مقاله کاربرد روش جای پای اکولوژیکی در ارزیابی پایداری توسعه شهری (نمونه موردی: شهر ساری)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله کاربرد روش جای پای اکولوژیکی در ارزیابی پایداری توسعه شهری (نمونه موردی: شهر ساری) دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله کاربرد روش جای پای اکولوژیکی در ارزیابی پایداری توسعه شهری (نمونه موردی: شهر ساری)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله کاربرد روش جای پای اکولوژیکی در ارزیابی پایداری توسعه شهری (نمونه موردی: شهر ساری)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله کاربرد روش جای پای اکولوژیکی در ارزیابی پایداری توسعه شهری (نمونه موردی: شهر ساری) :

تعداد صفحات:۲۲
چکیده:
هدف رویکرد ردپای اکولوژیکی برقراری تعادل بین "مصرف منابع و تولید ضایعات بوسیله انسانها" و "تولید منابع وجذب ضایعات بوسیله طبیعت" است. امروزه، شاخص جای پای اکولوژیکی در بسیاری از کشورهای جهان در سطح ملی ومحلی استفاده میشود و نشان میدهد که در کدام ناحیه و کجا، بر منابع طبیعی فشار وارد میشود. این مقاله که بااستفاده روش EF( ردپای اکولوژیکی) و با بررسی مبانی نظری و شناخت وضع موجود در گروههای مصرفی مواد غذایی،انرژی بخش حمل و نقل، گرمایش گاز طبیعی، نیروی الکتریسیته، آب و زمین مورد نیاز برای دفع مواد زاید در شهرساری میپردازد، تلاش میکند به این مسأله پاسخ دهد که آیا فضای بومشناختی شهر ساری توان حمایت و برآوردننیازهای اساسی جمعیت شهر را دارد؟ این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی صورت پذیرفته و جمع آوری داده ها از دوروش مراجع رسمی و آمارنامه ها و پرسشنامه محقق ساخته بوده است. جامعه آماری آن تمام خانوارهای شهر ساری وحجم نمونه آن نیز که بر اساس فرمول کوکران محاسبه شده، تعداد ۳۸۰ خانوار در نظر گرفته شده است. یافته های اینپژوهش نشان میدهد که در مجموع جای پای اکولوژیکی شهر ساری ۰۸۲ هکتار می باشد؛ که بخش حمل و نقل با۰۲۲ هکتار بیشترین و زمین مورد نیاز برای دفن مواد زاید با ۰۷ مترمربع برای هر نفر کمترین سهم را در بین سایرمواد داشته اند. اگرچه این موارد فهرست کاملی از مصارف شهر نیست؛ اما با توجه به اینکه، مصرف زمین ساکنان شهرساری ۸۲ برابر بیش از مساحت اشغالی کنونی می باشد، بنابراین شهر ساری فاقد توان لازم و کافی فضای بوم شناختیبرای تأمین نیازهای ساکنان خویش و جذب کربن تولید شده است و چنانچه آن را با مجموع اراضی کشاورزی استان کهبرابر ۳۷۵۷۸۹ هکتار است، مقایسه کنیم، ۰۶۴ کل این اراضی را به خود اختصاص می دهد. به بیانی دیگر، سامانه زیستیکه برای حمایت از شهر ساری لازم است، محدودهای بسیار فراتر از محدوده جغرافیایی شهرستان ساری و بیش از نیمیاز مساحت اراضی استان را شامل می شود.