دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور بررسی آیات وارده در شأ ن حضرت امیر(ع) از دیدگاه مفسران شیعه وسنت
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
بررسی آیات وارده در شأ ن حضرت امیر(ع) از دیدگاه مفسران شیعه وسنت دارای ۱۶۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد بررسی آیات وارده در شأ ن حضرت امیر(ع) از دیدگاه مفسران شیعه وسنت کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز بررسی آیات وارده در شأ ن حضرت امیر(ع) از دیدگاه مفسران شیعه وسنت۲ ارائه میگردد
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی آیات وارده در شأ ن حضرت امیر(ع) از دیدگاه مفسران شیعه وسنت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن بررسی آیات وارده در شأ ن حضرت امیر(ع) از دیدگاه مفسران شیعه وسنت :
بررسی آیات وارده در شأ ن حضرت امیر(ع) از دیدگاه مفسران شیعه وسنت
مقدمه:
از آنجا اهل تشیع به گفته خود پیامبر(ص) برای نجات خود از گمراهی و ضلالت باید به دوچیز متمسک بشوند و آن دو یکی قرآن ودیگری اهل بیت (ع) هستند، در این پروژه سعی براین شد که به بررسی آیاتی در قران که شأن نزول آنها در موردامام علی (ع) اولین امام و جانشین پیامبر (ص) است پرداخته شود، لذا موضوع خود را تحت عنوان دیدگاه مفسرین شیعه و سنی در مورد آیاتی که شأن نزول آنها درمورد امام علی (ع) است قرار دادم وبه بررسی نظرات مفسران شیعه واهل سنت پرداختم و دلیل اینکه اهل سنت باوجود این آیات چرا امامت امام علی (ع) را انکار وبه آیات قرآن و وصیّت پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد (ص) عمل نکردند. که در این پروژه تا حدودی مشخص می شود و همچنین دلیل ا طاعت نکردن از دستور خدا وپیامبر(ص) چه بوده است، و چرا اهل سنت حاضر نبودن که واقعیت را قبول کنند و امامت را به جانشین بر حق پیامبر خدا( ص) یعنی حضرت علی( ع) واگذار کنند تا مشکلاتی که برای اسلام و جهان اسلام پیش آمده، رخ نمی داد، که دامنه آن حتی تا امروز نیز کشیده شده است. امید است توانسته باشم که حق مطلب را اداء کرده باشم .
اهمیت موضوع:
در رابطه با اهمیت موضوع امام علی(ع) در قرآن از دیدگاه مفسران شیعه و سنی نکاتی را بیان می نمایم :
۱-آیات زیادی وجود دارد که در قرآن شأن نزول آنها در مورد امام علی(ع) و اهل بیت(ع) است و این موضوع به اندازه ای مهم بوده است که قرآن نیز به آن اشاره کرده زیرا جامعه اسلامی می طلبد که همیشه پیشوا و رهبر داشته باشد تا به گمراهی و ضلالت نرود.
۲- علاقه ای که بنده به حضرت امیر(ع) دارم و همچنین مقام والایی که حضرت دارند و تاامروز کسی پی به عظمت و مقام آن بزرگوار نبرده اند، اینجانب را بر آن داشت که به این موضوع از دیدگاه قرآن بپردازم .
سوال تحقیق :
۱-چه آیاتی در قرآن در عظمت شأن حضرت امیر(ع) نازل شده است ؟
۲-چه آیاتی در قرآن امامت حضرت امیر (ع)را اثبات می نماید ؟
۳-دیدگاه اندیشمندان شیعی و سنی در مورد آن دسته از آیات چیست ؟
فرضیه :
قرآن کریم در آیات عدیده ای به اتفاع شأن و امامت حضرت امیر(ع) اشاره کرده است.
پیشینه بحث:
چون بحث من بخشی از آیاتست، پیشینه آن به تمام تفاسیری بر می گردد که آیات قرآن را تفسیر کرده اند، البته کتابهایی در این باره نوشته شده که مهمترین آنها: کتاب الغدیر علامه امینی می باشد .
