مقاله تاریخ تشیع در نیشابور (از آغاز تا انقراض غزنویان)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تاریخ تشیع در نیشابور (از آغاز تا انقراض غزنویان) دارای ۴۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاریخ تشیع در نیشابور (از آغاز تا انقراض غزنویان)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله تاریخ تشیع در نیشابور (از آغاز تا انقراض غزنویان)

چکیده    
مقدمه    
۱ و ۲ امویان و عباسیان و مذهب تشیّع    
۳ طاهریان    
۴ صفاریان    
۵ سامانیان    
شکوه خوارزمى از جور و ستم ارباب قدرت    
۶ غزنویان    
نتیجه    
کتاب نامه    

بخشی از منابع و مراجع پروژه مقاله تاریخ تشیع در نیشابور (از آغاز تا انقراض غزنویان)

۱ آقا بزرگ تهرانى، ملامحسن، طبقات اعلام الشیعه، تحقیق على نقى منزوى، چاپ دوم: قم، موسسه اسماعیلیان، ۱۹۷۱ م

۲ آیه الله خویى، سید ابوالقاسم موسوى، معجم رجال الحدیث، چاپ دوم: قم، مدینه العلم، [بى تا]

۳ ابن اثیر، عزالدین على شیبانى، الکامل فى التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵هـ ./ ۱۹۶۵ م

۴ ابن اعثم کوفى، الفتوح، چاپ اول: بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۰۶ هـ ./ ۱۹۸۶ م

۵ ابن جوزى، ابوالفرج، المنتظم فى تاریخ الملوک و الامم، به تحقیق محمد و مصطفى عبدالقادر عطا، چاپ اول: بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۲هـ ./ ۱۹۹۲م

۶ ابن خلکان، ابوالعباس شمس الدین، وفیات الاعیان و ابناء الزمان، به تحقیق دکتر احسان عباس، [نوبت چاپ نامعلوم]، بیروت، دار الثقافه، ۱۹۶۸ م

۷ ابن صباغ مالکى، الفصول المهمه فى معرفه احوال الأئمه، چاپ اول: تهران، انتشارات اعلمى، ۱۳۷۵ش

۸ ابن طقطقى، محمد بن على بن طباطبا، الفخرى فى الآداب السلطانیه و الدول الإسلامیه، چاپ اول: قم، منشورات شریف رضى، ۱۴۱۴ ق./ ۱۳۷۲ش

۹ ابوالفداء، اسماعیل بن کثیر دمشقى، البدایه و النهایه، بیروت، مکتبه المعارف، [دیگر مشخصات نامعلوم]

۱۰ ابو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، به تحقیق جمعى از دانشمندان، چاپ پنجم: بیروت، موسسه أعلمى، ۱۴۰۹قـ ./ ۱۹۸۹م

۱۱ اربلى، ابوالحسن على بن عیسى، کشف الغمه فى معرفه الائمه، چاپ دوم: بیروت، دارالإضوا، ۱۴۰۵ قـ ./ ۱۹۸۵ م

۱۲ امین عاملى، سید محسن، الشیعه فى مسارهم التاریخى، با مقدمه دکتر ابراهیم بیضون، چاپ اول: بیروت، مرکز مطالعات اسلامى الغدیر، ۱۴۲۱هـ ./ ۲۰۰۰ م

۱۳ بغدادى اسفرائینى، عبدالقاهر، الفرق بین الفِرَق، به تحقیق محمد محیى الدین عبدالحمید، [نوبت و تاریخ چاپ نامعلوم]، بیروت، دارالمعرفه

۱۴ بلاذرى، احمد بن یحیى، انساب الأشراف، به تحقیق سهیل ذکار و ریاض زرکلى، چاپ دوم: بیروت، دارالفکر، ۱۴۲۴هـ ./ ۲۰۰۳ م

۱۵ بیات، عزیزالله، تاریخ ایران از ظهور اسلام تا دیالمه،چاپ دوم: تهران، انتشارات دانشگاه شهید بهشتى، ۱۳۷۰

۱۶ بیهقى، ابوالفضل محمد بن حسین، تاریخ بیهقى، به تحقیق سعید نفیسى،[ نوبت چاپ نامعلوم]، [تهران]، انتشارات کتابخانه ثنایى، ۱۳۱۹ ش

۱۷ خطیب بغدادى، ابوبکر احمدبن على، تاریخ بغداد، [نوبت و تاریخ چاپ نامعلوم]، قاهره، مکتبه الخانجى

۱۸ خوارزمى، ابوبکر محمدبن عباس، رسائل خوارزمى، [نوبت چاپ نامعلوم]، بیروت، مکتبه الحیات، ۱۹۷۰م

