مقاله بررسی ارتباط تغییرات تعداد نسخههای ژنها و پروفایل بیان ژنی با مقاومت به تاموکسیفن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی ارتباط تغییرات تعداد نسخههای ژنها و پروفایل بیان ژنی با مقاومت به تاموکسیفن دارای ۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی ارتباط تغییرات تعداد نسخههای ژنها و پروفایل بیان ژنی با مقاومت به تاموکسیفن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی ارتباط تغییرات تعداد نسخههای ژنها و پروفایل بیان ژنی با مقاومت به تاموکسیفن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی ارتباط تغییرات تعداد نسخههای ژنها و پروفایل بیان ژنی با مقاومت به تاموکسیفن :

تعداد صفحات:۲
چکیده:
حدود ۷۰ % موارد سرطان پستان، گیرنده استروژنER مثبت هستند. در زنان مبتلا به سرطان پستان با گیرنده استروژن مثبت، درمان باتاموکسیفن باعث کاهش خطر عود میشود، اما متاسفانه در ۳۰ تا ۴۰ درصد بیماران، عود مجدد بیماری رخ میدهد. بنابراین لازم استبیومارکرهایی شناسایی شوند تا بتوان افراد مقاوم به تاموکسیفن را شناسایی کرد و از استراتژیهای درمانی جایگزین استفاده نمود. هدفاز این مطالعه ارزیابی ارتباط میان تعداد نسخهها و بیان چندین ژن موثر در ایجاد و پیشرفت سرطان پستان و پاسخ به تاموکسیفن بود. مطالعه به صورت موردی- شاهدی، شامل ۸۵ بیمار گروه مورد و ۸۵ بیمار گروه شاهد انجام گرفت. گروه مورد شامل بیمارانی بود که طیدرمان با تاموکسیفن، سرطان در آنها عود کرده بود. گروه شاهد شامل بیمارانی بود که پس از ۵ سال درمان با تاموکسیفن ، سرطان در آنهاعود نکرده بود. با استفاده از تکنیکreal-time RT-PCR و MLPAتغییرات تعداد نسخهها و بیان چندین ژن در دو گروه شناسایی ومقایسه شدamplification ژن CCND1 ,p=0/006 وژن TOP2A P=0/022 به طور قابل ملاحظهای در گروه مورد، نسبت به گروه شاهد، فراوانتر بود. میزان بیان ژنهایp=0/004) AIB و ۱ (p<0/001) HER2 ،(p<0/001) CCND1 به طور قابل توجهی درگروه مورد بیشتر بود، درحالی که میزان بیان ژن(p<0/001) NCOR1 در گروه شاهد به طور قابل توجهی بیشتر بود. یافتههای این مطالعه نشان میدهد کهamplificationژنCCND1 و بیان ژنهایNCOR و ۱ AIB1 ،HER2 ،CCND1 ممکن است به عنوان بیومارکرپاسخ دهی به درمان هورمونی به کار روند