مقاله تاثیر اسپلینت دورسال مچ دست بر سندرم تونل کارپال بر اساس مطالعه هدایت عصب حرکتی مدین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر اسپلینت دورسال مچ دست بر سندرم تونل کارپال بر اساس مطالعه هدایت عصب حرکتی مدین دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر اسپلینت دورسال مچ دست بر سندرم تونل کارپال بر اساس مطالعه هدایت عصب حرکتی مدین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر اسپلینت دورسال مچ دست بر سندرم تونل کارپال بر اساس مطالعه هدایت عصب حرکتی مدین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر اسپلینت دورسال مچ دست بر سندرم تونل کارپال بر اساس مطالعه هدایت عصب حرکتی مدین :

مقاله تاثیر اسپلینت دورسال مچ دست بر سندرم تونل کارپال بر اساس مطالعه هدایت عصب حرکتی مدین که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار و تابستان ۱۳۹۰ در پژوهش در علوم توانبخشی از صفحه ۱ تا ۷ منتشر شده است.
نام: تاثیر اسپلینت دورسال مچ دست بر سندرم تونل کارپال بر اساس مطالعه هدایت عصب حرکتی مدین
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله سندرم تونل کارپال
مقاله اسپیلنت دورسال مچ
مقاله سرعت هدایت عصبی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: سندرم تونل کارپال یکی از شایع ترین نوروپاتیهای اندام فوقانی است که در اثر گیرافتادن عصب مدین در مچ ایجاد می شود. در این تحقیق به بررسی نوع جدیدی از اسپیلنت (اسپیلنت دورسال مچ دست) در مقایسه با نوع مرسوم (اسپیلنت پالمار) بر اساس پارامترهای الکترودیاگنوزیس پرداخته شده است.
روش بررسی: به منظور انجام یک مطالعه نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی قبل و بعد، ۲۲ بیمار زن مبتلا به CTS خفیف یا متوسط مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران مبتلا به CTS درمان نشده که با انجام تست های الکترودیاگنوزتیک، مبتلا به نوع خفیف یا متوسط شناخته می شدند، به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه (۱۲ نفر)، اسپیلنت دورسال مچ دست و گروه دیگر (۱۰ نفر) اسپیلنت پالمار مچ دست (هر دو در وضعیت نوترال مچ) دریافت نمودند و یک بار قبل از مداخله درمانی و بار دیگر به فاصله زمانی ۴ هفته پس از مداخله درمانی، مورد ارزیابی توسط تست های الکترودیاگنوزتیک قرار گرفتند. متغیرهای موردبررسی شامل تاخیر هدایت حرکتی دیستال عصب مدین، آمپلیتود و سرعت هدایت عصب حرکتی بود. به منظور آنالیز داده های مطالعه از آزمون های کولموگروف اسمیرونوف، T مستقل و زوج شده استفاده شد.
یافته ها: نتایج به دست آمده نشان می دهد که پارامترهای هدایت عصب حرکتی مدین در هر دو گروه پالمار و دورسال پس از مداخله ۴ هفته ای تغییر قابل ملاحظه ای در جهت بهبود داشته است ((p<0.05. همچنین مقایسه پارامترهای الکترودیاگنوزیس حرکتی بین دو گروه پس از ۴ هفته اختلاف معناداری را نشان نداد (p<0.05).
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که به لحاظ علایم الکترودیاگنوزیس حرکتی عصب مدین، هر دواسپلینت دورسال مچ دست و اسپلینت کوکاپ مرسوم در بهبود سندرم تونل کارپال تاثیر مثبت دارند.