توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ترکیبات ، موارد استفاده و نحوه کشت مواد مخدر دارای ۱۳۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ترکیبات ، موارد استفاده و نحوه کشت مواد مخدر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز بررسی ترکیبات ، موارد استفاده و نحوه کشت مواد مخدر۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ترکیبات ، موارد استفاده و نحوه کشت مواد مخدر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن بررسی ترکیبات ، موارد استفاده و نحوه کشت مواد مخدر :

بررسی ترکیبات ، موارد استفاده و نحوه کشت مواد مخدر

داروهای ضد درد مخدر را می‌توان به چندین گروه به صورت زیر تقسیم کرد:

آلکالوئیدهایی که به طور طبیعی موجودند و ترکیبات تریاکی نیمه صناعی

۱- مرفین

۲- کدئین (متیل مرفین)

۳- اکسی مورفون

۴- متیل دی هیدروموفینون (متوپون)

۵- هیدروکودون (دی کودید)

۶- هروئین (دی استیل مرفین)

مپریدین و فنیل پیپریدین‌های مشابه

۱- مپریدین (دمرول)

۲- آلفا پرودین (نی‌ز نتیل)

۳- آنیلردین (لریتین)

۴- پیمی نودین (آلوودین)

۵- دی فنوکسی لات (در لوموتیل)

متادون و داروهای مشابه

۱- متادون

۲- پروپوکسی فن (دارون)

بنزومورفان ها (آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های نسبی)

۱- فنازوسین (پیری نادول)

۲- پنتازوسین (تالوین)

مشتفات مورفینان

۱- لورفانون (لو- دروموران)

۲- دکسترومتورفان

۳- بوتورفانول

آنتاگونیست‌های نارکوتیک (ترکیبات استخلافی آلیلی)

۱- نالورفین (نالین)

۲- لوالورفان (لورفان)

۳- نالوکسون (نارکان)

مطالعات فارماکولوژیک، یک شباهت اساسی را در بین ضد دردهای اعتیادآور نشان می‌دهند همه آنها در مقابله با درد شدید نیرومند هستند، همه می‌توانند در شخص معتاد به جای یکدیگر به کار روند (اگر چه نسبت به همه آنها تحمل زیادی ایجاد خواهد شد)، و اثر همه آنها توسط داروهایی از قبیل نالورفین یا لوالورفان خنثی می‌گردد. با درنظر گرفتن حقایق فوق می‌توان انتظار داشت که مقداری شباهت شیمیایی اساسی در این گروه‌ها موجود باشد و در حقیقت بررسی فرمول همه‌این داروها وجود یک نیمه فرمول مشترک، گاما- فنیل – ا ن- متیل- پی پریدین را نشان می‌دهد. شکل صندلی ماند پی‌پریدین حدساً نمونه واقعی آن است، که درای خطوط سنگین نشانه بیرون نشانه بیرون آمدگی از صفحه کاغذ می‌باشد. رادیکال غالباً خیلی حجیم است.

ترکیبات تریاکی طبیعی و مشتقات نیمه صناعی

مرفین

مرفین، که سالهاست به طرز وسیعی مصرف شده است، همچنان مهمترین داروی ضددرد مخدر (ناروکوتیک) است فارماکولوژی آن قدری مفصل مورد بحث قرار خواهند گرفت، و به عنوان معیار جهت مقایسه سایر داروهای مخدر در نظر گرفته‌ می‎شود.

شیمی

مرفین آلکالوئدی است که از تریاک به دست می‌آید، و خود تریاک از شیره خشک شده گیاه خشخاش پاپاورسومنیفروم به دست می‌آید. در تریاک آلکالوئیدهای گوناگون بسیاری وجود دارد که به دو طبقه تقسیم می‌شوند: آلکالوئیدهای فنانترن و ترکیبات بنزیل ایزوکینولین. از گروه دومتنها پاپاورین و نوس کاپین است که دارای اهمیت طبی به عنوان ضد اسپاسم و گشاد کننده عروقی است. این دوماده، دارای اثر ضد درد نیست. نوس کاپین در سرفه مصرف می‌شود.

