بهسازی منابع قرضه ی رسی واگرا از طریق افزودنی های سنتی و شیمیایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بهسازی منابع قرضه ی رسی واگرا از طریق افزودنی های سنتی و شیمیایی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بهسازی منابع قرضه ی رسی واگرا از طریق افزودنی های سنتی و شیمیایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بهسازی منابع قرضه ی رسی واگرا از طریق افزودنی های سنتی و شیمیایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بهسازی منابع قرضه ی رسی واگرا از طریق افزودنی های سنتی و شیمیایی :

تعداد صفحات :۱۴

چکیده مقاله:

با توجه به فراوانی بالای خاک های واگرا در نقاط مختلف جهان و از جمله کشور ایران، ضمن توجه به خطرات بسیار بالای استفاده از این نوع خاک هایمسئله دار در سازه های آبی و به ویژه در ساخت سد های خاکی، پژوهش حاضر به منظور ارائه یک بررسی تقریباً کلی از ترکیبات و عوامل موثر بر اصلاحخاک های واگرا انجام گردید. خاک مورد استفاده در این پژوهش بصورت طبیعی در طبقه کاملاً واگرا قرار داشته و از افزودن مواد شیمیایی به خاک بدینمنظور خودداری گردید. بر مبنای تئوری های موجود و پژوهش های صورت گرفته قبلی در مرحله اول تحقیق بیست ترکیب مناسب شامل انواعی از نمککاتیون های منتخب، چن د ترکیب پلیمری، سیمانی و چند ترکیب مناسب دیگر انتخاب و با استفاده از روش های شناسایی معتبر واگرایی مورد مقایسه قرار گرفت. بر مبنای نتایج حاصل شش ترکیب موثر ومناسب تر انتخاب و در درصد های مختلف اختلاط مورد بررسی قرار گرفت. در این مرحله سه ترکیب نهایی شامل سیمان، آهک هیدراته و آهک زنده بعنوان موارد اصلی اصلاح بصورت مجزا انتخاب گردیدند. در مرحله سوم به منظور بررسی نحوه و شدت تاثیر دیگر عوامل موثر بر اصلاح خاک واگرا، علاوه بر نوع ماده افزودنی، عواملی همچون میزان تراکم، رطوبت و زمان ماندگاری خاک اصلاح شده با استفاده از روش طراحی آزمایش ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مرحله از آزمایش ها نشان داد پارامترهای تراکم و زمان ماندگاری خاک از اهمیت بالایی برخوردار بوده، به گونه ای که افزایش تراکم بصورت مطلق و زمان ماندگاری خاک بصورت نسبی در دامنه انتخاب شده منجر به تقویت فرایند اصلاح می گردد.