کاهش تعداد تکرارهای مورد نیازبرای رسیدن به واریانس توان آستانه در روش فازتصادفی بهنگام شده ، با اعمال تبدیل گسسته کسینوسی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کاهش تعداد تکرارهای مورد نیازبرای رسیدن به واریانس توان آستانه در روش فازتصادفی بهنگام شده ، با اعمال تبدیل گسسته کسینوسی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کاهش تعداد تکرارهای مورد نیازبرای رسیدن به واریانس توان آستانه در روش فازتصادفی بهنگام شده ، با اعمال تبدیل گسسته کسینوسی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کاهش تعداد تکرارهای مورد نیازبرای رسیدن به واریانس توان آستانه در روش فازتصادفی بهنگام شده ، با اعمال تبدیل گسسته کسینوسی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کاهش تعداد تکرارهای مورد نیازبرای رسیدن به واریانس توان آستانه در روش فازتصادفی بهنگام شده ، با اعمال تبدیل گسسته کسینوسی :

تعداد صفحات :۱۸

چکیده مقاله:

یکی از مشکلات سیستم های OFDM ، بالا بودن نسبت توان ماکزیمم به توان متوسط ) PAPR ( است. از مهمترین روش ها برای کاهش PAPR ، روش فاز تصادفی بهنگام شده است، نکته مهم دراین روش، وجود رابطه ای مستقیم بین واریانس توان سمبل های OFDM و مقدار PAPR می باشد. به دلیل اینکه واریانس توان برخلاف PAPR ، قبل از بلوک IFFT قابل محاسبه است؛ این روش نسبت به سایر روش های تزریق فازی؛ از پیچیدگی محاسباتی کمتری برخوردار می باشد؛ که نکته مذکور بسیار حائز اهمیت است. از دیگر قابلیت های جالب در تکنیک فاز تصادفی بهنگام شده، استفاده از واریانس توان آستانه است؛ به این طریق که عملیات تزریق فاز تا جایی تکرار می شود که واریانس توان به واریانس توان آستانه برسد، اما چون ممکن است در یک زمان معین به آستانه واریانس مورد نظر نرسیم یا اینکه زمان رسیدن به آستانه ی مذکور؛ باعث تاخیر در سیستم بشود، این یک عیب برای روش فاز تصادفی بهنگام شده؛ محسوب می شود. در این مقاله برای برطرف کردن این عیب قبل ازتزریق فاز؛ از خروجی زیر حامل ها، تبدیل گسسته کسینوسی می گیریم. با این کارتعداد تکرارها برای رسیدن به واریانس توان آستانه؛ به اندازه کافی پایین می آید؛ درنتیجه تاخیر ایجاده شده در سیستم نیز به نحو مطلوبی کم می شود