مرفین و کدئین تنها مخدر مهم هستند که از گروه فنانترنی آلکالوئیدهای تریاک به دست می‌آیند. تریاک حاوی ۱۰ درصد مرفین و ۵/۰ دصد کدئین است. کدئین در طب از مرفین به روش تجاری ساخته می‌شود.

مرفین، آلکالوئید اصلی تریاک، درسال ۱۸۰۳ توسط سرتورنر جدا شد ولی تا سال ۱۹۵۲ به طور کامل سنتز نشده بود. سنتز آن ساختمان پیشنهاد شده، توسط گولند و روبینسون در ۱۹۲۵ را ثابت کرد.

دو گروه هیدروکسیلی یکی فنولی و دیگری الکی، اهمیت زیادی دارند، زیرا بعضی مشتقات طبیعی مرفین توسط تغییرات ساده یکی یا هر دوی این گونه‌ها به دست می‌آیند. مثلاً، کدئین، متیل مرفین است که استخلاف در گروههای هیدروکسیل تهیه می‌شوند، ترکیب متصاد (آنتی دوتی) ثعنی نالورفین توسط جانشین نمودن ریشه آلین به جای گروه متیل روی نیتروژن به دست می‌آید.

سولفات مرفین متداولترین ملح آن است که به کار می‌رود. به صورت آمپول‌های ۱ میلی لیتر یا به صورت قرصهایی با اندازه‌های متفاوت جهت تهیه محلول قابل تزریقی موجود است. همچنین به صورت آمپول‌هایی با اندازه‌های بزرگتر نیز عرضه می‌شود. یک آمپول یک دوز نیست مقدار مصرف (دوزاژ) زیر جلدی از ۸ تا ۱۵ میلی‌گرم است.

اثر ضد درد و سایر اثرات آن بر دستگاه عصبی مرکزی

هنگامی که مرفین، از راه زیرجلدی بر یک شخص طبیعی، به مقدار ۱۰ تا ۱۵ میلی‌گرم به کار می‌رود. موجب خواب ‌آلودگی، آفوری (حالت سرخوشی) در بعضی و اضطراب و تهوع در سایرین می‌‌شود.

شخص ممکن است به خواب رود، تنفس کند شود، و مردمکها تنگ شوند. در بیماران دچار درد کمتر، دیسفوری مشاهده می‌‌شود. حداقل دو عامل در تسکین درد، توسط مرفین دخالت دارند. دارو آستانه دارد را بالا می‌برد و واکنش شخص نسبت به تجربه دردناک را تغییر می‌دهد.

مقدار اپتیمال مرفین در شخص بالغ متوسط ۸ تا ۱۵ میل‌گرم است. این مقدار، آستانه را برای درک درد ۶۰ تا ۷۰ درصد بالا می‌برد. نشان داده شده است که ۱۰ میل‌گرم مرفین، در حداقل ۹۰ درصد بیماران دارای درد متوسط پس از عمل، موجب تسکین می‌گردد. در موارد شدید پس از عمل این میزان به ۷۰ درصد تنزل می‌یابد. یک دوز ۱۵ میلی‌گرم ممکن است آن را به ۸۰ درصد افزایش دهد. جالب توجه اینکه تجویز پلاسبو موجب تسکین ۳۰ درصد بیماران می‌شود و مرفین از طریق خوراکی فقط در ۴۰ درصد بیماران مؤثر است.

