مقاله رایگان چشم،مغز،قلب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله رایگان چشم،مغز،قلب دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله رایگان چشم،مغز،قلب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله رایگان چشم،مغز،قلب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله رایگان چشم،مغز،قلب :

چشم های ما اعضای حسی بسیار مهمی هستند، این عضو اطلاعات مربوط به دنیای اطراف ما را دریافت می کنند و به مغز می فرستد. در مغز اطلاعات پردازش می شود و همه ی تصاویری را که می توانیم ببینیم ایجاد می کند. کره ی چشم کره ای است که اندکی از آن بیرون زده است. فقط عنبیه، مردمک و قرینه قابل رویت هستند. ماهیچه های چشم آنرا در جای خود نگه داشته و حرکات آنرا کنترل می کنند.
قرینه :
قرینه سطح شفافی است که در جلوی کره ی چشم برآمده است. یکی از دلایل شفاف بودن قرینه هیچ رگ خونی از خود ندارد. سطح منحنی آن به تمرکز پرتو های نور در عقب چشم کمک می کند. قرینه بسیار حساس است به طوری که از خطرات احتمالی چشم کمک می کند.
ملتحمه :
پوست شفافی که از چشم محافظت می کند.
عنبیه :
عنبیه بخش رنگی چشم است که مردمک را احاطه می کند. رنگ و یا رنگدانه از یک فرد به فرد دیگر متغیر است و از والدین به ارث می رسد..عنبیه یک ماهیچه ی دایره شکل در خود دارد که ماهیچه ی تنگ کننده نامیده می شود. با تغییر دادن اندازه ی مردمک , عنبیه مقدار نوری که وارد چشم می شود کنترل می کند و با این ترتیب عنبیه از یک سو آن را از نور زیاد محافظت می کند و از سوی دیگر ما را قادر می سازد که در نور کم ببینیم. تنظیم اندازه ی مردمک همچنین به ما کمک می کند که چشم خود را روی اشیای دور ونزدیک متمرکز کنیم.
مردمک :
مردمک سوراخی در مرکز چشم است که مانند یک دایره ی سیاه به نظر می رسد. مردمک اجازه می دهد که نور وارد چشم شود و خود در مکانهای پر نور کم است گشاد می شود و در مکانهای پر نور منقبض می شود. این تنظیمها این امکان را می دهد که در شب بهتر ببینیم و قسمت عقب چشم یعنی شبکیه را از صدمه توسط نور زیاد محافظت می کند. همچنین زمانیکه به اشیائ نزدیک می کنیم مردمک منقبض شده و هنگامی که به اشیای دور نگاه می کنیم گشاد می شود. این امر به ما امکان می دهد که به همان صورتی که فیلم روی یک پرده انداخته می سود نور را عقب چشم خود متمرکز کنیم.