تاثیر تعداد جلسات تمرین در هفته در استقامت عضلات شکم و کمربند شانه ای دختران ۹ تا ۱۱

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تعداد جلسات تمرین در هفته در استقامت عضلات شکم و کمربند شانه ای دختران ۹ تا ۱۱ دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تعداد جلسات تمرین در هفته در استقامت عضلات شکم و کمربند شانه ای دختران ۹ تا ۱۱  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تعداد جلسات تمرین در هفته در استقامت عضلات شکم و کمربند شانه ای دختران ۹ تا ۱۱،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تعداد جلسات تمرین در هفته در استقامت عضلات شکم و کمربند شانه ای دختران ۹ تا ۱۱ :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

با توجه به اینکه مطالعات در مورد اثر تناوب جلسات تمرینی به ویژه بر عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی دختران محدود می باشد و نتایج متناقضی نیز دیده شده است. بر این اساس در این پژوهش بر آنیم تا تفسیر تعداد جلسات تمرین بر شاخص های آمادگی جسمانی و حرکتی دختران را بررسی نماییم بر این اساس، پژوهشی با هدف مقایسه تأثیر تعداد جلسات تمرین در هفته بر برخی عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی دختران ابتدایی ۹تا ۱۱ساله شهرستان بیضاء طراحی و به اجرا گذاشته شد. است بدین منظور سه دختر به سه گروه تجربی ۱۰ نفر، گروه یک (میانگین سن: ۱۰.۲۰ ، وزن: ۲۸.۱۲ کیلوگرم، قد:۱.۳۶ سانتی متر) گروه ۲ (میانگین سن: ۱۰ وزن: ۳۳.۴ قد:۱.۴۳ )گروه ۳ ( میانگین سن:۱۰.۱ وزن:۲۸.۹۲ قد:۱.۳۸ ) و یک گروه کنترل ( میانگین سن:۱۰.۳۱ وزن:۲۷.۸۲ قدک ۱.۲۸) در تمرینات به تمرینات معمول ورزشی با تناوب در روز در هفته پرداختند تقسیم شدند. گروه های تجربی علاوه بر تمرینات معمول ورزشی سه روز در هفته به تمرینات ویژه آمادگی جسمانی و حرکتی در روزهای غیر از روزهای تمرین ورزشی پرداختند. برنامه تمرینی تک جلسه شامل دویدن با شدت ۶۰ درصد HRmax که شامل ۱۸ دقیقه یک جلسه در هفته و در گروه دو جلسه ای، دویدن با شدت مشابه ۹ دقیقه، دو جلسه در هفته و در گروه سه جلسه ای دویدم و شدت مشابه ۶ دقیقه، سه جلسه در هفته به مدت ۸ هفته بود. بدین صورت که در همه گروه های تجربی است حجم و شدت تمرین یکسان بود. آزمون های دراز نشست، بارفیکس اصلاح شده برای اندازه گیری شاخص های مذکور در شرایط مشابه قبل و بعد از هشت هفته استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز کواریانس با آزمون تی وابسته در سطح معناداری (فرم و در متن اصلی مقاله) نشان داد در هر سه گروه تمرینی شاخص های آمادگی جسمانی عضلانی – اسکلتی بهبود یافت. در حالی که استقامت عضلات شکم، استقامت کمربند شانه در بارفیکس اصلاح شده، تنها در گروه سه جلسه ای به طور معنی داری بهبود یافته است (فرمول در متن اصلی مقاله). به طور کلی شاید ازای هر سه برنامه تمرینی سازگاری هایده مفیدی را در پی داشته باشد و تعیین تعداد جلسات تمرین فقط به درجه بهبود آنها ترسی داشته است، اما در مورد استقامت شکم و کمر و شانه در آزمون بارفیکس اصلاح شده، احتمالاً تأثیر تغییر تعداد جلسات بیش از مدت کل تمرین در هفته بوده است.