تنفس

مرکز تنقس توسط مرفین به طور قابل ملاحظه‌ای تضعیف می‌گردد و در مسمومیت با مرفین، علت مرگ، توقف تنقس است. مقادیر درمانی مرفین موجب مقداری کاهش در حجم دقیقه‌ای تنقس و کاهش پاسخ به استنشاق دی‌اکسید کربن می‌گردد بدون اینکه تغییری در تعداد دفعات تنقس در دقیقه ایجاد کند. مقادیر زیاد، دفعات تنفس در دقیقه را نیز کاهش می‌دهد و احتباس دی‌اکسید شدید می‌شود. زمان شروع تضعیف تنفس به دنبال تزریق مرفین بستگی به روش مصرف دارد. حداکثر تضعیف تنفس، ظرف ۵ دققه پس از تزریق داخل وریدی رخ می‌دهد، در حالی که اگر دارو از راه عضلانی به کار رود، ۶۰ دقیقه یا بیشتر وقت لازم است. همان طوری که نسبت به اثراث ضد دردی و سرخوشی آور مرفین تحمل ایجاد می‌شود، مرکز تنفس هم در مقابل آن تحمل پیدا می‌کند. این امر نشان می‌دهد که چرا شخص معتاد، نسبت به مقادیر کشنده مرفین، مقاومت نشان می‌دهد.

احتباس دی‌اکسید کربن، علت احتمالی گشادی عروق مغزی و افزایش فشار داخل جمجمه به دنبال مصرف مرفین است.

مرفین ممکن استرفلکس‌های یک سیناپسی (مونوسیپناپتیک) را تشدید کند، در حالی که رفلکس‌های چند نرونی را تضعیف می‌کند. توسط ویکلر نشان داده شده که تکانهای زانو و قوزک پا در گربه‌ای که قطع عرضی نخاع شده، تشدید شدند یا تغییری نکردند، در حالی که رفلکس‌های فلکسور (تا کننده) و باز کننده متقاطع تضعیف شدند.

تحریک (اکسیتاسیون)

مرفین ممکن است، در واقع، در بعضی افراد و انواع حیوانات محرک باشد. بعضی بیماران به دنبال تزبق مرفین ممکن است به حالت تهوع و استفراغ دچار شوند و ممکن است حتی به حالت دلیریوم دچار شوند. همین طور گربه‌‌ها و اسبها توسط مرفین تحریک می‌شوند.

تحریک شدید گربه‌ها توسط مرفین پس از برداشتن قشر مغز هنوز وجود دارد و برای جلوگیری از آن نیاز به ایجاد ضایعات در هیپوتالاموس است.

استفراغ

اثر استفراغ‌آور مرفین ممکن است ناشی از اثر دارو برگیرنده‌های شیمیایی موجود در منطقه ماشه‌ای (تریگرزون) بصل النخاع باشد. جالب توجه اینکه، آپومرفین، که از تغییر شیمیایی عمیق مرفین به دست می‌آید، قویترین محرک گیرنده شیمیایی منطقه ماشه‌ای در بعضی از انواع مسمومیت‌ها است.

ترکیبات شیمیائی

تریاک دارای ترکیب شیمیائی در هم و مواد مختلفی است که بعضی از آنها با روش تهیه آن در نواحی مختلف بستگی دارد. تریاک علاوه بر الکالوئیدهای مؤثر، شامل موادی نظیر موسیلاژ، پکتین، مواد آلبومینوئدی، موم، کائوچوک، رزین، املاح معدنی (کلسیم، منیزیم و پتاسیم به حالت سولفات‌ها، فسفات‌ها، استانها و غیره) و مواد قندی است. بعلاوه دارای اسیدمکونیک (املاح فریک را به رنگ قرمز ارغوانی در می‌آورد) و اسید لاکتیک، مواد خنثی: مکونین، پروفیزوزین و غیره است.

اسید مکونیک (اسید اکسی کلیدونیک)، ماده‌ای به فرمول و به وزن ملکولی ۱۰/۲۰۰ است. منوهیدرات آن که یک ملکول آب دارد، به صورت بلورهای منشوری شکل و تری هیدرات آن که ۳ ملکول آب دارد، به صورت منشورهای زیر هرمی شکل ارتورومبیک متبلور می‌گردد. در این حالت اگر ۱۰۰-۱۰۲ درجه حرارت به بند، در مدت ۳۰ دقیقه به حالت انیدرید در می‌آید.

