تاثیر سن زیستی بر قابلیت های آمادگی جسمانی در مردان دانشجوی استان فارس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر سن زیستی بر قابلیت های آمادگی جسمانی در مردان دانشجوی استان فارس دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر سن زیستی بر قابلیت های آمادگی جسمانی در مردان دانشجوی استان فارس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر سن زیستی بر قابلیت های آمادگی جسمانی در مردان دانشجوی استان فارس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر سن زیستی بر قابلیت های آمادگی جسمانی در مردان دانشجوی استان فارس :

تعداد صفحات :۹

چکیده مقاله:

تعیین سن زیستی یک چالش جدی در پژوهش های پیرشناسی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سن بر قابلیت های آمادگی جسمانی در مردان دانشجویی استان فارس بود. جامعه پژوهش حاضر را کلیه مردان دانشجویی استان فارس که بین سن ۲۰ تا ۵۲ سال شامل می شوند. به دست گروه غیر فعال، نیمه فعال، و فعال تقسیم و معادله تخمین سن زیستی توسط آنها تولید گردید.نمونه این پژوهش شامل ۱۰۰ نفر دانشجوی مرد استان فارس که پس از امضای فرم رضایت آگاهانه به روش نمونه گیری لایه ای هدفمند انتخاب شدند زیر گروه ها شامل طبقه های سنی (۲۰ تا ۲۳ ، ۲۴ تا ۲۷ ، ۲۸ تا ۳۲، ۳۳ تا ۳۷، ۳۸ تا ۴۲، ۴۳ تا ۴۷، ۴۸ تا ۵۲) سال بود. به او زیرگروه به حدود ۷۰ نفر مراجعه شد و حداقل ۱۰ نفر از آنها به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت نمودند. آزمون های آمادگی جسمانی عبارت بودند از: ( دوی شاتل،بشین و برس،بارفیکس اصلاح شده،پرتاب توپ پزشکی،دراز و نشست،پرش سارجنت،دوی ۳۰ متر،والینویس)تحلیل تشخیص مشخص نمود که ۵۰ و هفت در صد از وضعیت آمادگی جسمانی از روی میزان فعالیت بدنی قابل تمییز می باشد (فرمول در متن اصلی مقاله). رگرسیون چند عاملی مشخص نمود که افزایش سن تقویمی با کاهش آمادگی جسمانی همراه است. ولی سرعت این کاهش با میزان فعالیت جسمانی رابطه معکوس داشت، به این معنا که سرعت کاهش آمادگی جسمانی در افراد فعال پایین تر بود یافته ها نشان داد که سطح آمادگی مردان ایرانی به خصوص از حیث آمادگی هوازی بسیار پایین تر بود. نتیجه این پژوهش مبتنی بر تأثیر مثبت ورزش در سنین زیستی است.