دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله قاچاق انسان
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله قاچاق انسان دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله قاچاق انسان کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله قاچاق انسان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله قاچاق انسان :
قاچاق انسان
قاچاق انسان یکی از پدیده‌های در حال رشد عصر حاضر است و به عبارت دیگر شکل جدید و امروزی برده‌داری محسوب می‌شود.
بررسی جنبه‌های قاچاق انسان در محور‌های چهارگانه قاچاق زنان و دختران، قاچاق کودکان، قاچاق اعضای بدن و سرانجام بهره‌کشی از نیروی کار و از طرف دیگر علل و انگیزه قاچاق انسان در ایران و پیامد‌های ناشی از آن و بررسی جغرافیایی قاچاق انسان، مواردی هستند که در پژوهش حاضر مورد کنکاش قرار گرفته‌اند.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که زنان و دختران تقریبا قربانیان همیشگی و به دنبال آن مردان و پسران در رتبه‌های بعدی قرار دارند. نکته مهم اینکه حجم کمی از قاچاق انسان، شناسایی و قابل پیگیری است. قربانیان قاچاق که بیشتر آنها زنان و کودکان هستند، به‌زور، فریب یا ارعاب ناچار می‌شوند به شرایط غیرانسانی تن بدهند و بدون توجه به شکل بی‌رحمانه بردگی، در ترس و درماندگی زندگی کنند.
بردگی داخلی و کار اجباری از جمله شکل‌های بهره‌کشی از انسان است اما اکثریت قربانیان به بردگی جنسی کشانده می‌شوند. شواهد نشان می‌دهد کشور جمهوری اسلامی ایران، به دلیل موقعیت ویژه و قرار‌گیری در یک منطقه خاص جغرافیایی درگیر مسائل ناشی از قاچاق انسان بوده است.
این وضع همواره امنیت روانی، فردی و امنیت اجتماعی جامعه را با چالش روبرو می‌سازد. حال پرسش این است که: وضع قاچاق انسان در ایران چگونه است؟ پیامد‌های ناشی از آن چه تاثیری بر ساختارهای اجتماعی جامعه خواهد گذاشت؟ مهم‌ترین معضلات و پیامد‌های ناشی از قاچاق انسان در ایران در چه سطوحی بروز می‌یابد و راهکار اصلی در جهت کنترل آن کدام است؟
انگیزه قاچاق
انگیزه قاچاق و علل تن‌دادن قربانیان به این عمل در تحقیق کمیسیون اروپا در بلژیک، ایتالیا و هلند اینگونه بیان شده است: نیاز به پول برای رفع نیازهای نخستین، پول برای خانواده، کار، پول برای داشتن زندگی شیک‌تر، ماجراجویی، آینده بهتر، آدم‌ربایی، اعتیاد، یافتن شرایط بهتر با کارکردن به عنوان یک روسپی و بیثباتی سیاسی در کشور خود.
قاچاق زنان و دختران
کارشناسان از افزایش قاچاق زنان و دختران در استان‌های مرزی کشور و روند صعودی سن قاچاق دختران کمتر از ۱۴ سال خبر دادند. همچنین یافته‌های تحقیقی که در سال ۸۲ انجام شده است، بیانگر روند رو به افزایش قاچاق آنها به کشورهای حاشیه‌یی خلیج فارس، پاکستان، افغانستان و بطور محدود به کشورهای اروپایی و آسیایی بوده است.
قاچاق کودکان
قاچاق کودکان یکی دیگر از اشکال قاچاق انسان است که می‌تواند جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی محسوب شود. شیوه قانونی و شیوه غیرقانونی ۲ شکل اصلی قاچاق کودکان در سطح بین‌الملل هستند. استعمار از طریق کار اجباری، بهره‌کشی و فحشا، پورنوگرافی، پدوفیل‌ها، قطع عضو اعضای کودکان و فروش آن شکل می‌گیرد.
قاچاق اعضای بدن
انتظار طولانی‌مدت برای دریافت عضوی از اعضای بدن از طرف بیماران ثروتمندی که نیازمند پیوند عضوی سالم بودند، یکی از مهم‌ترین دلایل رونق تجارت اعضای بدن انسان شد. از آنجا که اغلب قوانین کشورهای مختلف جهان، خرید و فروش اعضای بدن انسان را ممنوع اعلام کرده است، این بازار بطور غیرقانونی شکل گرفت و قاچاقچیان اعضای بدن، آن را سازماندهی کردند. قاچاق اعضای بدن به ۳ صورت انجام می‌شود.