مکونین (اوپیانیل)، ماده‌ای به فرمول و به وزن ملکولی ۱۸/۱۹۴ است. این ماده نخستین بار توسط در سال ۱۸۳۲ از تریاک به دست آمد. مکونین، درریشه نیز که گیاهی از تیره است وجود دارد.

مکونین به صورت بلوریهای سفید سوزنی شکل متبلور می‌شود. از نظر انحراف نور، حالت راسیمیک و طعم بسیار تلخ دارد. در گرمای ۱۰۲-۱۰۳ درجه ذوب می‌گردد. در ۷۰۰ قسمت آب سرد و ۲۳ قسمت آب گرم حل می‌شود. در الکل، کلروفرم، بنزن، اترواسید استیک گلاسیال نیز محلول است. در قلیائیات به تانی حل می‌گردد و ملح قلیائی اسید مکونی نیک به وجود می‌آورد.

اسید مکونیک حالت ناپایدار دادر و به سرعت به صورت لاکتون تغییر شکل حاصل می‌کند.

تعداد الکالئویدهای ترکیا که تاکنون از آن استخراج گردید شامل ۲۰ نوع است که از بین آنها منحصراً ۶ الکالوئید مهم زیر به مقدار نسبتاً زیاد در آن یافت می‌شود:

مرفین

کدئین

نارسئین

نارکوتین

تبائین

پاپاورین

چهار الکالوئید، مرفین، کدئین، نارسئن و پایاورین از نظر درمانی بیشتر در پزشکی حائز اهمیت می‌باشند.

از بقیه الکالوئیدهای دیگر ، به ذکر لودانوزین

لودانین کوتارمین

کدامین کریپتوپین

رآدین پروتوپین

پرتوپین یا فرمارین، نیز یافت می‌شود.

کرپتوپین علاوه بر تریاک، از اعضای گیاهان مختلف مانند بعضی‌ها که به تیره

تعمق دارند نیز به دست آمده است.

در مصارف پزشکی،کپسول عاری از دانه، دانه، روغن خشخاش ،تریاک و بعضی از الکالوئیدهای آن بکار می‌رود. برگ و گل خشخاش نیز سابقاً در داروسازی مصرف داشته در مداوای بیماریها، بکار می‌رفته است ولی مصرف آنها امروزه تقریباً متروک گردیده است.

خواص درمانی- از اعضای مختلف خشخاش و فراورده‌های آن، مصارفی به شرح زیر بعمل می‌آید:

برگ خشخاش، دارای اثر خواب‌آورملایم و خفیف است و در فرمول اونگان پوپولئوم و بم ترانکی وارد می‌شود.

گل خشخاش، اثر آرام کننده و نسبتاً خواب‌آور دارد. سابقاً از آن نوعی آب مقطر و تنطور تهیه می‌گردد.

کپسول خشخاش- کپسول همه واریته‌های خشخاش مخصوصاً از نظر درمانی به مصارف عدیده ‌می رسیده است ولی چون مشخصات محل رویش و نارس یا رسیده بودن کپسول، در میزان ماده مؤثره آن، تأثیر فراوان دادر یعنی در واقع آنچه که در بازار تجارت عرضه می‎شود ، کپسول‌هائی است که مقدار ماده مؤثره در آنها وضع متفاوت دارد، از این جهت امروزه با توجه به این که استفاده از آن، ناراحتی‌ها و حتی تلفات وارده آورده است، در مصارف داخلی اهمیت خود را از دست داده است.

کپسول خشخاش اگر در فاصله خرداد و تیر چیده شود. یعنی جدا کردن کپسول از ساقه اگر در زمانی صورت گیرد که میوه شروع به زرد شدن نموده باشد، مقدار مرفین آن زیادتر از مواقع دیگر خواهد بود ولی برای مصارف درمانی، بیشتر میوه‌های رسیده مورد مصرف قرار می‌گیرد.

