱۲ ساله نابینا و کم بینا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر انجام ۸ هفته حرکات اصلاحی در بهبود عارضه سر به جلو دختران ۱۸-۱۲ ساله نابینا و کم بینا :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

ضعف بینایی سبب می شود که فرد برای بهتر دیدن یا استفاده بیشتر از حس شنوایی به طور ناخودآگاه گردن خود را به جلو بکشد. به همین دلیل یکی از شایعترین پوسچرهای معیوب ستون فقرات گردنی در افراد نابینا جلو آمدگی سر یا ( Forward head posture FHP) با شیوع ۶۶% می باشد. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ۸ هفته حرکات اصلاحی بر کاهش ناهنجاری سر به جلو دختران نابینا و کم بینا ۱۲ تا ۱۸ ساله انجام شد. در این پژوهش نمیه تجربی، ۴۰ نابینا و کم بینا شهرستان خرم آباد که به ناهنجاری سر به جلو مبتلا بودند به طور تصادفی در یکی از دو گروه تجربی ( ۲۰ نفر ) گروه کنترل ( ۲۰ نفر ) قرار گرفتند. داوطلبین گروه تجربی تمرین های خود را طبق برنامه سه روز در هفته و به مدت ۸ هفته انجام دادند ولی گروه کنترل در هیچ گونه برنامه ورزشی منظمی شرکت نکردند. قبل و بعد از برنامه تمرینی میزان ناهنجاری سر به جلو به وسیله خط شاقول و عکسبرداری، قدرت عضلات اکستنسور گردن توسط دستگاه ایزومتر و دامنه حرکتی عضلات فلکسور گردن به کمک گونیامتر گردنی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها پس از جمع آوری اطلاعات قبل و بعد از مداخله با استفاده از نرم افزار آماری SPSS در سطح معنی داری (p0/05) انجام شد. برای توصیف داده های به دست آمده از متغیرهای پژوهش، فراوانی، میانگین و انحراف معیار، برای مقایسه تغییرات میزان جلوآمدگی سر در هریک از گروه های تجربی و کنترل از آزمون t استیودنت زوجی و t مستقل برای مقایسه ی میانگین تغییرات بین دو گروه با سطح معنی داری =۰/۰۵ استفاده شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر اجرای برنامه تمرینی در این تحقیق موجب افزایش معنی داری به اندازه ۴/۹۲ درصد در قدرت عضلات اکستنسور گردن، افزایش معنی داری به اندازه ۱۰/۹۲ درصد در دامنه حرکتی فلکسورهای گردن و در نتیجه موجب بهبودی معنی داری در ناهنجاری سر به جلو آزمودنی های گروه تجربی نسبت به کنترل گردید (p<0/0001). با توجه به اینکه در این تحقیق تاثیر مثبت حرکات اصلاحی بدون دخالت سایر درمان ها در بهبودی ناهنجاری جلوآمدگی سر افراد نابینا و کم بینا مشاهده گردید، می توان از این برنامه ورزشی بعنوان روش درمانی بدون عوارض جانبی بهره گرفت و باعث بهبودی ناهنجاری جلوآمدگی سر، وضعیت ظاهری و جلوگیری از مشکلات روانی و اجتماعی این افراد شد.