مقاله اثر حفاظتی عصاره آبی ماریتیغال در مدل بیماری پارکینسون القا شده توسط ۶-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی نر: ارزیابی رفتاری، بیوشیمیایی و بافت شناسی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر حفاظتی عصاره آبی ماریتیغال در مدل بیماری پارکینسون القا شده توسط ۶-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی نر: ارزیابی رفتاری، بیوشیمیایی و بافت شناسی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر حفاظتی عصاره آبی ماریتیغال در مدل بیماری پارکینسون القا شده توسط ۶-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی نر: ارزیابی رفتاری، بیوشیمیایی و بافت شناسی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر حفاظتی عصاره آبی ماریتیغال در مدل بیماری پارکینسون القا شده توسط ۶-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی نر: ارزیابی رفتاری، بیوشیمیایی و بافت شناسی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر حفاظتی عصاره آبی ماریتیغال در مدل بیماری پارکینسون القا شده توسط ۶-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی نر: ارزیابی رفتاری، بیوشیمیایی و بافت شناسی :

مقاله اثر حفاظتی عصاره آبی ماریتیغال در مدل بیماری پارکینسون القا شده توسط ۶-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی نر: ارزیابی رفتاری، بیوشیمیایی و بافت شناسی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۹۰ در کومش از صفحه ۴۵۹ تا ۴۶۵ منتشر شده است.
نام: اثر حفاظتی عصاره آبی ماریتیغال در مدل بیماری پارکینسون القا شده توسط ۶-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی نر: ارزیابی رفتاری، بیوشیمیایی و بافت شناسی
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ماریتیغال
مقاله ماریتیغال
مقاله بیماری پارکینسون
مقاله ۶-هیدروکسی دوپامین
مقاله آپومورفین

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: بیماری پارکینسون یک اختلال نوروپاتولوژیک شایع است که به علت دژنراسیون نورون های دوپامینرژیک بخش متراکم جسم سیاه ایجاد می شود. با توجه به خاصیت حفاظتی گیاه ماریتیغال، هدف بررسی حاضر بررسی اثر عصاره آبی این گیاه در مدل تجربی بیماری پارکینسون بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تحقیقاتی از نوع تجربی، موش های صحرایی(n=40) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با عصاره، ضایعه دیده و ضایعه دیده تحت درمان با عصاره تقسیم شدند. در این بررسی، مدل اولیه بیماری پارکینسون توسط تزریق ۱۲۵ میکروگرم ۶-هیدروکسی دوپامین به داخل استریاتوم طرف چپ ایجاد گردید. دو گروه کنترل و ضایعه دیده تحت درمان، از یک هفته قبل از انجام عمل جراحی استریوتاکسیک، روزانه ۲۰۰ میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن عصاره آبی گیاه ماریتیغال (Silybum marianum) را به روش داخل صفاقی دریافت کردند. دو هفته پس از جراحی، رفتار چرخشی به دنبال تزریق آپومورفین در طی یک ساعت و تعداد نورون های بخش متراکم جسم سیاه مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: دو هفته بعد از جراحی در گروه ضایعه دیده، آپومورفین موجب بروز رفتار چرخشی به سمت مقابل ناحیه آسیب دیده شد (P<0.0001) و تعداد نورون های بخش متراکم جسم سیاه سمت چپ کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل یافت (P<0.05). تجویز عصاره آبی گیاه ماریتیغال به گروه ضایعه دیده موجب کاهش تعداد چرخش های القا شده به وسیله آپومورفین شد(P<0.05) و کاهش نورون های بخش متراکم جسم سیاه را در این گروه تخفیف داد(P<0.05) . از طرف دیگر، تیمار گروه کنترل با عصاره تاثیر معنی داری بر تعداد چرخش های القا شده به وسیله آپومورفین و نورون های بخش متراکم جسم سیاه نگذاشت.
نتیجه گیری: تجویز داخل صفاقی عصاره آبی گیاه ماریتیغال دارای اثر حفاظتی در برابر توکسیسیتی ۶-هیدروکسی دوپامین در مدل تجربی بیماری پارکینسون است.