با جوشاندن ۲ تا ۱۰ گرم آن در ۲۰۰ میلی‌لیتر آن و افزودن مقداری قند یاعسل بدان، محلولی با طعم شیرین بدست می‌آید که در موقع بروز دردهای روده، اسهال‌های ساده، دیسانتری، تحرک مخاط‌ها، استفراغ‌های تشنجی، سرفه‌های عصبی،دردهای سرطانی و غیره اثر مسکن وآرام کننده‌ ظاهر می‌کند ولی باید توجه داشت که کپسول خشخاش با همه اثر آرام‌کننده‌ی که دارد نباید به بیماران مبتلا به تب‌های شدید یا مداوم، التهاب‌های داخلی و همچنین در بیماریهای معده- روده دل پیچه‌های ناشی از امتلاء معده و یبوست داده شود بعلاوه برای اطلفال به عنوان آرام کنده و خواب آور نباید بکار رود زیرا نه تنها عوارض بعدی ممکن است ایجاد نماید بلکه به علت خطرناک بودن بودن امکان دارد که باعث مرگ شود.

مصرف کپسول خشخاش و فراورده‌های آن باید با مقادیر کم در درمان بیماریها شروع گردد زیرا عوارض ناراحت‌کننده و حتی منجر به مرگ ممکن است از مصرف بی‌رویه آنها ایجاد شود. این عوارض ناراحت کننده و حتی منجر به مرگ ممکن است از مصرف بی‌رویه آنها ایجاد شود. این عوارض، حتی با تنقیه محلولهای حاصل از کپسول خشخاش نیز بوقوع پیوسته است.

بطور کلی باید گفت که مصارف درمانی کپسول خشخاش در استعمال خارجی بیشتر مورد توجه است.

در استعمال خارج، از جوشانده ۱ تا ۲ کپسول خشخاش در یک لیتر آب، لوسیونهائی تهیه می‌کنند که بصورت غرغره، حمام و کمپرس، جهت تسکین در دو رفع التهاب‌های عـادی، از آن استفاده بعمل می‌آورند. بخور کپسول خشخاش در لارنژیت حاد مؤثر است.

مشخصات گیاه‌شناسی

خشخاش گیاهی است علفی و یک ساله به ارتفاع ۵/۰ تا۲ متر و دارای ساقه‌ای قائم، منشعب، بی‌کرک (در بعضی نمونه‌ها خشن) سبز رنگ که از ماده‌ای مومی شکل مستور گشته است. برگها منفرد، متنوب با رنگ سبر غبار آلود و دارای تقسیمات عمیق دندانه‌دار که در برگهای فوقانی این بریدگیها عمیق‌تر و نامنظم تر می‌شوند. قاعده پهنگ دارای وضعی است که قسمتی از ساقه را فرار می‌گیرد، برگها فاقد دمبرگ می‌باشند.

گلهای درشت و زیبای آن در واریته‌های مختلف به رنگهای سفید یا قرمز مایل به بنفش دیده می‌شوند. این گلها در روی دملگهای نسبتاً طویل که شبیه سر عصا کج شده و بعد از باز شدن گل راست می‌شوند قرار گرفته‌اند. قطر گلهایی از باز شدن کامل تا ۱۰ سانتی متر هم می‌رسد. تعداد کل در هر بوته ۱-۱۷ الی ۱۵ متغیر است.

دارای گلیهای منفرد و دو جنس به هر شکل شعاعی، خوشی نما می‌باشند. و پوشش گل دور ردیفه یا سر ردیفه می‌باشد گلهای خشخاش فاقد نوش یا نکتار می‌باشند، اما بخاطر ۰وجود دانه‌های گرده طرف توجه حشرات قرار می‌گیرند. (تغذیه زنبوران عسل از شهد گلهای خشخاش باعث مسمومیت و از بین رفتن آن می‌گردد.

اجزای تشکیل دهنده گل عبارتند از:

کاسه گل از ۳-۲ کاسبرگ جدا تشکیل شده. جام گل از ۶-۴ یا ۱۲-۸ گلبرگ تشکیل شده است. گلبرگها در ۲-۱ ردیف ( به ندرت ۳ ردیف)

گلبرگها وقتی که به حالت غنچه است وضع چنین خورده‌ دارند ولی پس از شکفتین کامل صاف می‌شوند.

