مقایسه اثر ۳ نوع تمرین مقاومتی (پلایومتریک با و بدون انسداد عروق و قدرتی-توانی) بر عملکرد عضلانی و توان هوازی دختران ورزشکار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثر ۳ نوع تمرین مقاومتی (پلایومتریک با و بدون انسداد عروق و قدرتی-توانی) بر عملکرد عضلانی و توان هوازی دختران ورزشکار دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثر ۳ نوع تمرین مقاومتی (پلایومتریک با و بدون انسداد عروق و قدرتی-توانی) بر عملکرد عضلانی و توان هوازی دختران ورزشکار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثر ۳ نوع تمرین مقاومتی (پلایومتریک با و بدون انسداد عروق و قدرتی-توانی) بر عملکرد عضلانی و توان هوازی دختران ورزشکار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثر ۳ نوع تمرین مقاومتی (پلایومتریک با و بدون انسداد عروق و قدرتی-توانی) بر عملکرد عضلانی و توان هوازی دختران ورزشکار :

تعداد صفحات :۱۷

چکیده مقاله:

هدف از این پژوهش، مقایسه اثر سه نوع برنامه تمرینی مقاومتی (پلایومتریک با و بدون انسداد عروق و قدرتی – توانی) بر عملکرد عضلانی و توان هوازی دختران ورزش کار بود. به این منظور ۳۰ دانشجوی دختر ورزش کار انتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه ۱۰ نفری تمرین پلایومتریک با انسداد عروق، تمرین پلایومتریک با انسداد عروق و تمرین قدرتی – توانی با شدت ۵۰ – ۷۰% یک تکرار پیشینه (۱RM) تقسیم شدند برنامه تمرینی به مدت شش هفته و دو جلسه در هفته بود. قبل و بعد از دوره تمرینی، آزمون های قدرت، استقامت عضلانی، توان بی هوازی و توان هوازی به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون ANOVA،ازمون شاپیروویلک و T وابسته استفاده شد .سطح معناداری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج حاکی از افزایش معنادار قدرت در گروه قدرتی – توانی نسبت به دو گروه پلایومتریک بود (p=0.007)، اما در استقامت عضلانی تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. افزایش معناداری در توان حداکثر در گروه پلایومتریک با انسداد در مقایسه با دو گروه دیگر وجود داشت (p=0.003) در صورتی که تفاوت معنی داری در توان حداقل و شاخص خستگی بین گروه ها مشاهده نشد. توان هوازی در گروه پلایومتریک با انسداد در مقایسه با دو گروه دیگر افزایش معنی داری داشت (p=0.001) در مجموع، با توجه به نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود برای بهبود قدرت از تمرینات قدرتی – توانی و جهت بهبود توان هوازی و توان حداکثر از تمرینات پلایومتریک با انسداد، به جای تمرینات پلایومتریک بدون انسداد استفاده شود.