۱- جنایتکاران به متقاعد کردن افراد به فروش اعضای بدن خود در برابر مبلغ ناچیزی پول می‌پردازند.
۲- قاچاقچیان پس از مرگ افراد و پایان مراسم تدفین، اقدام به خارج کردن جسد از قبر کرده و برخی از اعضا و بافت‌های بدن وی را جدا می‌کنند. این اعضا و ب
افت‌ها برای پیوند فروخته نمی‌شوند، بلکه هدف از فروش آنها تحقیقات علمی و سایر مقاصد تجاری است.
۳- باندهای جنایتکار با ربودن اشخاص بویژه کودکان، آنان را بی‌هوش کرده و اعضای بدنشان را در حالی که زنده هستند، از بدن‌هایشان جدا می‌کنند.
اشکال متفاوت قاچاق زنان و دختران در ایران
بر اساس پژوهش سازمان دفاع از قربانیان خشونت، قاچاق زنان و دختران در ایران بطور عمده به ۲ شکل «قاچاق به پاکستان» و « قاچاق به کشورهای حاشیه خلیج فارس بویژه امارات متحده عربی» صورت می‌گیرد.
یافته‌های تحقیقی که با همکاری امور مشارکت زنان و کمیته سازمان دفاع از قربانیان خشونت در سال ۱۳۸۲ انجام شده، بیانگر روند رو به افزایش زنان و دختران استان‌های مرزی به کشورهای حاشیه‌یی خلیج فارس، امارات متحده عربی، پاکستان و افغانستان و بطور محدود به کشورهای اروپایی و آسیایی است.
ویژگی‌های اصلی قربانیان قاچاق در ایران
قربانیان عموما بین ۱۴ تا ۲۵ سال دارند و از نظر اقتصادی و اجتماعی، در اکثر موارد کشمکش‌های درون خانواده، اعتیاد والدین، طلاق، فقر، مسکن نامناسب، سکونت در مناطق پرجمعیت
و حاشیه‌نشینی شهرهای بزرگ موجب می‌شود تا دختران محیط نامساعد خانواده را ترک کرده یا پدر خانواده مجبور به فروش دختران خود می‌شود. همچنین از نظر سطح تحصیلات، از آنجا که اغلب قربانیان از اقشار فقیر و دختران فراری هستند، از نظر تحصیلی، در سطح راهنمایی و دبیرستان و در رده سنی ۱۵ تا ۱۷ سال هستند و از فقر فرهنگی و ضعف اعتقادات رنج می‌برند.
جغرافیای قاچاق انسان در ایران
در سال‌های اخیر، همزمان با گسترش پدیده قاچاق انسان در جهان، گزارش‌های بیشتری از قاچاق انسان در ایران انتشار یافته است. براساس اعلام پلیس امنیت ملی فرماندهی
انتظامی تهران بزرگ، قاچاق انسان بصورتی که در کشورهای دیگر انجام می‌شود، در معاونت مذکور سابقه ندارد؛ اما خروج زنان و دختران جوان بصورت غیرقانونی به کشورهای حاشیه خلیج فارس از جمله دوبی و امارات و فروش آنان به شیوخ عرب مسبوق به سابقه است.یافته‌های تحقیقی که با همکاری مرکز امور مشارکت زنان و کمیته سازمان دفاع از قربانیان خشونت در سال ۸۲ انجام شده است، بیانگر روند رو به افزایش قاچاق زنان و دختران استان‌های مرزی به کشورهای حاشیه خلیج فارس، امارات متحده عربی، پاکستان و افغانستان و بطور محدود به کشورهای اروپایی و آسیایی است. قاچاقچیان، قربانیان را از کشورهای بنگلادش، افغانستان، پاکستان به داخل ایران حمل و سپس به اروپا می‌فرستند. در سال ۱۳۸۲، ۲۰۰ باند قاچاق انسان در آذربایجان غربی که عمدتا در شهرهای باکو، سلماس و چالدران فعالیت می‌کردند، کشف و متلاشی شدند. همچنین ۱۵۰ هزار نفر که بصورت غیرقانونی در ایران به سر می‌برند، دستگیر شدند. همه‌روزه بطور متوسط ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار نفر افغانی از معابر غیررسمی وارد استان سیستان و بلوچستان می‌شوند.