دوام گلبرگها نیز بسیار کم است (پس از باز شدن فقط ۱-۲ روز باقی می مانند) در گل شکفته تنها گلبرگ به چشم می‌خورد و اثری از کاسبرگ نیست.

گل خشخاش دارای پرچم‌های بیشمار در چندین ردیف می‌باشد مادگی از به هم چسبیدن برچه‌های بسیار تشکیل می‎شود .

تخمدان فوقانی، چند برچه ولی یک خانه، تمکن جانبی

میوه عبارتست از کپسول متورم تخم مرغی شکل و ناشکوفا هر کپسول ممولا واجد ۱۰ خانه بدون کرک است. در برش عرضی کپسول خشخاش به ترتیب از خارج به داخل قسمتهای بشره، هیپودرم، میان ر میوه، دستجات چوب آبکش و درون بر مشاهده می‌شود.

کپسول بالا یک کوتاه و به طول ۷-۵ سانتی متر و عرض ۵-۴ سانتی متر می‌باشد.

دانه در میوه خشخاش پرورش یافته و کرز نامیده می‌شود بذور در اوایل تشکیل در دیواره‌های حجره مانند میوه جای دارند که با رسیدن و کامل شدن، به تدریج از دیواره‌ها جدا می‌شوند و در گرز فرو می‌‌ریزند. بذور در گونه‌های مختلف به رنگ و اندازه متفاوت و معمولاً کروی یا لوبیایی شکل می‌باشند رنگ آنها همچنین از سفید تا سیاه متغیر بوده و از اختصاصات گونه‌ای به شمار می‌رود. بذر خشخاش معمولاً فاقد آلکالوئید وحوی ۴۰ تا ۵۵ درصد روغن می‌باشد که این روغن بسیار خوشمزه بوده و عمدتاً برای پخت مواد غذایی و مخصوصاً انواع شیرینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بذور همچنین ۲۰ تا ۲۵ درصد پروتئین می‌باشند. وزن هزار دانه ۳/۰ تا ۶/۰ گرم است. دانه خشخاش آلبومین دار، دارای مجاری شیرابه‌ای و فاقد سلول‌های میروزین داراست.

دانه بسیار کوچک به قطر ۱/۰ تا ۲/۰ میلیمتر می‌باشد. تمام گیاه خشخاش به جز دانه‌های رسیده آن سمی است.

خشخاش دارای ریشه‌ای است مخروطی و کم و پیش چوبی که به طور مستقیم در زمین فرو می‌رود.

طول ریشه اصلی این گیاه متفاوت است و بستگی به گونه گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش دارد. طول ریشه به طور متوسط بین ۱۸ تا ۲۰ سانتی‌متر و قطر آن ۱ تا ۲ سانتی‌متر است. ریشه خشخاش دارای انشعابهای کمی است و ریشه‌های جانبی شبکه بسیار وسیعی از ریشه‌های ظریف را تا عمق ۵۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متری خاک به وجود می‌آورند. قسمت فوقانی ریشه قطورتر می‌باشد و سبب استحکام ساقه می‌گیرد.

وادیته‌هالی خشخاش

از این گیاه، وادیته‌های متعددی وجود دارد که از بین آنها ، دو واریته و بیشتر مورد توجه است.

این واریته که مهمتر از سایر نمونه‌هاست، گلهائی درشت، زیبا و به رنگ سفید دارد. در سطح گلبرگهای آن تزئینات ظریفی به صورت خطوط مشبک و به رنگهای بنفش دیده می‎شود. میوه آن مور، ناشکوفا و محتوی دانه‌های بسیاری در حدود ۲۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ است. پس از رسیدن میوه‌ها، دانه‌های داخل از راه سوراختهای راس کپسول به خارج ریخته می‌شوند.

تریاک در واقع شیر را به سفت شده نارس این واریته است. از واریته آلبوم نه تنها برای

استخراج تریاک استفاده به عمل می‌آید بلکه کپسول نارس یا رسیده آن در مداوای بعضی از بیماریها مصرف دارد.