مقاله ارزیابی نقش عناصر اقلیمی در طراحی سکونتگاه های شهری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی نقش عناصر اقلیمی در طراحی سکونتگاه های شهری دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی نقش عناصر اقلیمی در طراحی سکونتگاه های شهری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی نقش عناصر اقلیمی در طراحی سکونتگاه های شهری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی نقش عناصر اقلیمی در طراحی سکونتگاه های شهری :

تعداد صفحات:۱۳
چکیده:
امروزه اهمیت و ضرورت توجه به شرایط اقلیمی در طراحی و ساخت همه ساختمان ها، به ویژه ساختمان هایی که به طور مستقیم مورد استفاده انسان و موجودات زنده قرار می گیرند ثابت شده است. رواج ساخت و ساز بر مبنای طراحی هماهنگ با اقلیم، زمانی می تواند بر کاهش اتلاف انرژی تأثیر مطلوب داشته باشد که زمینه و بستر آن در کالبد شهر فراهم باشد. به بیان دیگر باید توجه داشت، علاوه بر آنکه می بایست هر یک از بناها و ساختمان ها به گونه ای طراحی و اجرا شوند که کمترین میزان اتلاف انرژی را داشته باشند باید به خاطر داشت که لازم است، قرارگیری ساختمان ها در کنار یکدیگر نیز در این راستا صورت گیرد. در واقع شهرسازی و ضوابط مربوط به آن نیز باید در خدمت این هدف باشد. از اینرو این پژوهش با هدف بررسی و ارزیابی نقش عناصر اقلیمی در معماری و طراحی سکونتگاه های شهری و به روش توصیفی- تحلیل صورت گرفته است. در این راستا ابتدا شکل ساختمانها در رابطه با اقلیم های مختلف سرد، معتدل، گرم و خشک و گرم و مرطوب بررسی شد. سپس نقش هر یک از عناصر اقلیمی شامل تابش، دما، باد و رطوبت بر طراحی ساختمان ها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که در اقلیم گرم و بسیار گرم، ساختمان هاباید به گونه ای طراحی شوند که حرارت خارج را به خود جذب نکنند، به ویژه حرارتی که توسط اشعه مستقیم خورشید تولید می گردد. بر عکس در آب و هواهای سرد و بسیار سرد طرح و شکل ساختمان و حتی مصالح بکاررفته در آن باید به گونه ای باشد که بتوان حرارتی درونی بنا را حفظ نموده و از خروج آن ممانعت به عمل آورد.