مقاله تحقق توس عه پایدار در نظام شبکه شهری با استفاده از رهیافت های ریو ۲۰ + در مجموعه شهری اصفهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تحقق توس عه پایدار در نظام شبکه شهری با استفاده از رهیافت های ریو ۲۰ + در مجموعه شهری اصفهان دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تحقق توس عه پایدار در نظام شبکه شهری با استفاده از رهیافت های ریو ۲۰ + در مجموعه شهری اصفهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تحقق توس عه پایدار در نظام شبکه شهری با استفاده از رهیافت های ریو ۲۰ + در مجموعه شهری اصفهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تحقق توس عه پایدار در نظام شبکه شهری با استفاده از رهیافت های ریو ۲۰ + در مجموعه شهری اصفهان :

تعداد صفحات:۱۸
چکیده:
گسترش بیرویه و نامحدود کلان شهر اصفهان به واسطه رشد جمعیت، تمایل به شهرنشینی و افزایش مهاجرت به آن،مسائل و مشکلات عدیده ای در زمینه توسعه پایدار به همراه داشته است. این کلان شهر با وجود در اختیار داشتن سهم قابل توجهی از امکانات و خدمات با معضلاتی همچون عدم تعادل جمعیت، گسترش بی رویه افقی، نارسائی تأسیسات و تجهیزات زیربنایی، تخریب منابع طبیعی و محیط زیست روبهرو است و در جهت ناپایداری گام برمیدارد. نظر به اینکه شهر پایدار در نظام شبکه شهری پایدار محقق می گردد توجه به سکونتگاه های پیرامون آن ضرورت می یابد. ضمن آنکه در مقوله تعادل بخشی، بخش های میانی سلسله مراتب سکونتگاه ها از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در این پژوهش با هدف دستیابی به توسعه پایدار در نظام شبکه شهری و با روش اسنادی و تحلیل محتوا، نخست مروری بر مفهوم پایداری، توسعه پایدار، مؤلفه ها و معیارهای آن صورت می پذیرد. سپس به شبکه شهری و اندازه بهینه شهر پرداخته میشود. در ادامه مجموعه شهری اصفهان به عنوان نمونه موردی بررسی شده و در انتها راهکارهایی جهت ایجاد تعادل در توسعه نظام شبکه شهری آن ارائه می گردد. نتایج نشان می دهد که تمرکز زدایی از کلان شهر اصفهان، توجه ویژه به توسعه شهرهای میانی، توسعه شهرهای کوچک و تقویت نقاط روستایی از کارآمدترین راهکارها جهت دستیابی به توسعه پایدار در نظام سکونتگاهی محدوده است.