جلوگیری از جابه‌جایی غیرمجاز اتباع افغان باعث شده است که افغان‌های فاقد مدارک شناسایی برای تردد از شهری به شهر دیگر در داخل ایران به باندهای قاچاق مراجعه ک
نند و پول‌های گزافی به آنان بپردازند(سازمان دفاع از قربانیان خشونت ۴۲:۱۳۸۲). ایران نیز مانند دیگر کشورها از این پدیده در امان نمانده است.
هرچند آمار دقیقی در این‌باره وجود ندارد ولی آنچه از اخبار برمی‌آید این است که ایران بعنوان یک کشور ترانزیت و به عنوان یک کشور مبدا، مورد استفاده قرار می‌گیرد. به د
لیل نگاه سیاسی و امنیتی به این پدیده فرهنگی اجتماعی، دستگاه‌های مسوول از ارایه آمار دقیقی در این‌باره خودداری می‌کنند.براساس شواهد موجود، ایران به عنوان یک کشور ترانزیت اشخاصی است که از کشورهای شرقی مانند پاکستان و افغانستان به کشورهای اروپایی قاچاق می‌شوند.
قاچاقچیان این افراد را از مرزهای خراسان و سیستان وارد و پس از مسیر طولانی از مرزهای غرب و استان آذربایجان غربی خارج می‌کنند.اما مشکل حادتر، قاچاق اتباع ایرانی به کشورهای حاشیه خلیج فارس و پاکستان است.
برعکس مورد قبل، بزه‌دیدگان انواع مختلفی دارند و مردان و زنان و کودکان را شامل می‌شوند، در قاچاق به کشورهای حاشیه خلیج فارس و پاکستان، بزه‌دیدگان بطور عمده زنان و دختران ایرانی هستند.
راهکارهای پیشنهادی
الحاق به کنوانسیون‌های بین‌المللی و منطقه‌یی راجع به قاچاق در اغلب موارد پدیده‌یی فرا ملی است. از اموری که می‌تواند در مسیر مبارزه با قاچاق انسان موثر باشد، همکاری بین‌المللی و منطقه‌یی در قالب همکاری‌های دوجانبه و چندجانبه است.درباره همکاری‌های دوجانبه، توافقنامه‌یی که بطور خاص در حوزه قاچاق میان ایران و کشورهای دیگر ا
مضا شده باشد، وجود ندارد.
شاید تنها توافقنامه‌یی استرداد که میان دولت ایران و برخی از کشورها منعقد شده است، در این زمینه قابل استناد باشد. در این توافقنامه فقط به لزوم استرداد مجرمان میان کشورهای طرف معاهده اشاره شده، بدون اینکه اشاره مستقیمی به بزهکاران قاچاق شده باشد.
اولویت دادن به پیشگیری از قاچاق انسان
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پیشگیری از جرم را در اصل ۱۵۶ بطور صریح و اصل ۸ بطور غیرمستقیم مطمح نظر قرار داده است و این موضوع نشانگر اهمیت و نقش اساسی پیشگیری از جرم به‌عنوان یکی از ابزارهای مهم کنترل جرایم است. قانون اساسی با نگرش به بند ۵ اصل ۱۵۶ وظیفه اصلی واکنش در برابر جرم را به قوه قضاییه محول کرده است(رجبی‌پور ۸۷:۱۳۷۸).
در مرحله اول باید از تمام ابزارهای ممکن در راه پیشگیری از قاچاق انسان استفاده شود. فعالیت آموزشی، فرهنگی، امنیتی و اقتصادی از جمله اقدامات صورت گرفته در این حوزه است. تصویب قوانینی برای تحقق این امور می‌تواند بسیار مفید و کارساز باشد.سرمایه‌گذاری در حوزه پیشگیری از وقوع قاچاق بسیار کم‌هزینه‌تر از حوزه مبارزه است.
