مقایسه اثر نانوسلنیوم و سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون بلدرچین های تغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثر نانوسلنیوم و سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون بلدرچین های تغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثر نانوسلنیوم و سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون بلدرچین های تغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثر نانوسلنیوم و سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون بلدرچین های تغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثر نانوسلنیوم و سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون بلدرچین های تغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

این پژوهش به منظور مقایسه اثر نانوسلنیوم و سلنیت سدیم بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون بلدرچین ها یتغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین انجام شد. در این پژوهش از تعداد ۲۴۰ قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی نر در سن ۳۰ سالگی و وزن تقریبی ۹۰ گرم استفاده گردید. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۶ تیمار و ۴ تکرار و هر تکرار شامل ده قطعه جوجه بلدرچین انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل : ۱- گروه شاهد ( جیره پایه )، ۲- تیمار۱ (جیره پایه به همراه ۱ppm آفلاتوسین)، ۳- تیمار۲ ( جیره پایه به همراه ۰/۳ میلی گرم بر کیلوگرم مکمل سلنیت سدیم و ۱ppm آفلاتوکسین)، ۴- تیمار۳ ( جیره پایه به همراه ۰/۳ میلی گرم بر کیلوگرم نانوسلنیوم و ۱ppm آفلاتوکسین)، ۵- تیمار۴ ( جیره پایه به همراه ۰/۶ میلی گرم بر کیلوگرم مکمل سلنیت سدیم و ۱ppm افلاتوکسین)، ۶- تیمار۵ ( جیره پایه به همراه ۰/۶ میلی گرم بر کیلوگرم مکمل نانوسلنیوم و ۱ppm آفلاتوکسین) بودند. دوره آزمایش به مدت ۱۴ روز بود. پس از آن خونگیری انجام شد و فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز وگلوتاتیون پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در تیمار ۵ و تیمار ۲ به صورت معنی داری (p<0/05) افزایش یافت.