۱۹ دینورى، ابو حنیفه احمدبن داود، الأخبار الطوال، به تحقیق عبدالمنعم عامر و جمال الدین شیال، قاهره، دار الکتب العربیه، چاپ اول، ۱۹۶۰م

۲۰ دینورى، ابو محمد عبدالله بن مسلم بن قتیبه، الامامه و السیاسه،[ نوبت چاپ نامعلوم]، مصر، مطبعه مصطفى بابى حلبى، ۱۳۸۸ق ./ ۱۹۶۹ م

۲۱ ذهبى، شمس الدّین محمد، العبر فى خبر من غبر، به تحقیق دکتر صلاح الدین المنجد، چاپ دوم: کویت، مطبعه حکومه الکویت، ۱۹۴۸م

۲۲ سیوطى، جلال الدین عبدالرحمن، تاریخ الخلفا، به تحقیق محمد محیى الدین عبدالحمید، چاپ اول: قم، شریف رضى، ۱۴۱۱ق./ ۱۳۷۰ش

۲۳ شوشترى، قاضى نورالله، مجالس المومنین، چاپ چهارم: تهران، اسلامیه، ۱۳۷۷ش

۲۴ شهرستانى، ابوالفتح محمدبن عبدالکریم، الملل و النحل، چاپ اول: بیروت، موسسه الناصر للثقافه، ۱۹۸۱م

۲۵ طوسى (شیخ)، ابو جعفر محمد بن حسن، اختیار معرفه الرجال (خلاصه رجال کشى)، به تحقیق حسن مصطفوى، [نوبت چاپ نامعلوم]، مشهد، دانشکده الهیات و معارف اسلامى، ۱۳۴۸ش

۲۶ مرزبانى، أبو عبدالله محمد بن عمران، معجم الشعرا، به تحقیق دکتر ف. کرنکو، چاپ اول: بیروت، دارالجیل، ۱۴۱۱ هـ ./ ۱۹۹۱م

۲۷ مستوفى قزوینى، حمد الله، تاریخ گزیده، به تحقیق عبدالحسین نوایى، چاپ سوم: تهران، امیر کبیر، ۱۳۶۴ش

۲۸ مسعودى، ابوالحسن على بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، چاپ دوم: قم، دارالهجره، ۱۴۰۹ ق

۲۹ مظفر، محمد حسین، تاریخ الشیعه، [نوبت و تاریخ چاپ نامعلوم]، قم، مکتبه بصیرتى

۳۰ معین، محمد، فرهنگ فارسى، چاپ نوزدهم: تهران، امیر کبیر، ۱۳۸۱

۳۱ میر خواند، میر محمد بن خواوند شاه، تاریخ روضه الصفا، [نوبت چاپ نامعلوم]، تهران، انتشارات مرکزى و خیام و پیروزى، ۱۳۳۹ ش

۳۲ نظام الملک (خواجه)، ابوعلى حسن طوسى، سیاست نامه، به تحقیق علامه محمد قزوینى و مرتضى مدرسى چهاردهى، [نوبت چاپ نامعلوم]، تهران، کتابخانه حیدرى، ۱۳۳۴ ش

۳۳ یعقوبى، احمد بن أبى یعقوب، تاریخ یعقوبى، [نوبت و تاریخ چاپ نامعلوم]، بیروت، دارصادر

چکیده

دربخش اول ودوم این پژوهش روند کلى پیدایش وگسترش مذهب تشیّع، بهویژه تشیّع امامى (اثنا عشرى) در نیشابور از آغاز تا پایان قرن چهارم هجرى مورد بررسى قرار گرفت وطى آن به این نکته اشاره گردید که مذهب تشیّع به احتمال زیاد هم زمان با ورود صحابه، وارد نیشابور گردید وپس از آن با آمدن سادات وبرخى یاران نزدیک اهل بیت(علیهم السلام)، نظیر آل قنبر، ابوالاسود دوئلى، جعده بن هبیره مخزومى (خواهرزاده امام على(علیه السلام)) وجمعیت هایى از قبایل یمنى ـ که نوعاً ارادتمند اهل بیت(علیهم السلام) و پیرو ایشان بودند ـ به نیشابور، روند توسعه مذهب تشیّع دراین خطه سرعت گرفت

بر اساس آنچه در بخش دوم این پژوهش گذشت، ورود امام رضا(علیه السلام) در سال ۲۰۰ هجرى به نیشابور، نقطه عطفى در روند گسترش مذهب تشیّع بهویژه تشیّع امامى، در این ناحیه محسوب مى گردد. فعالیت وکلاى ائمه(علیهم السلام)در نیشابور یکى دیگر از عوامل مهم توسعه تشیّع در این منطقه بوده، به گونه اى که در قرن چهارم هجرى حوزه درسى امامیه در نیشابور از رونق چشم گیرى برخوردار بوده است

نوشتار حاضر نحوه برخورد حکومت هاى اسلامى با شیعیان نیشابور و به عبارتى، مذهب تشیّع در این شهر را از آغاز تا پایان قرن چهارم هجرى مورد بررسى قرار مى دهد. برهه مورد بررسى، افزون بر حکومت هاى فراگیر خلفاى نخستین و خلفاى اموى و عباسى، چهار سلسله حکومتى منطقه اى مرتبط با نیشابور را نیز در بر مى گیرد: طاهریان (۲۰۶-۲۵۹هـ .)، صفاریان (۲۴۷-۲۸۷ هـ .)،۲ سامانیان (۲۷۹-۳۸۹هـ .) و غزنویان (۳۸۹-۴۳۱ هـ .)