افزایش آگاهی‌های عمومی از طریق اقدامات فره
نگی آموزشی
ایران در مقایسه با کشورهای دیگر، کمتر به موضوع پیشگیری توجه می‌کند. هرچند شاید بتوان برنامه‌های هفتگی در حوزه پیشگیری از انحرافات اجتماعی مثل مواد مخدر را مشاهده کرد، ولی برنامه‌های صورت گرفته درباره قاچاق به مراتب کمتر و شاید به جرات بتوان گفت نادر است. شاید علت اصلی آن نیز نگاه امنیتی یا قبح اجتماعی قاچاق باشد.
تعیین ضمانت اجراهای غیرکیفری و کیفری تبعی
و تکمیلی برای مرتکبان
مبارزه با قاچاق نیازمند وضع ضمانت اجراهای متناسب است. گاهی تعیین مجازات‌های اصلی به تنهایی کافی نبوده و فاقد بازدارندگی است. از این رو ضروری است در این موارد از مجازات‌های تبعی و تکمیلی نیز استفاده کرد. استفاده از این مجازات‌ها در هنگامی که خویشاوندان و والدین، خود اقدام به قاچاق کرده‌اند، دارای اهمیت بسیار است.
تشدید مجازات در برخی اوضاع و احوال خاص نظیر بروز حوادث غیرمترقبه
در برخی از برهه‌ها زمانی و بخاطر شرایط خاص (که البته موقت نیز هست) اشخاص به دلیل نداشتن شرایط نامناسب زندگی، نسبت به قاچاق آسیب‌پذیرترند.
برای مثال پس از وقوع حوادث غیرمترقبه طبیعی مانند زلزله، اشخاص زلزله‌زده شرایط خاصی پیدا می‌کنند که می‌توانند دستاویزی برای قاچاقچیان و شکار سریع طعمه‌های خود باشند.باتوجه به وضع جغرافیایی ایران و وقوع زلزله‌های متعدد و آسیب‌های جانی و مالی، تشدید مجازات برای چنین وضعی بسیار ضروری است. نمونه پیش آمده را می‌توان پس از زلزله بم مشاهده کرد که در آن مواردی از قاچاق کودکان (بویژه دختران) پس از زلزله بم گزارش شده است و همین امر ضرورت تشدید مجازات در چنین مواردی را توجیه می‌کند.
به رسمیت شناختن مسوولیت کیفری اشخاص حقوقی
یکی از اقداماتی که در زمینه مبارزه با قاچاق انسان از طریق قوانین کیفری می‌تواند صورت گیرد، پذیرش مسوولیت کیفری برای اشخاص حقوقی است. از آنجایی که قاچاق انسان در مواردی به وسیله اشخاص حقوقی (مانند در پوشش آژانس‌های مسافرتی) و در ظاهری قانونی صورت می‌گیرد، پذیرش مسوولیت کیفری برای اشخاص حقوقی آژانس‌های مسافرتی و در نظر گرفتن مجازات‌های خاص برای آنها نظیر بستن و تعطیلی موسسه و توقیف و ضبط و مصادره اموال حاصل از جرم در این زمینه، می‌تواند کارساز باشد.
حمایت از بزه‌دیدگان در صورت بازگشت به کشور مبدا یا عدم بازگشت
نخستین مرحله‌یی که بعد از شناسایی بزه‌دیدگان قاچاق باید صورت گیرد، تلاش برای بازگرداندن آنان به آغوش خانواده و کشور متبوعشان است.
در این راه باید از هرگونه اجبار خودداری شود. توجه به منافع بزه‌دیدگان هنگام بازگرداندن آنها به کشور بسیار ضروری است؛ به این معنا که ممکن است در برخی از موارد عدم بازگشت به وطن اصلی، مفیدتر از بازگشت آنها باشد؛ از این رو بیان شده است که باید توجه به عالی‌ترین منافع بزه‌دیده، همانا وجه همت مقاماتی باشد که قصد بازگرداندن بزه‌دیده را دارند.
در چنین شرایطی که عدم بازگشت بزه‌دیده بیشتر در جهت منافع اوست باید شرایطی فراهم شود که هم از سوءاستفاده بعدی جلوگیری شود و هم امکان و شرایط زندگی د
ر کشور مقصد مهیا شود. یکی از این شیوه‌ها صدور اجازه سکونت برای مدتی همراه با خدمات حمایتی به بزه‌دیده است.
