مقاله استفاده از نشانگر ژنتیکی DNA میتوکندری در تعیین تنوع ژنتیکی جمعیت حیات وحش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله استفاده از نشانگر ژنتیکی DNA میتوکندری در تعیین تنوع ژنتیکی جمعیت حیات وحش دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله استفاده از نشانگر ژنتیکی DNA میتوکندری در تعیین تنوع ژنتیکی جمعیت حیات وحش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله استفاده از نشانگر ژنتیکی DNA میتوکندری در تعیین تنوع ژنتیکی جمعیت حیات وحش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله استفاده از نشانگر ژنتیکی DNA میتوکندری در تعیین تنوع ژنتیکی جمعیت حیات وحش :

چکیده

استفاده از نشانگرهای ژنتیکی برای شناسایی گونهها و حفاظت آنها بعنوان ایدهای در زیستشناسی حفاظت پیشنهاد میگردد. ابزارهای ژنتیکی روش قدرتمندی برای ارزیابی گونه ها و وضعیت جمعیتها میباشند و فرایندهای اکولوژی و جمعیت شناختی را به خوبی نشان می دهند و اطلاعاتی را در مورد برنامه های حفاظتی در اختیار تصمیم گیران قرار می دهند. متاسفانه اطلاعات ژنتیکی برای مدیریت جمعیت حیات وحش، توسط تصمیم گیران و مدیران به طور محدود در نظر گرفته شده است. در بسیاری از مطالعات ژنتیکی انجام شده در جمعیت حیات وحش از DNA میتوکندری برای تعیین تنوع ژنتیکی گونه ها استفاده شده است و این نشانگر به دلیل تغییرپذیری زیادی که دارد به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد و با توجه به پرایمرهای خاص ژن های آن، فرایند توالی یابی از ژن مذکور با استفاده از فرایند PCR انجام خواهد شد.

واژههای کلیدی: تنوع ژنتیکی، نشانگر ژنتیکی، DNA میتوکندری، حفاظت، حیات وحش.

۱

مقدمه:

تنوع ژنتیکی از طریق جهش یا نوترکیبی ایجاد می شود که شامل جایگزینی، حذف و یا اضافه شدن نوکلئتیـدها در رشـته DNA

می باشد (ملکیان، .(۳۰۴ : ۱۳۸۹ تغییرپذیری ژنتیکی، بقای اکوسیتم، ساختار و تنوع حیات را تحت تاثیر قـرار مـیدهـد (رئـوچ و همکاران، .(۲۸۳۱-۲۸۲۶ :۲۰۰۵ فعالیتهای ژنتیکی می تواند در این زمینه بسیار موثر باشند:

-۱ژنتیک برای حل مشکل طبقه بندی گونه ها -۲مدیریت ژنتیکی برای به حداقل رساندن درون آمیزی و از دست دهی تنوع ژنتیکی در جمعیتها و ریسـک انقـراض گونـه هـا در جهان.

-۳استفاده از ژنتیک مولکولی در پزشکی قانونی و ; (فرنکهام و همکاران، .(۲۰۱۰

نشانگر مولکولی مناسب برای تعیین گونه های حاشیه ای و پی بردن به روابط فیلوژنی، بـه تنـوع درون گونـه ای و بـه طـور قابـل توجهی به تفاوت بین گونه ای مرتبط است (بارکر و همکاران، .(۸۹۲ -۸۸۷ : ۱۹۹۸ نشانگرهای ژنتیکی mtDNA بـه علـت عـدم وجود نوترکیبی و نرخ سریع تکاملی نسبت به DNA هسته ای و در دسترس بودن پرایمرهای PCR و وفور داده های مقایسـه ای کارامدتر هستند (بارت و همکاران، .(۸۶۵-۸۵۸: ۱۹۹۴ به طور گسترده ای برای مطالعات ساختار جمعیتی، فیلوژئوگرافی و روابـط فیلوژنتیک در سطوح تاکسونومی مختلف بکـاربرده مـی شـوند (سـو و همکـاران، .(۱۲۹- ۱۲۱ :۲۰۰۹ ژن سـیتوکروم b از DNA

میتوکندری حاوی اطلاعاتی است که به طور گسترده ای در آنالیز فیلوژنتیکی و روشهای تشخیص مولکولی مختلـف اسـتفاده مـی شود (پرزیبوس و همکاران، .(۱۴۳- ۱۳۸ :۲۰۱۱ به همین دلیل در بسیاری از مطالعات ژنتیکی برای بررسی تنوع ژنتکی گونه هـا از ژن سیتوکرومb استفاده شده است. نشانگر های ژنتیکی برای برنامه های اصلاح نژاد، صفاتی که به سختی اندازه گیری می شوند و

۲

برای ارزیابی فنوتیپ، علاوه بر این یک ابزار ارزشمند برای تهیه نقشه ژنی در تمام سیستم ها می باشـند ( رافالسـکی، -۹۴ :۲۰۰۲ .(۱۰۰