مقاله نقش مولکولی گیرنده های کبدی ایکس””LXRsدر متابولیسم کنترل

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله نقش مولکولی گیرنده های کبدی ایکس””LXRsدر متابولیسم کنترل دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله نقش مولکولی گیرنده های کبدی ایکس””LXRsدر متابولیسم کنترل  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله نقش مولکولی گیرنده های کبدی ایکس””LXRsدر متابولیسم کنترل،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله نقش مولکولی گیرنده های کبدی ایکس””LXRsدر متابولیسم کنترل :

مقدمه
گیرندههـای کبـدی ایکـس (LXRs)، از جملـه فاکتورهـای رونویسـی فعال شـونده توسـط لیگاند متعلـق به ابر خانـواده گیرنده هورمونی هسـتهای هسـتند، کـه در فراینـد هـای متابولیسـم سـلولی، تکثیـر سـلولی، متایـز و پاسـخ ایمنـی درگیرنـد (۱). گیرندههـای هورمونـی هسـته ای بـا اتصـال بـه لیگاندهـای مربوطـه امـکان پاسـخ بـه سـیگنال های خـارج سـلولی را بـرای سـلولها فراهـم می کنند، این ابـر خانـواده حـاوی گیرنده هایـی بـرای هورمون های اسـوئیدی، هورمون هـای تیروئیـدی، ویتامیـن D و رتینوئیـد هاسـت (۲). ایـن گیرندههـا در سـال ۴۹۹۱ در cDNA کبـد رات شـناخته شـد (۳). ایزوفـرم هـای گیرنـده کبـدی ایکـس LXR و LXR هسـتند(۴).
LXR در طحـال، کبـد، بافـت چربـی، روده، کلیـه و ریههـا LXR در متـام بافتهـا بیـان مـی شـوند(۷،۶،۵،۳). پـس از جـدا سـازی PPR (NR1C1) 1 در سـال ۴۹۹۱ بـه عنـوان گیرنـده ای کـه منجـر بـه تکثیـر پـر اکسـی زوم هـا در هپاتوسـیتهای جونـدگان می شـود، دو ایزوتیـپ مرتبـط PPR (NR1C3) , (NR1C2) PPR/ نیـز مشـخص شـدند(۸). اولیـن بـار PPR از کبـد موش کلون شـد، به دنبال آن سـایر هومولوگ های PPR در سـایر گونهها کلون شـدند(۹). الگـوی بیانـی وسـیع امـا ویـژه بافتـی PPR هـا نشـان دهنـده نقـش تنظیمـی آنهـا بـر روی عملکردهـای متنـوع سـلولی اسـت. PPR در بافتهایـی کـه اسـید چـرب را بـه میـزان زیـادی تجزیـه میکنند بیـان میشـود مثـل کبد، قلـب، بافـت چربی قهـوهای، کلیـه و روده. ایـن گیرنـده در تنظیم بیـان ژنهای کدکننـده پروتئینهای دخیل در جـذب اسـیدهای چرب آزاد، بتا اکسیداسـیون و جابهجایی کلسترول سـلولی نقـش دارد. ایزوفـرم هـای PPR در بافتهـای چربی سـفید و قهـوهای باعـث متایـز آدیپوسـیت و ذخیـره لیپیـد میشـوند و در بافتهایـی مثل بافـت قلبی، ماهیچه اسـکلتی، روده، ماهیچه صاف عـروق، ریـه، سـینه، تخمـدان، تیروئیـد، کلون و پروسـتات نیـز یافت شـدهاند.PPR/در تمام بافتهـای آزمایـش شـده شناسـایی شـده اسـت و در تنظیـم هوموسـتازی انـرژی، ترموژنزیـس و تکثیـر و متایز کراتینوسـیت نقـش دارد (۱۱,۰۱,۸).
LXR هـا بـه صـورت هترودیمرهایـی بـا RXR عمـل میکننـد. RXR

یـک فاکتـور مشـک بـرای چندیـن گیرنـده هسـتهای شـامل گیرنـده فعـال کننـده تکثیـر پراکسـیزومی، گیرنـده فارنسـوئید ایکـس۲ ، گیرنده ویتامیـن (VDR) D و گیرنـده هورمـون تیروئیـد اسـت (۲۱). LXR/RXR
یـک هودیمـر مجاز اسـت که ممکن اسـت از طریق آگونیسـت LXR یا آگونیسـت RXR (9- سـیس اسید رتینوئیک ۳، فعال شود. استفاده همزمان آگونیسـتهای LXR 4و RXR منجر به پاسـخی شـدید تر نسبت به زمانی میشـود کـه هـر یـک از آگونیسـت هـا بـه تنهایـی مـف میشـوند. کمپلکس LXR/RXR به یک “عنصر پاسخ “LXR در ناحیه پروموتر ژن های هـدف متصل مـی شـود (۳۱).

