مقاله اثر تجویز توام اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین بر عوامل التهاب سیستمی و عروقی در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر تجویز توام اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین بر عوامل التهاب سیستمی و عروقی در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر تجویز توام اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین بر عوامل التهاب سیستمی و عروقی در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر تجویز توام اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین بر عوامل التهاب سیستمی و عروقی در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر تجویز توام اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین بر عوامل التهاب سیستمی و عروقی در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی :

مقاله اثر تجویز توام اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین بر عوامل التهاب سیستمی و عروقی در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تیر ۱۳۸۹ در مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران از صفحه ۹۹ تا ۱۱۰ منتشر شده است.
نام: اثر تجویز توام اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین بر عوامل التهاب سیستمی و عروقی در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی
این مقاله دارای ۱۲ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله نفروپاتی دیابتی
مقاله اسیدلیپوئیک
مقاله پیریدوکسین
مقاله التهاب سیستمی
مقاله التهاب عروقی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: التهاب سیستمی و التهاب عروقی دو عامل خطرزا در ایجاد نفروپاتی دیابتی هستند. در بیماران دیابتی، غلظت عوامل التهاب سیستمی و التهاب عروقی سرم با آلبومینوری رابطه مثبت دارند. بنابراین، مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات تجویز توام اسید لیپوئیک و پیریدوکسین روی غلظت سرمی این فاکتورها در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی صورت گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور بود که در آن ۳۸ بیمار مبتلا به نفروپاتی دیابتی (۲۳ زن و ۱۵ مرد) به طور تصادفی به گروه دریافت کننده مکمل و دارونما تقسیم شدند. بیماران گروه دریافت کننده مکمل، روزانه ۸۰۰ میلی گرم اسیدلیپوئیک و ۸۰ میلی گرم پیریدوکسین به مدت ۱۲ هفته دریافت کردند در حالی که بیماران گروه دارونما روزانه دارونماهای مشابهی را دریافت می کردند. در شروع مطالعه و پایان هفته دوازدهم از هر بیمار یک نمونه ادرار و ۱۰ میلی لیتر خون بعد از ۱۲ تا ۱۴ ساعت ناشتایی گرفته شد. غلظت پروتئین واکنش دهنده با پلی ساکارید(hs-CRP) C ، مولکول چسبندگی بین سلولی نوع ۱ محلول (sICAM-1)، مولکول چسبندگی سلول های عروقی نوع ۱ محلول (sVCAM-1)، sE-selectin، اینترلوکین-۶، گلوکز سرم، درصد هموگلوبین A1c خون و غلظت آلبومین ادرار اندازه گیری شدند.
یافته ها: در مطالعه حاضر تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین تغییرات غلظت hs-CRP، sICAM-1، sVCAM-1،sE-selectin ، اینترلوکین-۶، گلوکز سرم و درصد هموگلوبین A1c خون مشاهده نگردید. میانگین غلظت آلبومین ادرار در گروه دریافت کننده مکمل در پایان هفته دوازدهم به طور معنی داری در مقایسه با شروع مطالعه کاهش یافت(P<0.05) و این کاهش در مقایسه با گروه دریافت کننده دارونما معنی دار بود(P<0.05) .
نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که تجویز توام اسید لیپوئیک و پیریدوکسین تاثیری بر غلظت عوامل التهاب سیستمی و التهاب عروقی ندارد، اما سبب کاهش معنی دار آلبومینوری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی می شود. بنابراین تجویز توام اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین ممکن است نقش موثری در کند کردن پیشرفت نفروپاتی دیابتی با سازوکار متفاوت از تاثیر آنها بر روند التهاب داشته باشد.