نقش نمادین آب با تکیه بر معناگرایی در معماری ایرانی اسلامی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نقش نمادین آب با تکیه بر معناگرایی در معماری ایرانی اسلامی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نقش نمادین آب با تکیه بر معناگرایی در معماری ایرانی اسلامی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نقش نمادین آب با تکیه بر معناگرایی در معماری ایرانی اسلامی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نقش نمادین آب با تکیه بر معناگرایی در معماری ایرانی اسلامی :

تعداد صفحات :۱۶

چکیده مقاله:

در دوران اسلامی، معماری بناهای سنتی ما به بالاترین حد غنای خود رسید تا آنجایی که معماران سنتی دوره اسلامی به دلیل اعتقادات قوی خود معماری را فراتر از کالبد میدیدند و وظیفه آن را القای معانی نمادین پر رمز و رازمیدانستند. در نگاه آنان یک بنا ابزاری بود برای القای مفاهیم معنوی، معنایی. یکی از عناصری که در قرآن و عرفان به آن توجه معنایی و معنوی شده و بکارگیری آن در طراحی معماری لحاظ شده، عنصر آب می باشد. آب در معماری سنتیدوران اسلامی به بالاترین وجه معنایی و معنوی خود رسید به طوریکه با بررسی بناهای این دوران از طریق فلسفه و دینشناسی میتوان به نقش نمادین آب بیشتر پی برد. لفظ آب در قرآن چندین بار تکرار شده و اشعار عرفانی فراوانی به نقش حیاتی آب اشاره کرده است. به همین دلیل نقش آب که در دوران اسلام و در دوران قبل تر وجود دارد، معمارانرا به قرار دادن این عنصر مهم در بناهای خود برای احترام به ارزشهای اسلامی و ایرانی واداشت. این مقاله بر آن است تا به بررسی نقش نمادین آب با تکیه بر معناگرایی در معماری ایرانی اسلامی بپردازد و نیز به درجه اهمیت این عنصر در – دوران اسلامی برای معماران مسلمان با ذکر مثال توضیح دهد. روش تحقیق مبتنی بر مطالعات کتابخانهای است و رویکردی توصیفی تحلیلی دارد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که در دوران اسلامی، با فراروی از حضور کالبدی آب در – معماری و معناگرایی در طراحیها، از عنصر آب برای القای اعتقادات و تفاسیری که قرآن از آب داشته و حضور هر چهبیشتر آن در بناهای ایرانی، استفاده میشده است. از طرفی همین توجه معناگرای معماران سنتی، منجر به ایجاد بعد زیبایی شناختی معماری آنان شود. امید است که این رویکردی که پیشینیان ما در نظر داشتند، به توجه هر چه بیشتر معماران امروزی ما سبب گردد و عصر حاضر که به نوعی بحران معنوی در نتیجه فراموش شدن وجه مقدس طبیعت روبرو شده، با القای دوبارهی وجه معنوی و معنایی در معماری، به احیای دوبارهی ارزشهای اسلامی منتهی شود.