کلید واژگان: تشیّع، حکومت هاى فراگیر، حکومت هاى منطقه اى، امویان، عباسیان، طاهریان. صفاریان. ساسانین. غزنویان

مقدمه

یکى از موضوعات مهم در ارتباط با تاریخ تشیّع در نیشابور، مسئله نحوه برخورد حکومت ها با این مذهب وپیروان آن است. بدون تردید، حکومت ها تأثیر فراوانى در رشد و گسترش یا توقف و زوال ودست کم محدودیت فعالیت هاى پیروان یک فکر و آیین دارند. از این رو، در این بخش از مبحث تاریخ تشیّع در نیشابور، نحوه رابطه و تعامل حکومت ها با مذهب تشیّع و پیروان آن را از آغاز تا انقراض غزنویان (۴۳۱ هـ ) مورد بررسى قرار مى دهیم

در طى دوره مورد پژوهش، منطقه نیشابور شاهد حاکمیت سلسله حکومتى فراگیر و نیز چند سلسله حکومت منطقه اى و محلى بوده است. حکومت هاى فراگیر عبارت بودند از: خلفاى نخستین (از اواخر عصر خلیفه دوم ـ متوفاى ۲۳ هجرى ـ تا روى کار آمدن معاویه در سال ۴۰ هجرى)، خلفاى اموى (۴۰ ـ ۱۳۲ هـ .)، خلفاى عباسى (۱۳۲ ـ ۶۵۶ هـ .) حکومت هاى

محلى و منطقه اى نیز عبارت بودند از: طاهریان (۲۰۶ ـ ۲۵۹ هـ .)، صفاریان (۲۴۷ ـ ۲۸۷هـ .)، سامانیان (۲۷۹ ـ ۳۸۹ هـ .) و غزنویان (۳۸۹ ـ ۴۳۱ هـ .)

از آن رو که عمده تلاش خلفاى نخستین بهویژه در مناطق دوردستى همچون خراسان متوجه فتوحات بود و تا روى کار آمدن امویان حتى حاکمیت سیاسى مسلمانان در این مناطق تثبیت نگردیده بود، در طى این دوره سخن از شیوه برخورد آنان با شیعیان نیشابور، معنایى ندارد. در نتیجه، دوره مورد بررسى در این پژوهش، آغاز حکومت امویان مى باشد. در عین حال، در مورد نحوه برخورد امویان با شیعیان نیشابور نیز، به دلیل نبود منابع، جز از سیاست هاى کلى آنان در برخورد با شیعیان، چیزى نمى دانیم. همین نکته کم و بیش در مورد سلسله عباسى نیز صادق است

بنابراین، عمده بحث در این پژوهش مربوط به سلسله هاى محلى و منطقه اى است که پیش از این به آن ها اشاره گردید. البته، با عنایت به این نکته که سیاست هاى کلى حکومت هاى فراگیر اموى و عباسى در ارتباط با شیعیان و مذهب تشیّع، در روند کلى تحولات مربوط به این مذهب در خطّه نیشابور تأثیر داشته و نیز با توجه به این که حکومت هاى منطقه اى نوعاً خود را مجرى سیاست هاى کلى خلفا قلمداد مى کردند وطبعاً سیاست هاى خلفا در نحوه تعامل حکومت هاى منطقه اى با شیعیان نیشابور موثر بوده (چنان که در برخى مقاطع عصر عباسى شاهد این موضوع هستیم)، اشاره به سیاست هاى کلى امویان و عباسیان در ارتباط با شیعیان و مذهب تشیّع، خالى از فایده و خارج از بحث ما نخواهد بود

تردیدى نیست که همین سیاست هاى کلى تا حد زیادى ما را به واقعیت هاى جارى در قلمرو حاکمیت این سلسله ها در زمینه نحوه برخورد آنان با شیعیان و مذهب تشیّع و از جمله شیعیان نیشابور، واقف مى سازد

لازم به یادآورى است که منظور از عنوان تشیّع در این پژوهش مفهوم عام آن مى باشد و به فرقه خاصى از فرق شیعه اختصاص ندارد