چکیده:
مطالب مندرج در این تحقیق شامل دوفصل می شود که در رابطه با هر فصل توضیح مختصری بیان می کنیم :
در فصل اول به بررسی چند آیه در سوره های بزرگ قرآن که شأن نزول آنها در مورد امام علی(ع) نازل شده از دیدگاه مفسران اهل سنت و شیعه می پردازیم. مفسران اهل تشیع و اهل تسنن در مورد اکثر آیات بیان کرده اند که شأن نزول این آیات در مورد حضرت امیر (ع) است و حتی آنرا با توجه به احادیث وروایات و اقوال مختلفی تأیید کرده اند. اما بعضی از مفسران اهل سنت متأسفانه در کنار این قول، اقوال دیگری را ذکر کرده اند و بعضاً گفته اند که شأن نزول این آیه علاوه بر علی (ع) کسان دیگر نیز هستند و حتی بعضی از مفسران اهل تسنن آورده اند که شأن نزول این آیات در مورد حضرت امیر (ص) نیست و اشخاص دیگری را ذکر کرده و یا چیزی در مورد آن ذکر نکرده اند. در فصل دوم به علل اختلاف تفاسیر شیعه و سنی در مورد بعضی از این آیات اشاره شده که دلیل این اختلافات چیست و چرا با وجود این همه دلائل و احادیث باز عده ای از مفسران اهل تسنن این موضوع را منکر شده اند .
مقدمه:
در این فصل به بررسی چند آیه از سوره های مطول قرآن که شأن نزول آنها در مورد حضرت امیر (ع) آمده از دیدگاه مفسران شیعه و اهل تسنن پرداخته شده است، به این صورت که آیه ذکر شده ودیدگاه و نظر مفسران شیعه و اهل تسنن به ترتیب در مورد هر آیه ذکر شده و درآخر هر آیه نتیجه ای از آن گرفته شده است.
تفسیر آیات وارده:
یکی از آیاتی که شأن نزول آن در مورد حضرت امیر است آیه ۲۷۴از سوره بقره است که در زیر به بررسی آن می پردازیم:
الَّذینَ یُنفِقُونَ اَمْوالَهُم بِالَّیْلِ وَ النَّهارِ سرًّا وَعَلِانَیهً فَلَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لَاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون.بقره ۲۷۴
ترجمه : آنها که اموال خودرا، شب وروز، پنهان وآشکار، انفاق می کنند، مزدشان نزد پروردگارشان است، نه ترسی بر آنهاست و نه غمگین می شوند.
علامه طباطبائی در ذیل این آیه اینچنین می گوید:
در مجمع البیان در ذیل آیه شریفه آمده که آیه در شأن علی(ع) نازل شده است که آن حضرت چهار درهم داشت یکی را در شب ،و یکی را در روز، سومی را پنهانی ،و چهارمی را علنی صدقه داد، به دنبال آن این آیه نازل شد که((کسانی که اموال خود را شب وروز سرّی و علنی انفاق می کنند)) مرحوم طبرسی سپس می گوید:این روایت هم از امام باقر(ع)و هم از امام صادق (ع) نقل شده است.
علامه طباطبائی می گوید : این معنا را عیاشی نیز درتفسیرش وشیخ مفید در اختصاص و شیخ صدوق در عیون آورده اند، و در الدر المنثور است که عبد الرزاق و عبد بن حمید، وابن جریرو ابن ابی حاتم و طبرانی و ابن عساکر از طریق عبد الوهاب بن مجاهد از پدرش مجاهد از
ابن عباس روایت کرده اند که در تفسیر آیه: «الَّذِینَ یُنْفِقُونَ اَمْوالَهُم بِالَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرَّاً وَ عَلانِیهً» گفته است: این آیه در شأن علی( ع) نازل شد، که چهار درهم داشت یکی را در شب ودومی را درروز وسومی را پنهانی و چهارمی را علنی صدقه داد و در تفسیر برهان از کتاب مناقب بن شهر از ابن عباس و سدی و مجاهد و کلبی و ابی صالح و واحدی طوسی و ثعلبی، طبرسی و ماوردی و قیسری و شمالی و نقاش و…. نقل کرده اند که همه نامبردگان در تفسیرهای خود گفته اند: علی بن ابی طالب چهار درهم نقره داشت یکی را شبانه ،دومی را در روز، سومی را سّری ،و چهارمی را علنی صدقه داد، به دنبال آن، آیه «الَّذِینَ یُنْفِقُونَ اَمْوالَهُم بِالَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرَّاً وَ عَلانِیهً» نازل شد، ودر آن به تک تک درهم های آن جناب مال نامیده شده و او را به قبول صدقاتش بشارت داده است .[۱]
بحث روایتی: در کتاب غایه المرام ازکتاب فضائل علی (ع) واوازابی المؤیدموفق بن احمدواواز سید الحفاظ شهرداربن شیرویه فرزند شهردار دیلمی نقل کرده که:
