اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشد PGPR بر میزان آنتوسیانین و گزانتوفیل گیاه دارویی بومادران Achillea millefolium L در منطقه شهرری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشد PGPR بر میزان آنتوسیانین و گزانتوفیل گیاه دارویی بومادران Achillea millefolium L در منطقه شهرری دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشد PGPR بر میزان آنتوسیانین و گزانتوفیل گیاه دارویی بومادران Achillea millefolium L در منطقه شهرری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشد PGPR بر میزان آنتوسیانین و گزانتوفیل گیاه دارویی بومادران Achillea millefolium L در منطقه شهرری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشد PGPR بر میزان آنتوسیانین و گزانتوفیل گیاه دارویی بومادران Achillea millefolium L در منطقه شهرری :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشد (PGPR) بر آب نسبی برگ و و نشت یونی گیاه دارویی بومادران (.AChilled Illillefoliltill L)، آزمایشی در فروردین ۱۳۹۳ در دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری انجام پذیرفت. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی باسه تکرار به اجرا در آمد. عوامل آزمایشی شامل دورهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری در ۵۰ ، ۹۰ و ۱۳۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و روش های مختلف کاربرد باکتری های محرک رشد (PGPR) شامل عدم کاربرد باکتری، کاربرد ریشه مالی باکتری، کاربرد باکتری در آب آبیاری و کاربرد ریشه مالی + کاربرد باکتری در آب آبیاری به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که اثر ساده تنش خشکی و باکتری های محرک رشد مورد آزمون معنی دار و فقط اثرات متقابل آنتوسیانین معنی دار گردید. در این شرایط تنش خشکی سبب افزایش آنتوسیانین و کاهش گزانتوفیل گردید. بعلاوه، گیاهان تیمار شده با باکتری های محرک رشد، نسبت به گیاهانی که در آنها این باکتری ها به کار نرفته بود، دارای محتوی آنتوسیانین برگ کمتر و گزانتوفیل بیشتری بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد باکتری های محرک رشد به خصوص به صورت کاربرد ریشه مالی + باکتری در آب آبیاری، اثرات بیشتری نسبت به کاربرد انفرادی هر یک از آنها داشت. به صورتی که بالاترین میزان آنتوسیانین (۱/۳۳۳۳۳ میلی گرم بر گرم وزن تر) در شرایط تنش کم آبی شدید و کاربرد باکتری در آب آبیاری و بیشترین مقدار گزانتوفیل (۰۶۲۶۶۷ میلی گرم بر گرم وزن تر) در شرایط عدم تنشآبی و مصرف ریشه مالی باکتری حاصل گردید.