مقاله بازنمایی تضاد طبقاتی شهری در سینمای پس از انقلاب اسلامی ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بازنمایی تضاد طبقاتی شهری در سینمای پس از انقلاب اسلامی ایران دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بازنمایی تضاد طبقاتی شهری در سینمای پس از انقلاب اسلامی ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بازنمایی تضاد طبقاتی شهری در سینمای پس از انقلاب اسلامی ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بازنمایی تضاد طبقاتی شهری در سینمای پس از انقلاب اسلامی ایران :

تعداد صفحات:۱۶
چکیده:
اولین نمایش فیلم لومیر ها در ۲۸ دسامبر ۱۸۹۵ چیزی جز نمایش یک سازه شهری یعنی ایستگاه قطار نیست. از آن پس فیلمسازان دو سوی اقیانوس اطلس، بخش عمدهای از توان تولید خود را بر معرفی مکانها، فضاها، شهرنشینان، رابطهی میان آنها و دگرگونی آن متمرکز ساختند. با وجود آنکه شهر و سینما به عنوان دو پدیده مدرن، پیوندی به درازای عمر سینما دارند، اما در این میان کمبود کتابها، مقالهها، پژوهشهای شهری و اساساً آثاری که شهر و پدیدههای شهری را از منظر سینما بررسی کرده باشند، به ویژه در محافل شهرسازی و معماری به روشنی به چشم میخورد. پژوهش حاضر تلاش دارد تا با لحاظ نمودن این رویکرد میانرشتهای، ضمن مروری مختصر بر ادبیات موضوع و تبیین رابطهی میان شهر و سینما در گذری سریع و موردی از تاریخ سینما، به واکاوی تصویر شهر (تهران) در سینمای ایران بپردازد. در این میان، تمرکز بحث حاضر بر بررسی تبعات ناشی از بر تضاد طبقاتی شهر از «(؟) گذار از فرم شهری سنتی به ساختار شهری مدرن » دگرگونیهای شهری ودریچهی فیلمهای سینمایی داستانی ایرانی در بازهی زمانی پس از انقلاب میباشد. به طور مختصر، تحلیل محتوای آثار (با تأکید بر رویکرد ساختگرایی) نشان میدهد که تغییر سبک زندگی، هم از نظر کالبدی- فضایی و هم اجتماعی- اقتصادی، تقابلهایی چون عناصر شهری قدیمی، مقیاس انسانی، تبلور ارزشها در کالبد در برابر عناصر شهری جدید و مقیاس فرا انسانی، پایبندی به خانواده در برابر فرد محوری، محله در برابر کلانشهر، و همچنین تبدیل روابط انسانی به روابط پولی، تغییر کارکرد فضاهای خصوصی و نیمه خصوصی، و بروز مسائلی چون حاشیهنشینی، زاغهنشینی، پرسهزنیهای بیلذت و بیهدف (غیر فلانوریستی) و مواردی از این دست، از مهمترین تصویرهای بازنمایی شده از ابعاد متعدد تضاد طبقاتی شهری در سینمای ایران بودهاند.