مقاله تحلیل و بررسی بسامد به کارگیری عناصر زبان عامه (امثال و حکیم و تعابیر عامیانه) در ادبیات داستانی ۱۳۴۰- ۱۳۲۰

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تحلیل و بررسی بسامد به کارگیری عناصر زبان عامه (امثال و حکیم و تعابیر عامیانه) در ادبیات داستانی ۱۳۴۰- ۱۳۲۰ دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تحلیل و بررسی بسامد به کارگیری عناصر زبان عامه (امثال و حکیم و تعابیر عامیانه) در ادبیات داستانی ۱۳۴۰- ۱۳۲۰  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تحلیل و بررسی بسامد به کارگیری عناصر زبان عامه (امثال و حکیم و تعابیر عامیانه) در ادبیات داستانی ۱۳۴۰- ۱۳۲۰،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تحلیل و بررسی بسامد به کارگیری عناصر زبان عامه (امثال و حکیم و تعابیر عامیانه) در ادبیات داستانی ۱۳۴۰- ۱۳۲۰ :

تعداد صفحات:۱۶
چکیده:
در ادوار پیشین نثر فارسی، بافت ادیبانه و اشرافی زبان چندان مجالی برای راهیابی عناصر زبان عامه به حیطه نثر باقی نمی گذاشت از این رو بزرگان ادب فارسی جز در موارد نادر از به کار بردن عناصر زبان عامه اجتناب می کردند. با پیدایش تحولات فکری، اجتماعی و سیاسی در دوران معاصر رونق مطبوعات و گرایش به ساده نویسی از یک سو و ارتقای توده های مردماز سوی دیگر استفاده از این عناصر در نثر به ویژه در آثار داستانی افزایش قابل ملاحظه ای یافت این رویکرد که با علی اکبر دهخدا شروع شده بود در آثار نویسندگانی نظیر جمال زاده، هدایت و دیگر نویسندگان واقع گرای این دوره رویه فزونی نهاد. در این مقاله فرض نویسنده بر این است که نویسندگان واقع گرای این دوره ۱۳۴۰- ۱۳۲۰ برای بیان واقعیات اجتماعی و نزدیکی به طبقات و اقشار عامه مردم در نتیجه تحولات تاریخی و اجتماعی به وجود آمده هم چنین حرکت در جهت ایجاز و اختصار نثر و صمیمیت فضای داستان ها از به کارگیری گسترده امثال و حکم و تعابیر عامیانه در داستاان های خود دریغ نکرده اند.