معافیت بزه‌دیدگان از مجازات
یکی از علل عدم بازگشت بزه‌دیدگان ترس از مجازات در صورت ورود به کشور است. در بسیاری از موارد بزه‌دیدگان به دلیل ترس از مجازات، اقامت در کشور مقصد هرچند با شرایط بسیار بد را ترجیح می‌دهند از این رو باید به بزه‌دیدگان اطمینان داد که در صورت بازگشت از هرگونه تعقیب جزایی مصون هستند.طبق مقررات کنونی، کسانی که به ایران قاچاق شده‌اند ممکن است باعنوان ورود غیرقانونی مورد تعقیب قرار گیرند.
حمایت از بزه‌دیدگان در فرآیند رسیدگی
پس از بازگشت بزه‌دیدگان، حمایت از آنها در فرآیند کیفری در جهت شناسایی و مجازات قاچاقیچان بسیار ضروری است. در این فرآیند باید تمام اقدامات به صورتی انجام گیرد که منافع بزه‌دیده به نحو احسن رعایت شود.
این امر می‌تواند از طریق توسل به برخی راهکارها محقق شود. تعیین نماینده قانونی و حقوقی برای بزه‌دیده، جلوگیری از افشای هویت بزه‌دیده، جلوگیری از افشای بزه‌دیدگان برای عموم و بویژه برای قاچاقچیان.قربانیان قاچاق به دلیل لطمه‌یی که به آنها وارد شده، اغلب خود نمی‌توانند دعوی کیفری را به نحو احسن دنبال کنند. ترس از انتقام، عدم توانایی مالی برای اخذ وکیل و ناهمراهی خانواده در حمایت از بزه‌دیده در تعقیب مجرمان، همگی ضرورت انتخاب نماینده قانونی و حقوقی را برای بزه‌دیده توجیه می‌کنند.
قاچاق انسان در اروپا
گزارش حاضر پروژه‌ای تحقیقاتی از قاچاق زنان و مردانی است که با هدف استثمار جنسی و یا کار اجباری و بردگی قاچاق‌شده و قربانی پدیده قاچاق انسان می‌شوند.
کشورهایی که قربانیان قاچاق از آنجا به سه کشور عمده عضو اتحادیه اروپا در دهه گذشته وارد شده‌اند، بسیار متفاوتند. مهم‌ترین این مناطق، عبارتند از اروپای شرقی و مرکزی (مانند مولداوی، آلبانی، روسیه، رومانی، اوکراین و بلغارستان)، آفریقا (مانند مراکش، الجزایر، نیجریه، سودان و سیرالئون)، آسیا (مانند چین، سریلانکا، پاکستان و افغانستان) و آمریکای
جنوبی (مانند برزیل، جمهوری، دومنیکن و اکوادور).
در سال‌های اخیر بلژیک، ایتالیا و هلند، شاهد افزایش شبکه‌های جرم به ویژه در منطقه بالکان بوده‌اند. بررسی علل این قضیه، یکی از مسائل اصلی است. در بحث راجع به دلایل مهاجرت و توجه به فاکتورهای ریشه‌ای آن مهم است. دلایل اصلی مهاجرت به اروپا معمولا دلایل سیاسی و بحران‌های اجتماعی، اقتصادی، جنگ داخلی، درگیری‌های مذهبی و قومی و برخی جذابیت‌های زندگی غربی است.
تحقیقات اخیر کمیسیون اروپا، نشان داد که هنوز آمار قابل اعتمادی در مورد قاچاق انسان در دست نیست و این به رغم فعالیت‌های سازمان های گوناگون غیردولتی، ارگان‌های قضایی، سرویس‌های مهاجرتی و دیگر تشکل های دولتی، منطقه‌ای و بین‌المللی در این زمینه است.
گزارش موجود، نتیجه تحقیق این کمیسیون در سه کشور عضو اتحادیه اروپا؛ یعنی بلژیک، ایتالیا و هلند در زمینه مبارزه و جلوگیری از قاچاق انسان است. با توجه به این که به دست آوردن اطلاعات از قربانیان برای رسیدن به هدف در چنین تحقیقاتی الزامی است، برای همین، این سه کشور با اعمال برنامه‌های حمایتی از قربانیان و شاهدان این پدیده و دادن مجوز اقامت در کشورهایشان و همچنین برنامه‌های ویژه کمک‌رسانی به آنان، این امر را آسان ساختند. نتایج این تحقیق، در درجه نخست، بنا بر یافته‌هایی است که از اطلاعات این قربانیان و شاهدان عینی به دست آمده است.
