بررسی رابطه میان جهت گیری هدف با خود تنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان

مقدمه
کسب دانش درباره ی رفتار انسان، چه به صورت تصادفی و چه مبتنی بر عقل سلیم، اگرچه لازم است، اما کافی نیست، بلکه با روش سیستماتیک می توان واقعیت ها و روابط مهم را، به طور آشکار مشخص ساخت و مبنایی را تعیین نمود که بتوان براساس آن رفتارها رابه صورتی دقیق پیش بینی کرد. روش سیستماتیک بر مبنای این باور قرار دارد که رفتاری امری تصادفی نیست، بلکه معلول است و در جهتی میل می کند که فرد، درست یا نادرست، براساس آن را باور دارد.
رفتار ما عموماَ با میل رسیدن به هدفی ویژه برانگیخته می شود، در واقع هر رفتاری سلسله ای از فعالیتهاست و برای پیش بینی رفتار افراد انگیزه ها یا نیازهای آنان باید شناسایی گردد. لاک ولاتهام به نقل از ریو (۱۳۸۱) چهار دلیل اصلی این که چگونه تعیین کردن هدف، به بهبود عملکرد می انجامد را به شرح زیر بیان می دارند:
۱- هدفها، توجه فرد را به سمت تکلیف در دست انجام، هدایت می کنند.
۲- هدفها، تلاش را به خدمت می گیرند.
۳-هدف ‌ها، استقامت و پشتکار را  بیشتر می کنند، زیرا تلاش تا دستیابی به هدف ادامه می یابد.
۴- هدف ها، مشوقی برای گسترش استراتژی های تازه اند. به عبارت دیگر، هدف ها ایجاد تدابیر جدید برای بهبود عملکرد را تشویق می کنند.
از طرفی نوع هدفی که ما انتخاب می نماییم، مقدار انگیزش ما را برای رسیدن به آن هدف تعیین می کند. ایمز۱ (۱۹۹۲) جهت  گیری هدف را بیانگر الگوی منسجمی از باورهای فرد می داند که سبب می شود تا فرد به شیوه های مختلف به موقعیت ها گرایش پیدا کند، در آن زمینه به فعالیت بپردازد و نهایتاً پاسخی را ارائه دهد.

فهرست  منابع:
الف- فارسی
بهرنگی، محمدرضا. (۱۳۷۳).مدیریت آموزشی و آموزشگاهی: کاربرد نظریه های مدیریت در برنامه ریزی  و نظارت. تهران: انتشارات گلچین.
جوکار، بهرام. (۱۳۷۹). بررسی رابطه بین جهت گیری هدف و خودتنظیمی در دانشجویان دانشگاه شیراز.مقاله منتشر نشده.