جایگاه هندسه در معماری مدرسه غیاثیه خرگرد خواف

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 جایگاه هندسه در معماری مدرسه غیاثیه خرگرد خواف دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد جایگاه هندسه در معماری مدرسه غیاثیه خرگرد خواف  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی جایگاه هندسه در معماری مدرسه غیاثیه خرگرد خواف،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن جایگاه هندسه در معماری مدرسه غیاثیه خرگرد خواف :

تعداد صفحات :۲۱

چکیده مقاله:

جایگاه هندسه در معماری سنتی ایران چنان پراهمیت بود که تنها معماران برجسته و مقنیهای دانشمند را «مهندس» میخواندند. «قوامالدین شیرازی» استاد برجسته معماری عصر تیموری هناحیهاست که احداث مدرسه و خانقاه شاهرخ در هرات (۸۱۳ ق)، مسجد گوهرشاد مشهد (۸۲۱ ق)، مسجد و مدرسه گوهرشاد در هرات (۸۳۶ ق) و همدرسه غیاثیه خرگرد خواف (۸۴۸ ق) را در نامه کاری خود ثبت کرده است همدرسه ه غیاثیه خرگرد، یکی از شاخصترین بناهای بهجا مانده از عصر تیموری در خراسان، به لحاظ کاربرد تزیینات وابسته به معماری و هشیوه خاص معماری آن است. با وجود تألیفات متعدد محققان داخلی و خارجی، پیرامون ویژگیهای این بنای باشکوه، هنوز ناگفتههای بسیاری درباره آن باقی است. همدرسه غیاثیه، تنها اثر به جای مانده از استاد قوامالدین در داخل مرزهای کشور است. هرچند وی موفق به اتمام آن نشد اما ادامه کار که به دست غیاثالدین شیرازی انجام گرفت بر پایه و اساس اصول و قوانین قوامالدین شکل گرفت. بررسیهای نگارنده نشان میدهد اصول و هندسه خاصی همچون اصل تقارن، اصل درونگرایی، اصل پرهون دایره مبنا و … به هنگام ساخت بنای مدرسه پایهریزی و انجامگرفته است. هدف این مقاله ارائه اصول هندسی بهکار رفته در ساختمان همدرسه ه غیاثیه خرگرد و اثبات توانایی های فنی و هنری قوامالدین شیرازی، به لحاظ استفاده از قوانین هندسی در بنای این همدرسه بیهمتا و بازنمایی برخی ویژگیهایی است که کمتر موردتوجه محققان قرارگرفته است. این مسئله نشاندهندهه میزان پیشرفت و آگاهی معماران خراسانی و میزان اهمیت هناحیه خراسان در عصر تیموری است. این پژوهش با بهرهگیری از مطالعات کتابخانهای و کارمیدانی و با رویکرد تاریخی، توصیفی، تحلیلی انجامگرفته است.