بنا بر آمار به دست آمده در کشور بلژیک، ۶۵ درصد قربانیان متولد سال‌های ۱۹
۷۴ تا ۱۹۸۰ هستند که در دهه سوم زندگی خود هستند. ۱۵ درصد قربانیان نیز در سال ۱۹۸۰ متولد شده‌اند. تنها ۱۳ درصد این قربانیان در بلژیک دارای کار بوده و ۴۰ درصد آنان نیز کارهایی مانند نظافت خانه‌ها را دنبال می‌کردند. ۱۲ درصد آنان دارای فرزندی بوده‌اند که در بلژیک متولد شده و حدود ۷۰ درصدشان به تنهایی با فرزندانشان زندگی می‌کنند.
بنا بر آمار، ۵۷ درصد قربانیانی که در کشور بلژیک مورد تحقیق قرار گرفتند، در کشور خود با خانواده و ۲۳ درصد آنان تنها زندگی می‌کرده‌اند و ۱۳ درصد دارای یک شریک بوده‌اند و ۶۵ درصد کل قربانیان قاچاق انسان در بلژیک دست‌کم تحصیلات دبستانی را داشته‌اند.
انگیزه این قربانیان برای تن دادن به این کار عبارت بوده است از:
۳۰ درصد: نیاز به پول برای رفع احتیاجات اولیه
۲۳ درصد: پول برای خانواده
۳۵ درصد: کار
۱۴ درصد: پول برای داشتن زندگی لوکس‌تر
۸ درصد: ماجراجویی
۱۷ درصد: آینده بهتر
۷ درصد: آدم‌ربایی
۸ درصد: اعتیاد
۱۱ درصد: یافتن شرایط بهتر برای کار کردن به عنوان یک فاحشه
۴ درصد: بیثباتی سیاسی در کشور خود
که مهم‌ترین فاکتورها و انگیزه‌های این کار، زمینه‌های مالی و اقتصادی دارند. قاچاقچی‌ها نیز با وعده‌های متفاوتی قربانیان را بی‌نیاز می‌کرده‌اند. به ۲۱ درصد قربانیان قول کار در هتل داده شده بود. ۱۳ درصد برای ادامه کار فاحشگی در خارج و ۵ درصد ب
ه عنوان رقاص، حاضر به همکاری با قاچاقچیان شده‌اند.
۸ درصد با قول ازدواج و ۴ درصد با احتمال ادامه تحصیل راضی به سفر شده‌اند. ۲۸ درصد نیز هیچ وعده‌ای برای همکاری دریافت نکرده بوده‌اند.
در میان قاچاق‌شدگان، پاسپورت‌های آلبانیایی، بیش از دیگر کشورها به چشم می‌خورد؛ حدود ۲۸ درصد. پس از آلبانی نیز نیجریه با ۱۶ درصد میزان بالایی را د
اراست. البته در ۵۶ درصد موارد، ملیت قربانی با پاسپورت وی تفاوت دارد.
۴۰ درصد قربانیان قادر به شناسایی ملیت قاچاقچی‌ها نبوده و در ۲۱ درصد موارد، قاچاقچی‌ها، نیجریه‌ای معرفی شده‌اند. ۱۹ درصد نیز آلبانیایی بوده‌اند.
مسیر قاچاق از آلبانی با استفاده از ایتالیا و فرانسه است تا سرانجام، قربانی به بلژیک برسد. ۸۵ درصد قربانی‌ها، آلبانی را با قایق ترک می‌کنند و با ماشین یا قطار به بلژیک می‌رسند. در مورد نیجریه مسیر اولیه، اکثرا یکی از کشورهای غرب آفریقا و معمولا غناست و سپس سفر هوایی یا دریایی به آلمان، هلند یا بلژیک.
در مورد قربانیان حاضر در بلژیک، ۱۸ درصد ملیت چینی، ۱۴ درصد آلبانیایی، ۱۴ درصد اکوادوری، ۱۰ درصد ایرانی و ۱۰ درصد عراقی بوده‌اند. در میان این قربانیان، به طور کل، ۲۱ درصد دارای پاسپورت آلبانیایی، ۱۳ درصد اکوادوری و ۲۰ درصد ایرانی بوده‌اند.
