بررسی وضعیت حس عمقی اندام تحتانی بیماران مبتلا به ام اس بر اساس سطح توانایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی وضعیت حس عمقی اندام تحتانی بیماران مبتلا به ام اس بر اساس سطح توانایی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی وضعیت حس عمقی اندام تحتانی بیماران مبتلا به ام اس بر اساس سطح توانایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی وضعیت حس عمقی اندام تحتانی بیماران مبتلا به ام اس بر اساس سطح توانایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی وضعیت حس عمقی اندام تحتانی بیماران مبتلا به ام اس بر اساس سطح توانایی :

تعداد صفحات :۱۴

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: با توجه به نقش حس عمقی در تعادل، هدف از انجام این تحقیق، بررسی وضعیت حس عمقی اندام تحتانی بیماران مبتلا به ام اس بر اساس سطح توانایی بود. مواد و روشها: در این مطالعه علی-پس از وقوع، ۶۰ بیمار مبتلا به ام اس به صورت نمونه در دسترس انتخابی، بر اساس شاخص گسترده ناتوانی جسمانی (EDSS) در دو طبقه گسترده ناتوانی جسمانی با دامنه ۴/۵ -۱ و ۸-۵ تقسیم شدند. اندازهگیری حس وضعیت مفصل به وسیله دستگاه الکتروگونیامتر دیجیتالی در سه زاویه مختلف در زانو و مچ هر دو پای راست و چپ انجام شد. برای توصیف اطلاعات از میانگین و انحراف استاندارد استفاده شد و از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای بررسی توزیع دادهها و نهایتاً از آزمون تی همبسته برای مقایسه درون گروهی، از آزمون تی مستقل برای مقایسه بین گروهی وضعیت حس عمقی زانو و مچ پا در اندام مسلط و غیر مسلط بیماران ام اس با تاکید بر EDSS و ازمون ICC برای تعیین اعتبار و پایایی سه بار اندازه گیری استفاده شد. نتایج: مقایسه وضعیت حس عمقی زانو و مچ پای اندام مسلط در انواع بیماران ام اس با تاکید بر EDSS نشان داد تنها در ۱۰ درجه اورژن مچ پا اختلاف معنادار است و در اندام غیر مسلط در ۷۵ و ۲۵ درجه اکستنشن زانو و ۱۵ درجه اینورژن و ۱۰ درجه اورژن مچ پا بین دو وضعیت EDSS اختلاف معناداری مشاهده شد. مقایسه نتایج دو اندام گروه ۴/۵ -۱ نشان داد تنها در ۷۵ درجه اکستنشن زانو ( گروخ ۴/۵ -۱) و ۱۵ درجه اینورژن ( گروه ۸-۵) مچ پا اختلاف معنادار است. بحث و بررسی: با افزایش روند بیماری حس عمقی در مفصل زانو و مچ پا در بیماران ام اس کاهش مییابد. به نظر میرسد باید در برنامههای توانبخشی از فعالیتهایی استفاده شود که موجب درگیر شدن سیستمهای مربوط به تعادل از جمله حس عمقی شود. همچنین ضرورت تدوین برنامههای تمرینی که در آنها تمرینهای تعادلی اندام تحتانی گنجانده شود کاملا ضروری است و توجه مربیان و درمانگران را می طلبد.