کارکرد اقتصادی عکاسی و عکس در عصر مشروطه ایران (۱?۳۰۵ – ۱?۲۸۵ ش)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کارکرد اقتصادی عکاسی و عکس در عصر مشروطه ایران (۱?۳۰۵ – ۱?۲۸۵ ش) دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کارکرد اقتصادی عکاسی و عکس در عصر مشروطه ایران (۱?۳۰۵ – ۱?۲۸۵ ش)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کارکرد اقتصادی عکاسی و عکس در عصر مشروطه ایران (۱?۳۰۵ – ۱?۲۸۵ ش)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کارکرد اقتصادی عکاسی و عکس در عصر مشروطه ایران (۱?۳۰۵ – ۱?۲۸۵ ش) :

تعداد صفحات :۲۰

چکیده مقاله:

سال ها قبل از عصر مشروطه و به خصوص در عهد ناصری و مظفری پایه های اقتصادی عکاسی و عکس در بازار ایران به آرامی شکل گرفته بود. با آغاز انقلاب و نهضت مشروطه خواهی ایران (۱۲۸۵ ش/۱۹۰۶ م) شاهد هستیم که این هنر برای پاسخ به عکس های درباری قاجار که سال ها نگاه ها را به خود مشغول داشته بود در کنار این حرکت مردمی قرار می گیرد و تا پایان این دوره (۱۳۰۵ ش/۱۹۲۶ م) پر نقش و تنوع کارکردهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خود می افزاید. در این پژوهش قصد داریم تا با روش توصیفی و تحلیلی به واکاوی کارکرد اقتصادی هنر عکاسی در دوره مورد بحث پرداخته تا در کنار سایر کارکردهای این هنر بتوان به شناختی بهتر از تاریخ گفتمان هنرهای نوین در ایران دست یافت. به تبع سؤال اصلی مطرح شده در این پژوهش این است که کارکرد اقتصادی هنر عکاسی و محصول آن یعنی عکس ها طی این افراد چه بود؟ و چگونه در گردش مالی و پولی این دوره قرار گرفته است؟ فرضیه ای که به ذهن می رسد این گونه می باشد که با اقبال عکاسی از ابتدای این دوره و شریک شدن بیشتر رعیت و یا مردم در تجربه جهان مدرن، گرایش به این هنر در ایران افسون شده و با پیشرفت های عکاسی و آمدن ابزار و دوربین های جدید، انگیزه خرید را در جامعه بالا برد و همین موضوع اشاره آن در جامعه یاری رسانده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد هنر عکاسی پایه های اقتصادی خود را با کارکردهای متنوع و در ارتباط با سایر اجزای بازار در ایران بیش از پیش پیدا می کند و این کارکرد اقتصادی در کنار کارکردهای سیاسی و اجتماعی این هنر به صورت اندام وار به یکدیگر پیوند خورده در گفتمان هنرهای نوین در ایران منسجم تر شکل می گیرد.