توالـی LXRE تکـرار مسـتقیمی (DR-4) از توالـی DNA اسـت کـه حاوی دو توالی شـش تایی GGTC که توسـط یک فاصله انداز ۴ نوکلئوتیدی جـدا شـدهاند، میباشـد (۴۱). یـک مدل سـه مرحلهای بـرای توصیف فعالیـت LXR هـا پیشـنهاد شـده اسـت. بر طبـق این مـدل، در غیاب لیگانـد، کمـک مهـار کنندههـا مانـع از القـای رونویسـی توسـط هودیمـر LXR/RXR میشـوند. اتصـال لیگانـد منجـر بـه جـدا شـدن کمـک مهـار کنندههـا و وع رونویسـی میشـود و بـا اتصـال کمـک فعـال کنندههـا رونویسـی به میزان زیـادی تحریک میشـود (۵۱,۳۱) (شکل۱).

LXRهـا عوامـل کلیـدی در تنظیـم هموسـتازی کلسترول، متابولیسـم گلوکـز و لیپیـد و نیـز پاسـخهای ایمنـی و التهابـی هسـتند و تـوازن انـرژی بـدن را تحـت تأثیـر قـرار میدهنـد.
عملکـرد اصلـی LXR هـا تنظیـم متابولیسـم کلسترول اسـت. ایـن گیرندههـا اثـرات حفاظتـی زیـادی را در برابـر بـار زیـاد کلسترول اعـامل میکننـد کـه ایـن اثـرات شـامل مهـار بـاز جـذب کلسترول رودهای، تحریـک خـروج کلسترول سـلول به صـورت لیپوپروتئینهای با چگالی بالای پلاسـام از طریق ناقلهای ABCA1 و ABCG15 ، انتقال آن بـه کبـد، تبدیـل شـدن بـه اسـیدهای صفـراوی و دفـع آن اسـت (۶۱). در ماکروفاژها، جذب لیپوپروتئینهای اکسـید شـده از طریق گیرنده هـای نظافتچـی، منجـر به فعالشـدن رونویسـی LXRها و القا ژنهایـی مثـل ABCA1 و apoE شـده کـه حـذف کلسترول را از سـلول تسـهیل میکننـد (۷۱). عـلاوه بر ایـن، “پروتئین ترانسفرفسـفولیپید” ۶ کـه تعدیلگـر دیگـری در متابولیسـم لیپوپروتئینهـای بـا چگالـی بـالا بـوده و در انتقـال معکـوس کلسترول نقش دارد، یـک ژن هدف مسـتقیم بـرای LXR در ماکروفاژهاسـت (۸۱).
فعالشـدن LXR التهـاب را مهـار میکنـد. LXR بیـان ژنهـای متعـدد درگیـر در واکنشهـای التهابـی، مثـل بعضـی از سـیتوکینها، iNOS،سیکلواکسـیژناز۲ و ماتریکـس متالوپروتئینازهـا و کموکینهـای گوناگـون را در پاسـخ بـه تحریـکات TNF- ،IL-1 و LPS مهـار میکنـد. LXR بـه طـور مثبـت بیـان آرژینـازII 7 را تنظیـم میکنـد، آرژینـازII از طریـق آنتاگونیـزه کـردن مسـیر سـیگنالی NO اثـرات مهارکنندگـی التهـاب دارد (۹۱,۷۱).
LXR متابولیسـم گلوکـز را نیـز تنظیـم میکنـد. آگونیسـتهای مصنوعـی LXR تحمـل گلوکـز را در مدلهـای دیابتی جونـدگان بهبود میبخشـند. LXR هـا ژنهـای درگیـر در تولیـد گلوکـز، مثـل PEPCK را مهـار کـرده و ژن هـای درگیر در بکار گیـری گلوکز، مثل گلوکوکیناز را در هپاتوسـیت ها فعال میکنند. در آدیپوسـیتها، LXR بیان GLUT4 را القـا میکنـد کـه منجـر به افزایـش باز جـذب گلوکز میشـود. بهم خـوردن تـوازن انرژی و متابولیسـم لیپید و گلوکز ممکن اسـت منجر بـه شـامری از بیامریهـا شـامل آترواسـکلروزیس، چاقـی و دیابتها شود (۹۱).