بررسی علل شیوع تنگی متائوس و عوارض آن بر کلیه ها و مجاری ادراری در شیرخوران و کودکان

مقدمه

انسداد و استاز بدلیل اثر آسیب رسان آنها بر عملکرد کلیه جزء مهمترین اختلالات اورولوژیک می باشند . این دو عارضه در نهایت منجر به هیدرونفروز می شوند که نوع خاصی از آتروفی کلیه است و می تواند سبب نارسایی کلیه یا در صورت یکطرفه بودن تخریب کامل عضو شود . بعلاوه انسداد منجر به عفونت می شود که این نیز آسیب بیشتری به ارگان درگیر وارد می آورد . انسداد را می توان برحسب علت ( مادرزادی ـ اکتسابی ) مدت ( حاد ـ مزمن ) درجه ( نسبی ـ کامل ) و سطح ( دستگاه ادراری فوقانی یا تحتانی ) طبقه بندی کرد ناهنجاریهای مادرزادی که در دستگاه ارداری بیش از هر عضو دیگر رخ می دهد عموماً انسدادی هستند . در بزرگسالان انواع بسیاری از انسداد اکتسابی می تواند رخ دهد . یکی از محل های شایع باریک شدن عبارت است از مه آی خارجی در پسرها . این عارضه می تواند بطور شایع بصورت اکتسابی نیز رخ دهد .
 

بحث و پیشنهادات

با توجه به آمار حاصل از مطالعه ، موارد زیر بصورت پیشنهاد ارائه می گردد:
۲-    معاینه ظاهری مئاتوس ‌در هر شیرخوار و کودک مراجعه کننده به پزشک انجام گردد.
۳-در مواردی که کودک هماچوری میکروسکوپی غیرقابل توجیه و یا عفونت های ادراری راجعه دارد، بیمار از نظر تنگی مئاتوس بررسی گردد.
۴- دقت والدین کودک در نحوه ادرار کردن و رفتار کودک حین دفع ادرار می تواند به تشخیص زودهنگام این مشکل کمک کند.
۵- درمان های سنتی تنگی مئاتوس مانند دیلاتاسیون با ترمومتر جایگاه خود را از دست داده است و در مواجهه با بیمار تنگی مه آ بهتر ‌است جهت درمان جراحی به اورولوژیست ارجاع داده شود.
۶- بررسی هر بیمار مبتلا به تنگی مه آی تشخیص داده شده از نظر آنومالی های همراه مانند UDT و هیپوسپادیازیس لازم است.
۷- در مواردی که بیمار علائم تیپیک تنگی مئاتوس را دارد سونوگرافی کلیه ها و مجاری ادراری حداقل تکنیک تصویربرداری از سیستم اداری است که لازم است انجام گیرد.