مقاله اثر کاربری اراضی در رخدادو گسترش فرسایش خندقی (مطالعه موردی: شهرستان ثلاث باباجانی)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر کاربری اراضی در رخدادو گسترش فرسایش خندقی (مطالعه موردی: شهرستان ثلاث باباجانی) دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر کاربری اراضی در رخدادو گسترش فرسایش خندقی (مطالعه موردی: شهرستان ثلاث باباجانی)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر کاربری اراضی در رخدادو گسترش فرسایش خندقی (مطالعه موردی: شهرستان ثلاث باباجانی)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر کاربری اراضی در رخدادو گسترش فرسایش خندقی (مطالعه موردی: شهرستان ثلاث باباجانی) :

تعداد صفحات:۱۳
چکیده:
فرسایش خندقی از اشکال پیشرفته و حاد فرسایش آبی است که دلالت بر حجم عظیمی از خاک اراضی دارد. شناساییعوامل موثر در وقوع فرسایش خندقی یکی از ابزارهای اساسی و مهم جهت مدیریت و کنترل این پدیده است. در این تحقیقهدف بررسی تاثیر کاربری اراضی در رخداد و گسترش فرسایش خندقی در منطقه مورد مطالعه می باشد. که برای شناسایی مناطق تحت تاثیر فرسایش خندقی از نقشه های توپوگرافی ۱/۲۵۰۰۰ و ۱/۵۰۰۰۰، نقشه زمین شناسی ۱/۱۰۰۰۰۰، و نرم افزار GIS برای ترسیم نقشه ها استفاده شده است. همچنین بازدید صحرایی و عملیات میدانی و استفاده از GPS برایتعیین موقعیت مکانی خندق ها ، و نقشه پراکنش فرسایش خندقی منطقه تهیه گردید. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهدکه رخداد و توسعه خندق ها در منطقه مورد مطالعه تابعی از عوامل مختلف از قبیل شیب، کاربری اراضی، سنگ شناسی،تغییر شرایط اقلیمی، مدیریت اراضی، شبکه ارتباطی ، خاکشناسی و فاصله از شبکه زهکشی می باشد. اما در این میانکاربری اراضی بیشترین نقش و تاثیر را در شکل گیری و توسعه فرسایش خندقی منطقه مورد مطالعه دارد. بر این اساسمناسب ترین راهبرد های کلان جهت پیشگیری از رخداد فرسایش خندقی و گسترش آن در منطقه تحقیق و مناطق مشابهآن، جلوگیری از تمرکز رواناب های سطحی همراه با اصلاح کاربری اراضی و مدیریت پوشش گیاهی از طریق ایجاد تعادلبین ظرفیت تولید گیاهی با برداشت آن توسط چرای احشام و جلوگیری از قطع اشجار و بوته کنی در منطقه است.