اثرات دیازینون و بوتاکلر بر برخی از شاخص های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش بچه ماهیان سیاه کولی Vimba vimba persa

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثرات دیازینون و بوتاکلر بر برخی از شاخص های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش بچه ماهیان سیاه کولی Vimba vimba persa دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثرات دیازینون و بوتاکلر بر برخی از شاخص های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش بچه ماهیان سیاه کولی Vimba vimba persa  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثرات دیازینون و بوتاکلر بر برخی از شاخص های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش بچه ماهیان سیاه کولی Vimba vimba persa،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثرات دیازینون و بوتاکلر بر برخی از شاخص های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش بچه ماهیان سیاه کولی Vimba vimba persa :

تعداد صفحات :۶

چکیده مقاله:

در این تحقیق اثرات دیازینون و بوتاکلر بر برخی از شاخصهای خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش ۱۸۰ قطعه بچهماهی سیاهکولی با میانگین وزن ۱ تا ۲ گرم در ۶ گروه ( ۵ گروه آزمایشی و یک گروه شاهد با ۳ تکرار) بررسی شد. آزمایشها بر اساس روش استاندارد OECD و به صورت ساکن انجام پذیرفت و هر روز پارامترهای مؤثر فیزیکی و شیمیایی آب از جمله pH (8/2 -7) سختی کل ( ۲۴۰ میلی گرم بر لیتر)، اکسیژن محلول (بیش از ۷ میلی گرم بر لیتر) و درجه حرارت (۱ ± ۲۵ درجه سانتیگراد) اندازهگیری و ثبت گردید. در ابتدا غلظت کشنده دیازینون و بوتاکلر در ۲۴ ، ۴۸ ، ۷۲ و ۹۶ ساعت تعیین گردید و پس از آن بچهماهیان به مدت ۷ روز در معرض غلظتهای ۲۵ ، ۵۰ و ۷۵ درصد غلظت کشنده قرار گرفتند. در پایان روز هفتم خونگیری انجام شد و برخی از شاخصهای خونی، بیوشیمیایی و ایمنی مورد سنجش قرار گرفتند. همچنین جهت بررسی ضایعات میکروسکوپی و هیستوپاتولوژیک از بافت آبشش بچهماهیان نمونه برداری شد. نتایج نشان داد که در تیمارهای ۲۵ ، ۵۰ و ۷۵ درصد غلظت کشنده، مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت، گلبول سفید، گلبول قرمز، لنفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل MCHC کمتر و مقدار نوتروفیل بیشتر از گروه شاهد بود و بین تیمارها با گروه شاهد از نظر مقادیر کورتیزول و کل ایمونوگلوبولین اختلاف معنیدار وجود داشت ۰.۰۵>p اما از نظر مقدار گلوکز اختلاف معنیداری بین آنها مشاهده نشد ۰.۰۵<p . قرار گرفتن آبشش بچه ماهیان در مجاورت سم نیز منجر به بروز پدیدههایی مانند نکروز، پرخونی، هایپرپلازی، چسبندگی و عریض شدن تیغه های ثانویه و اولیه گردید.