در ۴۶ درصد موارد ملیت قاچاقچی شناسایی شد که آمار آن عبارت است از: ۱۷ درصد قاچاقچی اکوادوری، ۱۴ درصد چینی، ۱۴ درصد عراقی، ۱۴ درصد ایرانی و ۸ درصد آلبانیایی.
قربانیان حاضر در بلژیک که بیشتر آنان از کشورهای چین، آلبانی، اکوادور، ایران و عراق حرکت خود را آغاز کرده‌اند، از دو کشور ایتالیا و ترکیه به مسیر خود ادامه داده‌اند. قربانیان ایرانی و عراقی، نخست به ترکیه رفته و از آنجا به ایتالیا یا فرانسه می‌روند تا سپس به مقصد نهایی؛ یعنی بلژیک برسند. ۹۰ درصد آنان حرکت اولیه خود را به قصد بلژیک آغاز کرده
بوده‌اند.
برای مثال؛ دو مرد ایرانی که قربانی قاچاق به انگلیس هستند، د
ر گفت‌وگوهای خود اعلام کرده بودند که مجبور به کار و آموزش دیدن در یک گروه تروریستی شده‌اند.
۹۰ درصد قربانیان قاچاق از ایران، مرد بوده و این در حالی است که نسبت زن‌ها به مردها در کل قربانیان، ۵۰ به ۵۰ است. بیشتر این افراد، مشارکت چندانی در پشت سر نهادن مراحل نداشته و تنها خواسته‌اند سریعا از کشور خارج شوند. همه قربانیان در ایران، یا دارای استانداردهای زندگی بوده و یا بالاتر از این استانداردها زندگی می‌کرده‌اند. این امر در میان کل قربانیان، حدود ۷۰ درصد است.
دو سوم قربانیان ایرانی، بیثباتی سیاسی را در کشورشان دلیلی برای این کار عنوان کرده‌اند که این انگیزه در میان کل قربانیان، تنها متعلق به یک چهارم آن است؛ شبکه قاچاقچیان برای نیمی از این قربانیان، افرادی با ملیت‌های گوناگون بوده‌اند.
در ۹۰ درصد موارد نیز خود قاچاقچیان همه مدارک و اسناد را برای خروج درست کرده‌اند که در کل این آمار ۶۰ درصد است. همه قربانیان نیز پیش از ترک ایران بایستی همه پول را به آنان بدهند.
قربانیان، حدود دو هفته پس از تماس اولیه با قاچاقچی، کشور را ترک کرده‌اند. در تحقیقات قربانیان ایرانی، مشخص شد که در شبکه‌های قاچاق آنان، جرایم بیشتری مانند قاچا
ق مواد مخدر و سلاح نیز وجود دارد.
چهار قربانی ایرانی، به خانه‌ای اشاره کردند که از آنجا و از بندر Zeebrugge به انگلیس قاچاق می‌شده‌اند. این قربانیان در سال ۲۰۰۱، به علت بیثباتی سیاسی با یک قاچاقچی تماس گرفته بودند تا به انگلیس قاچاق شوند و هر کدام نیز حدود چهار هزار دلار بابت این کار به آنان پرداخته بودند. به این ترتیب، آنان از ایران به ترکیه رفته و سپس به ایتالیا و بلژیک فرستاد
ه می‌شوند. در بلژیک، قاچاقچیان تلاش کردند تا آنان را در کامیونی در یک پارکینگ رها کنند و پس از یک تلاش ناموفق، که در آن نزدیک بود قربانیان یخ‌زده و بمیرند. قربانیان پس از تهدید از سوی قاچاقچیان، سرانجام با پلیس تماس گرفتند که پس از این اقدام و در جریان جستجوی خانه، یک اسلحه و حدود یک کیلو تریاک کشف شد که از ایران قاچاق شده بود.
زنجیره قاچاقچیان دست‌کم از یازده نفر تشکیل می‌شد و سازمان‌دهندگان آن نیز ایرانی بودند. سرانجام شش نفر از قاچاقچیان در سال ۲۰۰۲ به خاطر قاچاق انسان، محکوم و مجازات شدند.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
