بررسی مبانی مسئولیت مدنی تولیدکنندگان مواد غذایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی مبانی مسئولیت مدنی تولیدکنندگان مواد غذایی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی مبانی مسئولیت مدنی تولیدکنندگان مواد غذایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی مبانی مسئولیت مدنی تولیدکنندگان مواد غذایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی مبانی مسئولیت مدنی تولیدکنندگان مواد غذایی :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

مسئولیت تولیدکنندگان موادغذایی از دیدگاه حقوقی هم جنبه قرارداری داشته و هم جنبه مسئولیت خارج از قرارداد. از دیدگاه حقوقی قراردادی؛ مسئولیت تولیدکنندگان موادغذایی؛ آن جا که قرارداد صراحت ندارد با تعهد ضمنی توجیه شده است. در واقع شرط ضمنی داد و ستد با تولیدکنندگان موادغذایی این است که مواد غذایی تولید و عرضه شده سالم باشد و هیچگونه عارضه جانبی برای بدن نداشته باشد. اثر قراردادی مسئولیت آنان؛ در حمایت از زیان دیدگان در اثبات تقصیر یا زیان می باشد.اگر خساراتی که وارد می شود ناشی از نقص استعمال مهیج بوده، یا نقض اطلاعات، به طور قطع، فروشنده تعهد خود را مبنی بر مواد خوراکی سالم نقض کرده است و بایدپاسخگو باشد. تعهد به ارائه اطلاعات لازم، درباره استفاده و نگهداری مبیع، تعهدی ضمنی قراردادی است که نقض تمام قراردادها بر عهده فروشنده است.هدف از پژوهش حاضر بررسی مبانی مسئولیت مدنی تولیدکنندگان مواد غذایی میباشد. نتایج تحقیق نشان داد متناسب ترین مبنای حقوقی جهت مسئولیت تولید کننده مواد غذایی، مبنای مسئولیت محض است. اشکالات وارد شده بر دو مبنای مسئولیت قراردادی و غیر قراردادی مبتنی بر تقصیر با گزینش مبنای مسئولیت محض تا حدود زیادی مرتفع گردیده است. در واقع می توان بیان داشت که که برای حمایت از مصرف کنندگان مواد غذایی، شناسایی مسئولیت محض برای تولید کننده در قبال زیان دیده است. مسولیت محض مشکلات یادشده برای نظریه های دیگر را ندارد. در این نظریه، تولید کننده مواد غذایی باید محصول را به گونه ای تولید کند که خریدار بتواند بدون اینکه خطر نامتعارفی از ناحیه مواد غذایی تولید شده او را تهدید کند، از مواد خوراکی استفاده کند.