وی از همدان نامه ای به من نوشت و در آن نوشته بود که ابوالفتح عبدوس بن عبدالله بن عبدوس همدانی در نامه اش به من نوشت که عبدالله بن اسحاق بغوی برایم حدیث کرده که حسین بن علیل غنوی برایم حدیث کرده که محمد بن عبد الرحمن زارع برایم حدیث کرد که قیس بن حفص برایم روایت کرده که علی بن الحسین نقل کرد که ابو هویره از ابی سعید خدری برایم نقل کرد که رسول خدا (ص) در آن روزی که مردم را به جمع شدن در غدیر خم دعوت فرمود دستور داد زیر درختی را که در آنجا بود از خاروخاشاک بروبند؛ و آن روز، روز پنج شنبه بود؛ همان روز بود که مردم را به سوی پیروی از علی (ع) دعوت نموده بازوی او را گرفت و بلند کرد بطوری که مردم سفیدی زیر بغل آنجناب را دیدند، و این دواز یکدیگر جدا نشدند تا آنکه آیه شریفه: «اَلْیُومُ اَکْمَلتُ لَکُمْ دِینکُمْ و…» نازل گردید. پس رسول خدا (ص) به مژدگانی اینکه دین به حد کمال رسید و نعمت خدا تمام شد و پروردگار از رسالتش و از ولایت علی(ع) راضی شده، الله اکبر گفت و سپس گفت: «اَللَّهُم و اِلَ من والاه و عادِ مَنْ عَاداهُ و انْصُرْ مَنْ نَصَره و اخذُول مَن خَذَلَه»، آنگاه حسابن ثابت چند شعر سراید: در روز غدیر خم پیامبرشان به بانک بلند ندایشان درداد، غدیری که در سرزمین خم قرار داشت، وای کاش مردم جهان بودند، ورسول خدا (ص) را در حال ندا می دیدند که می گفت: آیا من سرپرست و ولی شما هستم؛ و مردم در پاسخش بدون هیچ پرده پوشی گفتند معبود تو مولای ما و خود تو ولی ما هستی و تو خواننده این شعر اگر در آنجا بودی حتی یک نفر هم مخالف نمی یافتی در این هنگام رو به علی (ع) کرد و فرمود: یا علی برخیز که من تو را برای امامت و هدایت این خلق بعد از خودم شایسته دیدم. وازکتاب نزول القران حدیثی بدون ذکر اوائل سند ازعلی بن عامرازابی الحجاف از اعمش از عضه روایت آورده که گفت این آیه شریفه یعنی آیه: «یا اَیَّها الَّرسُولُ بَلَّغْ ما اُنْزِلَ اِلَیْکِ» درباره علی برپیامبر نازل شد، ودرهمین خصوص است که خدای تعالی می فرماید:«اَلْیُوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینکُمْ و….»1
استاد مکارم شیرازی در تفسیر این آیه اینچنین ذکر کرده: در اینجا بحث مهمی پیش می آید که منظور از«الیوم» (امروز) که در آیه ذکر شده چیست؟ یعنی کدام روز است که این «چهارجهت» در آن جمع شده هم کافران در آن مأیوس شده اند،وهم دین کامل شده،وهم نعمت خدا تکامل یافته، وهم خداوند آئین اسلام را به عنوان آئین نهائی مردم جهان پذیرفته است.
در میان مفسران در اینجا سخن بسیار است ولی آنچه جای شک نیست، این است که چنین روزی باید روز بسیار مهمی در تاریخ زندگی پیامبر(ص) باشد ،نه یک روز ساده و عادی ومعمولی زیرا اینهمه اهمیت برای یک روز عادی معنی ندارد؛ و لذا درپاره ای از روایات آمده است که بعضی از یهود ونصاری با شنیدن این آیه گفتند:اگر چنین آیه ای در کتب آسمانی ما نقل شده بود، ما آن روز راروز عید قرار می دادیم.اکنون باید ازروی قرائن و نشانه ها و تاریخ نزول این آیه و این سوره و تاریخ زندگانی پیامبر(ص) وروایاتی که از منابع مختلف اسلامی بدست ما رسیده این روز مهم را پیدا کنیم، آیا منظور روزی است که احکام بالا درباره گوشتهای حلال و حرام نازل شده قطعاً چنین نیست، زیرا نزول این احکام واجد این همه اهمیت نیست نه باعث تکمیل دین است زیرا آخرین احکامی نبوده که بر پیامبر(ص) نازل شده، بدلیل اینکه در دنباله این سوره به احکام دیگری نیز برخورد می کنیم، و تازه نزول این احکام سبب یأس کفار نمی شود، چیزی که سبب یأس کفار میشود، فراهم ساختن پشتوانه محکمی برای آینده اسلام است، وبه عبارت دیگر، نزول این احکام و مانند آن تأثیر چندانی درروحیه کافران ندارد و اینکه گوشتهائی حلال یا حرام باشد آنها حساسیتی روی آن ندارند. آیا منظور از آن روز عرفه درآخرین حج پیامبر(ص)است؟!(همانطور که جمعی از مفسران احتمال داده اند.)
