مقاله جداسازی گاز با غشاء بر پایه پلی آکریلونیتریل و نانوکامپوزیت آن با ذرات سیلیکا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله جداسازی گاز با غشاء بر پایه پلی آکریلونیتریل و نانوکامپوزیت آن با ذرات سیلیکا دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله جداسازی گاز با غشاء بر پایه پلی آکریلونیتریل و نانوکامپوزیت آن با ذرات سیلیکا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله جداسازی گاز با غشاء بر پایه پلی آکریلونیتریل و نانوکامپوزیت آن با ذرات سیلیکا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله جداسازی گاز با غشاء بر پایه پلی آکریلونیتریل و نانوکامپوزیت آن با ذرات سیلیکا :

تعداد صفحات:۲۸
چکیده:
در ا ین پژوهش، اثر افزودن نانوذرات سیلیکا بر خواص جداسازی گاز غشای پلی آکریلونیتریل مورد بررسی قرار گرفت. غشاهای نانوکامپوزیت معدنی- پلیمری یک راهکار برای بهبود خواص جداسازی غشاهای پلیمری محسوب می شوند. زیرا غشاهای نانو کامپوزیت هر دو خصوصیات آلی و معدنی از قبیل تراوش پذیری، انتخاب گری، مقاومت مکانیکی، حرارتی و شیمیایی را دارا هستند. نانوذرات سیلیکا به وسیله هیدرولیز تتراتوکسی سیلان و به روش سل-ژل سنتز گردید. غشاهای پلی آکریلونیتریل و نانو کامپوزیت پلی آکریلونیتریل- سیلیکا در حلال دی متیل فرمامید با روش اختلاط محلولی و ریخته گری و تبخیر حلال (جدایی فازی) ساخته شدند. خواص نانوذرات سیلیکا و غشاهای نانوکامپوزیت ساخته شده بوسیله آزمون طیف سنجی انتقال فوریه مادون قرمز و میکروسکوپ الکترونی پویشی مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. خواص تراوش پذیری غشاهای پلی آکریلونیتریل و غشاهای نانوکامپوزیت پلی آکریلونیتریل- سیلیکا با درصدهای وزنی ۲/۵، ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ با گازهای خالص (O(2), N(2 و (CO(2 در فشار ۱۰ بار و دمای ۳۰ درجه سانتیگراد بررسی گردید. نتایج، افزایش تراوایی گازهای (O(2), N(2 و (CO(2 را به ترتیب از ۰/۱۱۷، ۰/۲۹۴ و ۱/۴۷ بارر در غشای پلی آکریلونیتریل خالص به ۰/۳۰۲، ۰/۵۰۳ و ۱/۵۱ بارر در غشای نانوکامپوزیت ۲۰ درصد وزنی سیلیکا نشان داد، اما گزینش پذیری (CO(2)/N(2 و (O(2)/N(2 با افزای درصد نانوذرات سیلیکا در غشاهای نانو کامپوزیت کاهش یافت. همچنین تأثیر دما و فشار بر روی خواص تراوش پذیی غشاها بررسی شد.