مقاله بررسی اندرکنش و تعیین فاصله بهینه تونل های دوقولی بزرگراه حکیم تهران (تونل چیتگر) با استفاده از تحلیل عددی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اندرکنش و تعیین فاصله بهینه تونل های دوقولی بزرگراه حکیم تهران (تونل چیتگر) با استفاده از تحلیل عددی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اندرکنش و تعیین فاصله بهینه تونل های دوقولی بزرگراه حکیم تهران (تونل چیتگر) با استفاده از تحلیل عددی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اندرکنش و تعیین فاصله بهینه تونل های دوقولی بزرگراه حکیم تهران (تونل چیتگر) با استفاده از تحلیل عددی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اندرکنش و تعیین فاصله بهینه تونل های دوقولی بزرگراه حکیم تهران (تونل چیتگر) با استفاده از تحلیل عددی :

تعداد صفحات:۱۶
چکیده:
در سال های اخیر نیاز به طراحی و ساخت تونل های شهری به ویژه بمنظور حمل و نقل افزایش قابل توجهی یافته است اجرای تونل های بزرگراهی به شکل های مختلفی صورت می گیرد که یکی از رایج ترین آن حالت دوقلو (Twin tunnel) می باشد. یکی از مهمترین مسائلی که در این نوع تونل ها مطرح است فاصله بهینه دو تونل مجاور می باشد حفاری تونل های مجاور ممکن است منجر به اثرات اندرکنشی قابل توجهی گردد که ایجاد آسیب و ناپایداری در این تونل ها را به دنبال داشته باشد. تونل دوقلوی چیتگر تهران ادامه بزرگراه حکیم است که در محل پارک جنگلی چیتگر به صورت تونلی در نظر گرفته شده است. در این مقاله اندرکنش تونل های دوقلوی چیتگر با استفاده از روش عددی تفاضل محدود (نرم افزار Flac 2D) به صورت دو بعدی مدلسازی شده است. پروسه حفاری تونل دوقلوی چیتگر به صورت چند مرحله ای و با احتساب آزاد اسزی تنش مدلسازی شده است. به منظور در نظر گیری آزاد سازی تنش در مدل دو بعدی و تقریب صحیح از بارهای وارده بر سیستم نگهداری منحنی اندکنش زمین (Ground responsr curve) در مراحل مختلف اجرای تونل به دست آمده است. بررسی های عددی جهت تعیین حداقل فاصله دو تونل حاکی از آن است که با افزایش فاصله دو تونل نسبت به هم مقدار تنش های اصلی حداقل و حداکثر در مرکز پیلار میانی کاهش یافت به طوری که با فاصله ای بیش از یک برابر عرض تونل (۱۸ متر) به مقادیر ثابتی خواهد رسید همچنین در صورتی که اگر فاصله دو تونل بیش از سه چهارم عرض تونل (۱۴ متر) باشد تغییرات نیروی محوری و ممان خمشی دو تونل ناچیز خواهد شد. با توجه به در نظر گیری حداقل میزان رهاسازی تنش در مدلسازی عددی دو بعدی (معادل با جابجایی های شعاعی در جبه کار حفاری طبق رابطه پانت)، می توان حداقل فاصله ای معادل با یک برابر عرض تونل (۱۸ متر) را به عنوان فاصله بهینه برای تونل های دوقولی چیتگر در نظر گرفت.