مقاله کاربرد لیگاندهای دفریپرون، دفراسیروکس و دزفری اکسامین در دفع یون های سمی ایندیوم از بدن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله کاربرد لیگاندهای دفریپرون، دفراسیروکس و دزفری اکسامین در دفع یون های سمی ایندیوم از بدن دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله کاربرد لیگاندهای دفریپرون، دفراسیروکس و دزفری اکسامین در دفع یون های سمی ایندیوم از بدن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله کاربرد لیگاندهای دفریپرون، دفراسیروکس و دزفری اکسامین در دفع یون های سمی ایندیوم از بدن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله کاربرد لیگاندهای دفریپرون، دفراسیروکس و دزفری اکسامین در دفع یون های سمی ایندیوم از بدن :

تعداد صفحات:۵
چکیده:
به منظور بررسی توانایی لیگاندهای دفریپرون (L1) ، دفراسیروکس (Ex) و دزفری اکسامین (DFO) در دفع ایندیوم از بدن، مطالعه ای بر روی موش های آزمایشگاهی انجام شده است. یون های ایندیوم (III) در فرم ایندیوم (III) کلرید، تحت دوز mg/kg 2 وزن بدن حیوان، روزانه بهصورت داخل صفاقی به موش ها تزریق شد و بعد از گذشت ۱۱ روز، نشانه های مسمومیت با ایندیوم مانند خستگی و ضعف شدید، کاهش وزن،اختلالات گوارشی و اسهال ظاهر شد. بعد از کیلیت درمانی موش های هر گروه کشته شده و بعد از نمونه گیری، غلظت ایندیوم در خون و بافت های طحال، قلب، کبد و روده به روش طیف سنجی نشر نوری پلاسمای جفت شده القایی تعیین شد. نتایج نشان داد که بعد از کیلیت درمانی – غلظت ایندیوم (III) کاهش یافت و غلظت آهن به شرایط نرمال رسید. بنابراین، این لیگاندها برای حذف یون های ایندیوم (III) از بدن موش های آزمایشگاهی مفید بودند