پاسخ این سئوال نیزمنفی است، زیرا نشانه های فوق برآن نیز تطبیق نمی کند،چون حادثه خاصی که باعث یأس کفار شود درآن روزواقع نشد اگرمنظورانبوه اجتماع مسلمانان است که قبل از روز عرفه نیز در خدمت پیغمبر(ص) درمکه بودند و اگر منظور نزول احکام فوق درآن روز است که آن نیز همانطور که گفتیم چیزوحشتناکی برای کفار نبوده و آیا مرادروزفتح مکه است (چنانکه بعضی احتمال داده اند) با اینکه تاریخ نزول این سوره مدتها بعدازفتح مکه بوده است؟! ویا منظور روز نزول آیات سوره برائت است که آنهم مدتها قبل ازنزول این سوره بوده است؟!
واز همه عجیبتراحتمالی است که بعضی داده اندکه این روز،روز ظهور اسلام یا بعثت پیامبر(ص) باشد با اینکه آنها هیچگونه ارتباطی باروزنزول این آیه ندارندوسالهای متمادی درمیان آنها فاصله بوده است. بنابراین هیچ یک از احتمالات ششگانه فوق با محتویات آیه سازگار نیست.دراینجا احتمال دیگری هست که تمام مفسران شیعه آن را در کتب خود آورده اند و روایات متعددی آن را تأیید می کند، وبا محتویات آیه کاملا سازگار است ،وآن اینکه:
منظورروزغدیرخم است، روزی که پیامبر اسلام (ص) امیرمومنین علی (ع) رارسماً برای جانشینی خود تعیین کرد، آنروز بود که کفار در میان امواج یأس فرورفتند، زیرا انتظارداشتند که آئین اسلام قائم به شخص باشد، وبا از میان رفتن پیغمبر(ص) اوضاع به حال سابق برگردد، و اسلام تدریجاً بر چیده شود، اما هنگامی که مشاهده کردند مردی که از نظر علم و تقوا و قدرت و عدالت بعد از پیامبر(ص) در میان مسلمانان بی نظیر بود، بعنوان جانشینی پیامبر(ص) انتخاب شد واز مردم برای او بیعت گرفت، یأس ونومیدی نسبت به آینده اسلام آنها را فرا گرفت وفهمیدند که آئینی است ریشه دار و پایدار. دراین روز بود که آئین اسلام به تکامل نهایی خود رسید، زیرا بدون تعیین جانشین برای پیامبر(ص) و بدون روشن شدن وضع آینده مسلمانان این آئین به تکامل نهائی نمی رسید.
بررسی آیات وارده در شأ ن حضرت امیر(ع) از دیدگاه مفسران شیعه وسنت
فهرست مطالب
عنوان صفحه
کلیات …………………………………………………………………………………………………………. ۱
مقدمه…………………………………………………………………………………………………………… ۲
اهمیت موضوع……………………………………………………………………………………………….. ۳
سوال تحقیق…………………………………………………………………………………………………… ۳
فرضیه………………………………………………………………………………………………………….. ۳
پیشینه تحقیق…………………………………………………………………………………………………. ۳
چکیده………………………………………………………………………………………………………….. ۴
فصل اول………………………………………………………………………………………………………. ۵
بررسی آیات از دیدگاه شیعه و سنت……………………………………………………………………. ۵
مقدمه…………………………………………………………………………………………………………… ۶
تفسیر آیات وارده ………………………………………………………………………………………….. ۶
فصل دوم: مقدمه علل اختلافات تفاسیر شیعه و سنی……………………………………………….. ۹۷
مقدمه…………………………………………………………………………………………………………… ۹۸
نتیجه کلی……………………………………………………………………………………………………… ۱۱۸
۱
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
