بررسی تاثیر فضای بینابین در سازمان دهی فضایی معماری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر فضای بینابین در سازمان دهی فضایی معماری دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر فضای بینابین در سازمان دهی فضایی معماری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر فضای بینابین در سازمان دهی فضایی معماری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر فضای بینابین در سازمان دهی فضایی معماری :

تعداد صفحات :۲۱

چکیده مقاله:

فرایند حاصل از این تحقیق به این نتیجه دست یافته است حضور در فضاهای معماری ایرانی نشان می دهد که در خلق مکان همواره فضاهای بینابینی نقش حریم برای هویت دهی و تقدس فضاهای خاص را داشته و از طرفی مجالی برای وحدت و بسط آن با دیگر فضاها را فراهم آورده است شروع سال های پایانی قرن نوزدهم میلادی و تحولاتی که با خود به همراه داشت زمینه ساز تغییراتی عمده در شیوه و روند زندگی انسان این عصر به وجود آورد از ساسای ترین این تغییرات می توان به فرایند سازمان یابی کالبد شهرها و به همان نسبت معماری بناها جهت پذیرش چهارچوب های قانونی اجتماعی اقتصادی فرهنگی و … اشاره نمود این فرایند علاوه دگرگون نمودن سیمای شهرها فصل جدیدی را در سبک ها و شیوه های معماری نیز رقم زد در این میان معماری معاصر ایران به دلیل عدم شناخت و درک صحیح از فضاهای بینابینی فضای متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی ساخته نشد و زمانی که نیاز آن مبرم شد راهکار این موضوع بجای نیم نگاهی به موفقیت آنچه در معماری سنتی وجود داشت تا حد تفکیک جنسیتی صرف فضاها تقابل یافت در معماری امروز ایران با کمرنگ شدن حریم های خصوصی و از میان رفتن حوزه های شخصی شاهد افزایش اشراف و گاه برونگرایی نامتناسب با فرهنگ ایرانی هستیم روش تحقیق در این پژوهش به روش تحلیلی توصیفی با رویکرد استقرایی نمونه مورد مطالعه به نظریه مباحث به صورت اجمالی اصل بینابینی در معماری ایران و جهان و تاثیر آن در سازمان دهی فضایی مورد بررسی قرار گیرد فرایند حاصل از این تحقیق به این نتیجه دست یافته است که امروزه به دلیل محدودیت مساحت فضاهای معماری و بالخص کاهش مساحت خانه های مسکونی معاصر نسبت به خانه های سنتی گذشته فضاهای بینابین فرصت حضور ه شکل کالبدی خاص و یا خرد فضا را ندارند اما با تمهیدات و نبوغ معمارانه شکلی جدید از این حریم در معماری معاصر ایران قابل اجرا است