مقاله امکان سنجی مدیریت و مصرف بهینه آب در اراضی زراعی نامرغوب (مطالعه ی موردی؛ شهرستان اصفهان)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله امکان سنجی مدیریت و مصرف بهینه آب در اراضی زراعی نامرغوب (مطالعه ی موردی؛ شهرستان اصفهان) دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله امکان سنجی مدیریت و مصرف بهینه آب در اراضی زراعی نامرغوب (مطالعه ی موردی؛ شهرستان اصفهان)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله امکان سنجی مدیریت و مصرف بهینه آب در اراضی زراعی نامرغوب (مطالعه ی موردی؛ شهرستان اصفهان)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله امکان سنجی مدیریت و مصرف بهینه آب در اراضی زراعی نامرغوب (مطالعه ی موردی؛ شهرستان اصفهان) :

تعداد صفحات:۱۴
چکیده:
خشکسالی های متوالی که منجر به کاهش قابل توجه نزولات جوی در بسیاری از مناطق به ویژه فلات مرکزی گردیده است، منابع آب این مناطق را با خطرات زیادی مواجه ساخته است. عدم دسترسی به منابع آب سطحی با کیفیت و کمیتمناسب، تجدید ناپذیری اکثر منابع آب موجود در این مناطق، عدم امکان بهره گیری اقتصادی از تکنیک های مدرن دنیا در حال حاضر، مقرون به صرفه نبودن انتقال بین حوضه ای آب و همچنین مسائل زیست محیطی مطرح شده در مورد آن موجبشده تا بخش کشاورزی به عنوان بزرگترین مصرف کننده منابع آب کشور با تهدیدات جدی روبرو باشد. در چنین شرایطیاستفاده از راهکارهایی مانند افزایش شاخص بهره وری از آب در بخش کشاورزی عملی تر و مناسب تر از سایر گزینه ها برای مقابله با کم آبی و خشکسالی ها خواهد بود. این پژوهش به بررسی روش های بهبود مدیریت و مصرف بهینه آب در بخشکشاورزی استان اصفهان که عمدتاً با مسائل شوری منابع آب و خاک نیز روبرو هستند پرداخته، چالش ها و مشکلات فراروی این راهکارها را بررسی و تحلیل کرده است. بدین منظور با انتخاب چند مزرعه اقدام به پیاده سازی برخی راهکارهای افزایش کارایی مصرف آب در اراضی نامرغوب شامل؛ تغییر روش آبیاری، انجام تسطیح مناسب، تدوین تقویم آبیاری، الگوی کاشت،کوددهی و ; نموده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در صورت اجرای دقیق راهکارهای مذکور در منطقه مورد مطالعه و یا سایر مناطق مشابه، می توان مدت زمان آبیاری را به مقدار قابل توجهی کاهش داد و از این طریق در مصرف آب صرفه جویی به عمل آورد