اثربخشی آموزش تاب آوری بر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم شهر اصفهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثربخشی آموزش تاب آوری بر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم شهر اصفهان دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثربخشی آموزش تاب آوری بر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم شهر اصفهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثربخشی آموزش تاب آوری بر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم شهر اصفهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثربخشی آموزش تاب آوری بر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم شهر اصفهان :

تعداد صفحات :۹

چکیده مقاله:

اتیسم یکی از انواع اختلالات فراگیر رشدی است و یک اختلال نورولوژیکی است که در سال های اولیهکودکی ( ۳سال آغازین کودک)، نمایان می شود. اکثر مادران به هنگام تشخیص اختلات اوتیسم، دچارواکنش انکار، سردرگمی، خشم و افسردگی می شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش تابآوریبر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم شهر اصفهان انجام شد. این مطالعه نیمه آزمایشی بر روی ۳۰نفر از مادران دارای کودک اتیسم شهر اصفهان در سال ۱۳۹۴انجام شد. مادران به طور تصادفی به دوگروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آموزش تاب آوری در طول ۲ماه در ۸جلسه توسط پژوهشگر بهگروه آزمایش داده شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه شادکامی مونش بود که قبل و بعد ازآموزش توسط مادران تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS22و با استفاده از تحلیلکوواریانس انجام شد. یافته ها نشان داد میانگین نمرات ابعاد شادکامی در مرحله پس آزمون در دو گروهآزمایش و کنترل تفاوت معنی داری دارد (P=0/001)به عبارت دیگر میتوان گفت برنامه آموزشی تابآوری نمرات شادکامی و همه ابعاد آن را در مرحله پس آزمون در گروه آزمایش بهبود داده است. میزانتأثیر این مداخلات بر بهبود ابعاد شادکامی شامل تجربه مثبت، احساس منفی، تجربه مثبت، احساسمثبت به ترتیب برابر با ۸۸/۴ ،۸۹/۷،۷۹/۹و ۸۶/۵درصد است. نتایج نشان داد تابآوری با استفاده ازراهبردهای کنار آمدن کارآمد و مفید رابطه دارد و موضعگیری مثبت افراد را به استرس و بحران توصیفمیکند و آن را به صورت قابلیت فرد برای سازگار شدن با استرسهای شخصی و عوامل خطرزا در سطحمحیط خانواده و جامعه نشان میدهد