مقاله ارزیابی درجه توسعه یافتگی در بخش های استان گیلان با بهره گیری ازروش تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی درجه توسعه یافتگی در بخش های استان گیلان با بهره گیری ازروش تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی درجه توسعه یافتگی در بخش های استان گیلان با بهره گیری ازروش تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی درجه توسعه یافتگی در بخش های استان گیلان با بهره گیری ازروش تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی درجه توسعه یافتگی در بخش های استان گیلان با بهره گیری ازروش تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس :

تعداد صفحات:۱۶
چکیده:
به منظور حل مسائل ناشی از عدم تعادل های منطقه ای، گام نخست شناخت و سطح بندی مناطق از نظر میزان برخورداری شان از انواع امکانات و خدمات زیربنایی و روبنایی می باشد که در این راستا مدل های کمی گوناگونی در طی سال های اخیر مورد توجه محققین و برنامه ریزان قرار گرفته و تکنیک تاپسیس یکی از مطلوب ترین مدل های عرضه شده در این زمینه است. پژوهش حاضر در راستای تمرکزگرایی و تحلیل نابرابری های منطقه ای در سطح بخش های استان گیلان از نظر میزان برخورداری شان از امکانات و خدمات زیربنایی و روبنایی می پردازد. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی بوده که ابتدا در آن هشت گروه از شاخص های کمی و کیفی، انتخاب شده و بعد از نرمال سازی و بی مقیاس کردن شاخص ها و سپس وزن دهی به آنها بر اساس ضریب همبستگی مک گراناهان، درجه توسعه یافتگی ۴۳ بخش موجود در گیلان با روش تاپسیس محاسبه شد. بر اساس یافته های تحقیق در حدود ۶۹ درصد (۲۳ بخش) از بخش های گیلان در طبقه کمتر توسعه یافته، ۱۷ درصد (۸ بخش) در طبقه در حال توسعه و ۱۴ درصد (۱۲ بخش) در طبقه نسبتاً توسعه یافته قرار گرفته اند. همچنین بخش مرکزی انزلی، بخش سنگر و خمام در رشت به ترتیب با ضرایب توسعه (C) 736/0، ۷۳۲/۰ و ۷۳۰/۰، بیشترین درجه توسعه یافتگی را کسب نمودند و بخش مرکزی رودبار، مرکزی سیاهکل و عمارلو روبار به ترتیب با ضرایب توسعه (C) 161/0، ۱۵۶/۰ و ۱۵۵/۰، کمترین درجه توسعه یافتگی را بدست آوردند. از سوی دیگر در بخش های غربی و شرقی استان به دلیل ویژگی های طبیعی و کوهستانی بودن آن، شرایط مناسبی حاکم نیست و فقط در نواحی جلگه ای استان (بخش مرکزی) وضعیت توسعه یافتگی در حد مطلوب قرار دارد. این مسئله به خوبی بیانگر عدم تعادل های منطقه ای در سطح استان می باشد.