بررسی اثر اسانس پنج گونه ی گیاهی بر قطر پرگنه ی قارچ بیماریزای Macrophomina phaseolina عامل ایجاد پوسیدگی ذغالی در کنجد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر اسانس پنج گونه ی گیاهی بر قطر پرگنه ی قارچ بیماریزای Macrophomina phaseolina عامل ایجاد پوسیدگی ذغالی در کنجد دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر اسانس پنج گونه ی گیاهی بر قطر پرگنه ی قارچ بیماریزای Macrophomina phaseolina عامل ایجاد پوسیدگی ذغالی در کنجد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر اسانس پنج گونه ی گیاهی بر قطر پرگنه ی قارچ بیماریزای Macrophomina phaseolina عامل ایجاد پوسیدگی ذغالی در کنجد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر اسانس پنج گونه ی گیاهی بر قطر پرگنه ی قارچ بیماریزای Macrophomina phaseolina عامل ایجاد پوسیدگی ذغالی در کنجد :

تعداد صفحات :۲۰

چکیده مقاله:

؛ Macrophomina phaseolina یک قارچ بیماریزای با دامنه ی میزبانی بسیار وسیع است که تنها در سلسله ی گیاهان، حدود ۵۰۰ گونه از خانوادههای مختلف را دچار بیماری می کند. یکی از این گیاهان، کنجد (.Sesamum indicum L) است که قارچ مذکور، عامل ابتلا آن به بیماری پوسیدگی ذغالی و از شدیدیترین عوامل خسارت زای این محصول مهم می باشد. متاسفانه حداقل در ایران، عملاً هنوز روشی وجود ندارد که در عین حفظ سلامت انسان و محیط زیست، بتواند به گونه ای کارآمد بیماری مذکور را کنترل نماید. بنابراین بررسی حاضر، با هدف دستیابی به مشتق/ مشتقات گیاهی، که بتوان پس از طی تحقیقات تکمیلی، از آن/ آنها در انجام کنترل زیست شناختی قارچ عامل استفاده نمود، صورت پذیرفته است. برای این منظور، اسانس پنج گونه ی گیاهی مختلف، به روش غذای مسموم بر قارچ M. phaseolina در محیط شیشه اثر داده شد. غیر از اکالیپتوس، اسانس چهار گیاه دیگر در هر دو غلظت بکارگرفته شده، توانست بازدارندگی معنی داری از قطر پرگنه ی قارچ مذکور به عمل آورد. بالاترین بازدارندگی، متعلق به اسانس آویشن شیرازی بود که در هر دو غلظت ۲۵۰ و ۱۰۰۰ میکلولیتر بر لیتر به ترتیب با هفت و ۲۵ روز پس از کشت، به طور کامل (۱۰۰%) از رشد پرگنه ی قارچ، جلوگیری کرد. نتیجه ی آزمون تعیین حداقل غلظت بازدارندگی نیز مشخص کرد که اسانس مذکور حتی در غلظت ۲۵ میکرولیتر بر لیتر بازدارندگی مشعودی از قطر پرگنه ی قارچ یادشده به عمل می آورد. اسانس مرزه نیز در غلظت ۱۰۰۰ میکرولیتر بر لیتر توانست تا پنج روز پس از کشت، از هر گونه رشد مشهود قارچ، بازدارندگی به عمل آورد. همچنین با انجام کروماتوگرافی گازی/ طیف سنجی جرمی ترکیبات تشکیل دهنده ی دو اسانس آویشن شیرازی و اکالیپتوس که به ترتیب قوی ترین و ضعیف ترین اثر را بر بیمارگر مورد بررسی نشان دادند، شناسایی شد. سه ترکیب اول از نظر مقدار به ترتیب در اسانس آویشن شیرازی: تیمول (۴۰/۶۷۲ درصد)، ۱،۸- سینئول (۲۲/۶۷۵ درصد) و گاما-ترپینن (۱۲/۱۷۸ درصد) بود. در مجموع از بررسی انجام شده می توان دریافت که اسانس آویشن شیرازی احتمالاً یک مشتق گیاهی مناسب جهت کنترل زیست شناختی قارچ بیماریزای Macrophomina phaseolina می باشد.