بررسی شیوع سرمی آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاوهای اهواز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی شیوع سرمی آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاوهای اهواز دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی شیوع سرمی آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاوهای اهواز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی شیوع سرمی آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاوهای اهواز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی شیوع سرمی آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاوهای اهواز :

تعداد صفحات :۶

چکیده مقاله:

مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس عامل ایجاد بیماری یون در گاو و سایر نشخوارکنندگان است. در پی بیماری یون به علت کاهش تولید شیر، از دست رفتن ارزش ژنتیکی، افزایش حساسیت به سایر بیماریها، حذف پیش از موعد، افزایش فاصله۱/۵ میلیارد دلار به صنعت دامپروری / بین گوساله زایی، کاهش وزن در هنگام کشتار و از دست دادن بازار صادرات، هرساله حدود ۵ خسارت وارد میشود. این بیماری در سراسر اروپا شایع بوده و از طریق صادرات در بسیاری از کشورها گسترش یافته است. تاکنون وقوع بیماری یون در گاو در استان های مختلف کشور گزارش شده است. در این بررسی از آزمون الایزا که از جمله روشهای تشخیصی سریع است و حساسترین روش اندازه گیری پادتن به شمار می آید، برای بررسی شیوع سرمی آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاوهای اهواز استفاده شده است. در این بررسی نمونه های خون طی مدت ۳ ماه با مراجعه به کشتارگاه اهواز از ۲۰۰ رأس گاو جمع آوری گردید و سپس بوسیله آزمایش الایزا نمونه های سرمی مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس نتایج این پژوهش شیوع سرمی آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس در گاوهای اهواز ۳% محاسبه گردید. از آنجا که بیماری یون، نوعی بیماری مزمن و غیرقابل درمان است و مدفوع دام های آلوده حتی قبل از بروز علائم بالینی، مهمترین راه انتشار باکتری بشمار میآید، با استفاده از تشخیص زودهنگام و راهکارهای کنترلی میتوان از شیوع بیشتر بیماری در گله و در منطقه جلوگیری کرد.