مقاله مقایسه بازداری در کودکان دبستانی دارای علایم و نشانه های اختلال سلوک با کودکان بهنجار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه بازداری در کودکان دبستانی دارای علایم و نشانه های اختلال سلوک با کودکان بهنجار دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه بازداری در کودکان دبستانی دارای علایم و نشانه های اختلال سلوک با کودکان بهنجار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه بازداری در کودکان دبستانی دارای علایم و نشانه های اختلال سلوک با کودکان بهنجار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه بازداری در کودکان دبستانی دارای علایم و نشانه های اختلال سلوک با کودکان بهنجار :

مقاله مقایسه بازداری در کودکان دبستانی دارای علایم و نشانه های اختلال سلوک با کودکان بهنجار که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۹۰ در روان شناسی بالینی از صفحه ۱ تا ۸ منتشر شده است.
نام: مقایسه بازداری در کودکان دبستانی دارای علایم و نشانه های اختلال سلوک با کودکان بهنجار
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله اختلال سلوک
مقاله کارکردهای اجرایی
مقاله بازداری

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: بازداری یکی از مولفه های مهم کارکردهای اجرایی است که در مبتلایان به اختلال سلوک به عنوان یکی از عوامل مهم همبستگی (یا حتی علی) مطرح می شود. تحقیقات مختلف، نتایج متناقضی در رابطه با نقایص کارکردهای اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال سلوک گزارش کرده اند. پژوهش حاضر به منظور مقایسه مولفه بازداری در کودکان دارای علایم و نشانه های اختلال سلوک با کودکان بهنجار اجرا شده است.
روش: با استفاده از پرسشنامه علایم مرضی کودک و آزمون ریون، نمونه ای به حجم ۳۸ نفر (۱۹ کودک مبتلا به اختلال سلوک و ۱۹ کودک به عنوان گروه مقایسه) از بین پسران دبستانی با دامنه سنی ۱۱-۸ سال انتخاب شدند. سپس با استفاده از دو آزمون عملکرد پیوسته و برو – بایست، مولفه بازداری در دو گروه مقایسه شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که دو گروه در میزان خطای ارتکاب کاذب که شاخص بازداری است در هیچ یک از دو آزمون عملکرد پیوسته و برو – بایست تفاوت معناداری نداشتند. اما در مقیاس زمان واکنش تفاوت دو گروه معنادار بود.
نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که پس از کنترل اختلال نقص توجه – بیش فعالی، میزان بازداری کودکان مبتلا به اختلال سلوک با همسالان بهنجار خود تفاوتی ندارد و احتمالا نقص در بازداری در مبتلایان به اختلال سلوک، نقش اساسی ندارد.