مقاله بررسی احساس شادکامی، ابعاد کیفیت زندگی و ارتباط بین آنها در بیماران مبتلا به تلاسمی شهرستان دزفول

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی احساس شادکامی، ابعاد کیفیت زندگی و ارتباط بین آنها در بیماران مبتلا به تلاسمی شهرستان دزفول دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی احساس شادکامی، ابعاد کیفیت زندگی و ارتباط بین آنها در بیماران مبتلا به تلاسمی شهرستان دزفول  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی احساس شادکامی، ابعاد کیفیت زندگی و ارتباط بین آنها در بیماران مبتلا به تلاسمی شهرستان دزفول،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی احساس شادکامی، ابعاد کیفیت زندگی و ارتباط بین آنها در بیماران مبتلا به تلاسمی شهرستان دزفول :

تعداد صفحات:۱۰
چکیده:
آنچه در درمان یک بیماری مزمن همچون تالاسمی اهمیت دارد، علاوه بر کنترل علایم بیماری، بهبود کیفیت زندگی بیمار است. هدف مطالعه حاضر، تعیین وضعیت کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی در دزفول و ارتباط آن با احساس شادکامی است. این مطالعه توصیفی- مقطعی روی ۱۰۳ بیمار مبتلا به تالاسمی مراجعه کننده به مراکز آموزشی- درمانی گنجویان دزفول انجام شد. برای تعیین کیفیت زندگی بیماران از فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) و برای اندازه گیری شادکامی بیماران از پرسشنامه شادکامی آکسفور (OHI) استفاده شد. نتایج با کمک آزمون های آماری تی تک گروهی و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین کلی کیفیت زندگی در بیماران ۱۶/۴۸±۸۶/۷۶ بود که به طور معناداری بالاتراز میانگین متوسط پرسشنامه بود. ضریب همستگی پیرسون ارتباط معناداری را بین نمره شادکامی بیماران با ابعاد کیفیت زندگی (سلامت جسمی، سلامت روانشناختی، روابط اجتماعی، و سلامت محیط اجتماعی) نشان داد (p<0.01). کیفیت زندگی بیماران بدون توجه به سن، جنسیت و درآمد در حد بهنجار است. با درنظر گرفتن ارتباط شادکامی با ابعاد کیفیت زندگی بیماران، توجه جدی به این موضوع در برنامه های درمانی توصیه می شود.